lost percy jackson

003

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door mijn wekker en kijk naar Amanda die nog rustig ligt te slapen. Ik glimlach en maak haar voorzichtig wakker. Als ze wakker is pak ik wat kleren voor haar en zoek zelf een leuk setje uit. Amanda bedankt me en gaat snel naar haar eigen kamer om zich aan te kleden.
Ik grinnik en kleed me zelf aan, waarna ik naar de badkamer ga voor mijn make-up.
Als ik beneden kom heeft mijn moeder al ontbijt gemaakt en ik schrok het snel naar binnen. "Amanda opschieten!" gil ik naar boven. Als ze er na vijf minuten nog niet is ga ik zelf naar boven en loop Amanda's kamer in.
"Amanda!" gil ik geschrokken. Ze zit helemaal onder de make-up, míjn make-up. Ik pak snel een doekje en wrijf alles van haar gezicht af. "Schat, jij bent nog veel te jong voor make-up. Doe dat nooit meer," zucht ik en ik kijk op mijn horloge, "fijn, nu zijn we ook al te laat!"
Ik til haar op, pak haar tas en neem haar boterham mee die ze in de auto opeet. Eenmaal voor haar school loop ik mee naar binnen en excuseer me bij de lerares, een lieve vrouw die me zegt dat ze het niet kwalijk beemt.
Gelukkig nog iemand die vergevingsgezind is. Ald ik het me goed herinner heb ik nu Engels van miss Solance, iemand die me al het hele jaar niet uit kan staan en me ook erg graag straf geeft.
Ook dit keer kom ik niet ongestraft weg, en nu moet ik 5 uur nablijven. Echt, als ik haar kon killen dan had ik dat allang gedaan.
Ik neem snel plaats naast Chloe. "Waar was je?" sist ze. "Mijn zusje had iets nieuws uitgevonden, make-up," zucht ik. Chloe schiet in de lach en krijgt een preek van miss Solance. Als ze doorheeft dat Chloe niet luistert flipt ze en moet Chloe 3 uur nablijven.
Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden en kijk snel in mijn boeken. Lezen is toch onmogelijk, want de letters dansen letterlijk van mijn bladzijde en vormen allemaal rare woorden.
"Ik heb een mededeling," zeurt Solance, "bij jullie uitstapje volgende week ben ik jullie begeleider." Ik kreun hard en laat mijn gezicht in mijn boeken vallen, iets wat iedereen laat lachen. "Probleem?" vraagt Solance die nu ineens voor me staat. Verward kijk ik op. "Ja."
"Waarmee dan?" "Uw kledingsmaak,uw adem stinkt, die schoenen kunnen echt niet en wanneer was de laatste keer dat u naar de kapper bent geweest?" som ik gemeen op. Ze kijk me woedend aan en schreew dat mijn strafwerk verdubbelt wordt. Ik steek kinderachtig mijn tong uit en wordt dan gevraagd te vertrekken. Langzaam pak ik mijn boeken in en loop weg. "Verlost van Solance!" schreeuw ik vrolijk, vergeten dat de deur nog openstaat en ze me kan horen. Achja, who cares?