lost percy jackson

prologue

Met een zucht laat ik me neervallen in de stoel. Mijn ogen glijden langs mijn klasgenoten die de leraren zoveel mogelijk proberen te irriteren, iets wat ze aardig lukt. Miss solance's gezicht begint aardig wanhopig te raken en de rest heeft al opgegeven. De reisleider komt mijn kant opgelopen om me een preek te geven dat ik niet op museumstukken mag gaan zitten, like I care.
Ik sta met een zucht op en ga naast Chloe staan. "Boring," zucht ze. Ik knik instemment en probeer de leraren te negeren. Als ik getik op mijn schouder voel draai ik me om. Miss Solance staat me boos aan te staren. "Mee komen," siste ze. Ik rol met mijn ogen en draai
en draai me weer om. Chloe kijkt me onzeker aan. "moet je niet meegaan?" vraagt ze. Ik grinnik. "Met dat wijf in één zo'n ruimte, dat overleef ik niet. Maar als je wilt ga je toch mee." Ze knikt en we worden meegesleurd door miss Solance. Eenmaal in een lokaal vraagt ze aan Chloe of ze even wat water wilt halen. Chloe knikt en loopt weg. "Dus, nu zijn we eindelijk alleen."
Ik zucht. "Maak het niet te lang, wil je? Ik wil nog langer leven dan vandaag." Maar iemand laten uitspreken staat blijkbaar niet in haar woordenboek want woordat ik het weet, staat ze boven op een kast. "Jezús, hoe doe je dat?" roep ik geschrokken uit. Maar het enigste wat ze doet is hoog lachen. Dan springt ze van de kast en ik kan een gilletje niet tegen houden. Miss Solance verandert in een soort vogel, of in ieder geval een lelijk iets. Geschrokken blijf ik stilstaan totdag iemand me omver duwt en me wegsleurt. "Lydia?" schreewt diegene in mijn oor. Ik kijk opzij en zie Chloe staan. Ze kijkt me bang aan en sleurt me weer weg. "Wat was dát?" gil ik geschrokken. Ik heb meteen de aandacht van de hele groep. Fijn, ziet iedereen me in schok staan met mijn haar door de war en grote ogen. Ze beginnen allemaal te fluisteren en Chloe haalt me weg.