lost percy jackson

025

"Oké, ik heb een plan." Annabeth stapt naar een taxi en wenkt ons. We stappen in en ze zegt. "Los Angeles."

De man haalt zijn sigaar uit zijn mond en kijkt ons aan. "Dat wordt vooruitbetalen."

"Oké, geld hebben we dus niet, maar we hebben wel een casinopasje. Accepteert u die?" vraag ik.

Hij haalt zijn schouders op. "Sommige, ja. Net als creditcards. Ik moet ze er wel eerst doorheen halen."

Ik overhandig hem mijn groene LotusCashcard.

Hij haalt hem erdoorheen en de meter begint te ratelen.

De man begint te lachen en kijkt ons glunderend aan. Als de meter over de miljoen is begint hij te rijden.

"Waarheen?" vraagt hij.

"De pier van Santa Monica."

Onderweg vertelt Percy over zijn eigenaardige droom. Iedereen is even stil om erover na te denken maar Percy is een grote deel vergeten door het Lotus Hotel. Na een halfuur over dezelfde onderwerp te praten, begin ik me te irriteren en ga wat praten met de chauffeur. Hij blijkt een aardige man te wezen.

Als ik aangetikt wordt kijk ik om, recht in Percy's blauwe ogen. "Lydia, jij bent een week eerder dan mij in het kamp gekomen, toch?" Ik knik verward. "Hoe kan het dan dat jij zoveel van goden weet?" Ik voel me langzaam rood worden. "Ik heb altijd al interesse gehad in Griekse Goden, ze fascineerden me. Nu snap ik waarom." Percy knikt en lijkt er genoegen mee te hebben. Ik trek mijn knieën op en laat mijn hoofd erop rusten. "Hoe denken jullie over de goden?" vraag ik dan. Grover haalt zijn schouders op maar Annabeth en Percy lijken er over na te denken. "Ik weet het niet," zegt Annabeth. "Gemengde gevoelens."

"Ik mag ze niet," zegt Percy uiteindelijk. "Ze lijken me allemaal zo arrogant, onuitstaanbaar."

Ik grinnik, precies.

Al snel zijn we op het strand. "Ons wisselgeld?" zeg ik voor de grap. De man kijkt ons sip aan en ik schiet in de lach. "Grapje, hou maar." Hij begint te springen als een klein kind en omhelst ons allemaal.

"Oké, nu weer over op de serieuze zaken," mompelt Annabeth. Ik grinnik en haal mijn hand door mijn haar.

We lopen met z'n allen langs de waterlijn als Percy ineens het water inloopt. Hij loopt tot zijn middel als Anna en Grover protesteren, maar zoals gewoonlijk trekt hij zich er niks van aan. Hij gaat kopje onder en verdwijnt uit onze zicht. Met een zucht laat ik me in het zand vallen en speel wat met de wind. "En nu?" vraag ik. Ze halen beiden hun schouders op. Ik maak met mijn gedachten verschillende vormen in de wolken en dan moeten Anna en Grover raden wat het is. Anna is het er beste in, Grover ziet in alles eten.

Net als ik een drietand maak, komt Percy weer boven. Hij kijkt naar de wolken en grinnikt. "Verveling?" We knikken onschuldig.

Hij laat de parels zien en Anna's gezicht vertrekt. "Elk geschenk heeft zijn prijs."

"Ik heb ze gratis gekregen," zegt Percy.

"Nee." Ze schudt haar hoofd. "Een gratis lunch bestaat niet, Percy."

We nemen de bus naar West Hollywood maar de man lijkt Percy 'ergens' van te herkennen en de volgende halte moeten we er weer uit. Voor de rest gaan we met de voet, maar we moeten de politie een paar keer ontwijken.