lost percy jackson

004

De week vloog snel voorbij, en ik wist onder het nablijven uit te komen. Thuis hadden mijn moeder en ik nog vaak ruzie gehad en ze dreigde me naar een internaat te sturen, als ik zo 'onbehandelbaar' bleef. Mijn zusje werd ook steeds opstandiger en ik begon me serieus zorgen om haar te maken. Ze deed steeds meer van mijn make-up op en sloop 'snachts weg. Natuurlijk achtervolgde ik haar en kwam erachter dat ze met vriendinnen afsprak. Iets wat ik ook op die leeftijd deed.
Vandaag gaan we naar het museum en we verzamelen bij een gele schoolbus en Jess en ik schoppen iedereen aan de kant die voor ons achterin wil gaan zitten en gaan languit op de banken liggen. "Niemand, maar dan ook niemand, waagt het om mijn plekje te stelen!" brult Jess. Ik schiet keihard in de lach en geef een oerkreet.
We krijgen de slappe lach en als de bus begint te rijden merk ik dat ik niet al te stevig lig en al snel rol ik door de hele bus en knal tegen miss Solance aan. "Ah gatver, nu moet ik me alweer wassen!" gil ik lachend. Chloe springt snel op en haalt me overeind. "Ben je helemaal gek geworden?" sist ze. Ik kijk haar vragend aan.
"Luister, Lydia. Solance mag je al niet, ze kan je schooljaar een hel maken." Ik schiet in de lach. "Schat, dat gaat haar niet lukken." Ik ga weer naast Jess zitten die de tranen in haar ogen heeft staan. "Meid, jij hebt een neus voor problemen!" giert ze. Aangekomen bij de museum zijn Jess en ik al helemaal hyper en lachen letterlijk om alles. Een man legt alles uit maar aan hem geef ik helemaal geen aandacht. Na drie kwartier mogen we eindelijk een pauze houden. We lopen naar een muurtje en gaan daar opzitten.
Met een zucht besef ik me dat ik mijn sigaretten thuis heb laten liggen en bedel er eentje bij Jess, die ik natuurlijk krijg.
De rest van pauze gebeurt er niks en al snel is hij afgelopen. We moeten weer naar binnen en de rondleiding gaat verder.
Met een zucht laat ik me neervallen in de stoel. Mijn ogen glijden langs mijn klasgenoten die de leraren zoveel mogelijk proberen te irriteren, iets wat me aardig lukt. Miss Solance's gezicht begint aardig wanhopi te raken en de rest heeft het al opgegeven. De reisleider komt mijn kant opgelopen om me een preek te geven dat ik niet op museumstukken mag gaan zitten, like I care.
Ik sta met een zucht op en ga naast Chloe staan. "Boring," zuchtze. Ik knik instemmend en probeer de leraren te negeren. Als ik getik op mijn schouder voel draai ik me om. Miss Solance staat me boos aan te staren. " mee komen," sist ze. Ik rol met mijn ogen en draai me weer om. Chloe kijkt me onzeker aan. "Moet je niet meegaan?" vraagt ze. Ik grinnik. "Met dat wijf in één zo'n ruimte, dat overleef ik niet. Maar als je wilt ga je toch mee." Ze knikt en we worden meegesleurd door miss Solance. Eenmaal in een lokaal vraagt ze aan Chloe of ze even wat water wilt halen. Chloe knikt en loopt weg. "Dus, nu zijn we eigelijk alleen."
Ik zucht. "Maak het niet te lang, wil je? Ik wil nog langer laven dan vandaag." Maar iemand laten uitspreken staat blijkbaar niet in haar woordenboek want voordat ik het weet, staat ze boven op een kast. "Jezús, hoe doe je dat?" roep ik geschrokken uit. Maar het enigste wat ze doet is hoo lachen. Dan springt ze van de kast en ik kan een gilletje niet tegenhouden. Miss Solance verandert in een soort vogel, of in ieder geval een lelijk iets. Geschrokken blijf ik stilstaan totdat iemand me omver duwt en me wegsleurt. "Lydia?" schreeuwt diegene in mijn oor. Ik kijk opzij en zie Chloe staan. Ze kijkt me bang aan en sleurt me weer weg. "Wat was dát?" gil ik geschrokken. Ik heb meteen de aandacht van de hele groep. Fijn, ziet iedereen me in schok staan met mijn haar door de war en grote ogen. Ze beginnen allemaal te fluisteren en Chloe haalt me weg.