lost percy jackson

017

Voorzichtig kijk ik naar de andere toeristen die me bang aan kijken. "Dat was een voorstelling?" probeer ik maar het jongetje stopt niet met huilen. "Oké, luister. Ga gewoon naar beneden," de medewerker krijgt de nooduitgang los en ze sprinten naar beneden. Ik volg ze op een afstandje en kom beneden. "Waar is die zeewierkop?" mopper ik. Ja, ik heb Annabeth's scheldwoordje overgenomen.
Ik kom Annabeth en Grover tegen die verbaasd aankijken. Overal zie je politieauto's. "Ja, een jongen en een meisje die vochten met elkaar," zegt de vrouw. Natuurlijk, de Mist. "Ze hadden steekwapens bij zich en het meisje duwde de jongen uit het gebouw. Volgens mij was hij vaak op het nieuws, Percy Jackson ofzo?" Ik kijk met grote ogen naar haar en sleur Anna en Grover weg. "Echidna en Chimaera waren daar. Ze vielen ons af en ik was aan het vechten met Echidna en won, toen keek ik om en zag Percy uit het gebouw springen. No idea why," leg ik kort uit. "En toen?" vraagt Anna. "Ik heb die chihuahua uitgeschakeld," grinnik ik best wel trots.
In de verte zien we Percy en we rennen op hem af.
"Waarom ben je in godsnaam gesprongen?" vraag ik hem verontwaardigd. "Hij had me gebeten, ik kon niks meer!" legt hij kort uit. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Het gif vermoord je Percy, dan zou je niet tegenover me kunnen staan."
"Lydia, je weet toch dat water hem geneest," zegt Anna tegen me. Ik knik dom en stoot een 'aha' uit.
Percy legt uit dat hij onder water een bezoekje heeft gehad van een dame en dat ze zei dat hij naar Santa Monica moest komen, van zijn vader.
"Wauw," zegt Grover. "We moeten je in Sante Monica zien te krijgen! Je kunt een bevel van je vader niet negeren."
Bij het woordje vader voel ik een steek. Hij heeft die Echidna en Chimaera op ons afgestuurd, wat ook mijn dood kon worden. Hij heeft me nooit wat gegeven en lijkt gewoon niks om me te geven.