lost percy jackson

048

Ik slik. Drie keer raden wie hier de schuld van gaat krijgen. Snel ren ik weg uit het lokaal en zie in de verte al de directie aankomen. Ik verstop mezelf in de wc's en kruip door het raampje naar buiten. In de verte komen er politieauto's aan die stoppen voor de school. "Waarom moeten mensen altijd overal zoveel drama van maken," zucht ik. Ik kijk naar mijn auto maar de politie heeft hem in beslag genomen. Vaarwel auto, je was een goede vriend.

Ik besluit via een bos te gaan, ookal ken ik daar de weg niet. Terwijl ik loop denk ik na over vandaag. Het begon al raar, met mijn moeder. En natuurlijk, net als ze het wil vertellen wordt ik aangevallen. Why?

Dan die furiën, ook raar dat ze me in een volle klas aanvallen. Ik vraag me af wat mijn klasgenoten hebben gezien. Zouden ze denken dat ik ze aan heb gevallen of iets anders.

Ik schud mijn hoofd en steek een weg over. Hier herken ik het weer, dit is dicht bij mijn zusjes school. Misschien is het beter als ik haar ophaal. Ik doe mijn capuchon op en loop de school binnen. Bij mijn zusjes klas stop ik en klop ik aan.

Iedereen kijkt op als ik binnen kom. "Lydia!" roept Amanda blij. Ik kijk de lerares aan. "Kan ik Amanda meenemen?" vraag ik smekend. Ze knikt. Amanda kijkt me afwachtend aan. "Fleur ook."

"Schat, dit is niet de juiste tijd. Spreek maar een andere keer af!"

Ze knikt en loopt dan mee. Als ze buiten is zoekt ze naar mijn auto. "Waar is je auto?" vraagt ze dan. "In beslag genomen, we moeten lopen."

Ze knikt en we lopen langs de weg. In de verte klinken er sirenes en ik trek Amanda mee de bosjes in. Ze stoppen voor haar school. "Op drie rennen, oké?" vraag ik. Ze kijkt me bang aan. "Lydia, wat is er aan de hand?" "De politie is een klein beetje op zoek naar mij maar ik heb niks gedaan. Maar we moeten nu naar huis zien te komen." Ze knikt. Op drie rennen we richting huis en als we uit zicht zijn trek ik haar mee langs de tuinen zodat ze ons niet kunnen zien.

Na een halfuurtje komen we bij onze huis aan en lopen naar binnen. "Mam!" gil ik. "Wat doen jullie nu al thuis?" vraagt ze verbaasd. "Ik werd aangevallen op mijn school en nu is de politie naar me op zoek, dus heb ik Amanda even opgehaald."

Ze kijkt me verbijsterd aan en wijst dan naar de bank. Met een snelle beweging sluit mijn moeder alle gordijnen zodat het huis niet toegankelijk is. "Vertel."