039

264 7 0
                                    

De laatste dagen vlogen voorbij, en voor ik het weet sta ik te pakken in mijn huisje. Ik stop mijn broeken en mijn shirtjes in mijn tas. Ik word onderbroken door Annabeth die vrolijk binnen komt lopen. "Hulp nodig?" vraagt ze. Ik knik en vertel haar dat ik nog mijn joggingbroeken, truien, schoenen en bikini's nog in moet pakken. Dan nog mijn make-up en toiletspullen. Ze knikt en pakt mijn joggingbroeken in. Ik zucht en begin met mijn truien. "Ugh," zucht ik, "ik heb echt teveel kleren!" Annabeth grinnikt en is inmiddels al met mijn bikini's bezig. Met tegenzin begin ik aan mijn schoenen. Na een half uurtje ben ik klaar en ik moet toegeven, ik heb iets met pantoffels. Ze zitten zo fijn. "Hé, waar ligt je make-up?" vraagt Annabeth. Ik wijs haar een plekje aan en ze begint het in te pakken. Ik pak ook mijn laatste spulletjes in en doe dan de toiletspullen. Als we klaar zijn zuchten we opgelucht. "Jij hebt zeker teveel kleren." "Het is gewoon een verslaving van me."

We schieten in de lach en ik pak mijn koffer. Als we bij het veld komen waar iedereen zich verzameld, nou ja, waar alle spullen zich verzamelen, vraag ik me af waar Percy is. Annabeth en ik gaan nog één keer een rondje lopen als we een nimf om hulp horen roepen. We rennen erheen en zien Percy liggen, zijn huid is grauw en zijn hand bloed. Ik ga erheen en zie het gif zitten. "Volgens mij een kuilschorpioen," zeg ik bezorgd. "Haal Chiron!"

Annabeth rent weg en binnen een paar seconde staat ze er weer met Chiron. Hij neemt Percy snel mee naar het ziekenboeg. "Wat zou er gebeurt zijn?" vraagt Annabeth. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de plaats waar Chiron en de bewusteloze Percy verdwenen zijn. "Kom, we gaan erheen."

Percy ligt in een ziekenbed terwijl Chiron hem behandeld. De dag gaat om in nacht en nog is Percy bewusteloos. "Ga maar slapen," zegt Chiron.

Annabeth en ik knikken en we lopen naar mijn huisje. "Blijf je bij mij?" vraag ik aan haar. Ze glimlacht en volgt me naar mijn huisje. We kleden ons om en gaan in mijn tweepersoonsbed liggen.

Het duurt dan ook niet lang voordat ik de slaap te pakken krijg.

lost  percy jacksonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu