lost percy jackson

042

De week vliegt om, die ik doorbreng met eindeloos op de bank hangen, gezellig doen met mijn moeder en zusje, op internet zitten en de koelkast leegplunderen. En dan is het vandaag tijd om naar school te gaan.

In de ochtend wordt ik weer gewekt door Amanda. Ik neem wat kleren mee en ga snel onder de douche staan. Dan kleed ik me aan, maak ik me op en loop naar beneden voor een ontbijtje. Amanda zit al smakelijk te smakken dus prop ik snel mijn brood naar binnen. "Lydia, breng jij Amanda naar haar school?" vraagt mijn moeder. Ik knik en pak Amanda bij haar arm. "Ben je klaar?" vraag ik. Ze knikt. "Waar is je schooltas?" Ze rent naar boven en komt terug met haar schooltas. Ik glimlach en we gaan naar mijn auto. Snel rij ik naar haar school en zet Amanda af. Ze rent meteen naar haar vriendinnetjes toe en ik merk hoe ze de laatste tijd gegroeid is. Ik glimlach en rij verder naar mijn nieuwe school. Eenmaal daar zie ik dat er allemaal groepjes staan. De populaire, de nerds, de nablijvers, de skaters, de emo's, de tutjes, cheerleaders en footballers. Als ik uitstap vang ik blikken, want ik ben natuurlijk de 'nieuwe'. Ik kijk arrogant om me heen en loop naar binnen om mijn lesrooster, kluissleutel en boeken op te halen.

Volgens mijn rooster zijn mijn eerste twee lessen wiskunde en tekenen. Ik zucht en dump mijn andere boeken in mijn kluisje. "Oké waar is de wiskundelokaal?" mompel ik in mezelf. "Kan ik helpen?" vraagt een jongen. "Ja, waar is de wiskundelokaal?" vraag ik. Hij glimlacht. "Ik moet daar ook heen, je kunt wel meelopen?" Ik kijk hem dankbaar aan en loop met hem mee richting het lokaal. "Waar kom je vandaan?" vraagt hij nieuwsgierig. "Gewoon, uit deze stad. Maar op mijn vorige school had ik wat kleine probleempjes met leraren," lieg ik. Hij kijkt me lachend aan. Eenmaal aangekomen bij het lokaal loopt de jongen, van wie ik de naam nog niet weet, naar zijn vrienden. Blijkbaar is hij dus een skater. Ik loop naar de leraar. "Jij bent nieuw, niet waar?" vraagt hij. Ik knik en zet mijn liefste glimlachje op. "Ten eerste, pet af in de klas. We zijn hier een nette school." Ik trek mijn wenkbrauw op maar maak geen aanstalten om mijn pet af te doen. "Ga verder," zucht ik. "Je wordt hier verwacht om goed je best te doen, op te letten en je medeleerlingen niet lastig te vallen. En nu je pet af." Ik schud mijn hoofd en loop naar een lege plek. De leraar loopt me achterna. "Dat was serieus, miss Spencer." Ik rol mijn ogen. "Luister, mijn pet blijft op en als je eraan komt ben ik niet meer zo aardig, begrepen?" De leraar zucht en laat het maar zitten. Ik glimlach tevreden en kijk naast wie ik zit. Een populaire dus. "Jij bent serieus de eerste die dat voor elkaar gekregen heeft?" grinnikt ze. Ik glimlach. "Mijn petten zijn me heilig, iedereen die eraan komt is dood." Ze lacht. "Nathalie Smith," zegt ze dan. "Lydia Spencer." Het meisje voor ons draait zich om. "Nice work, girl," zegt ze dan. Ik grinnik. De mensen hier zijn wel erg makkelijk. Ik denk dat mijn jaar hier wel goed komt. Het meisje zit nog steeds omgedraaid en stelt zich voor als Zoë. "Oh, en luister maar niet naar die idioot," zegt ze als ze richting de leraar kijkt. "Wat hij zei klopt voor geen ene meter." De leraar is nu al de controle over zijn klas verloren en heeft zich in de stoel geplaatst. "Zo'n idee had ik al," grijns ik.