lost percy jackson

012

Bij de Greyhound busstation worden we afgezet door Argus. Hij rijdt weer weg en laat ons achter, Percy en Grover zijn aan het praten en ik ga op de grond zitten naast Anna. "Dit wordt gevaarlijk, hè?" vraag ik aan haar. Ze knikt en staart naar de bomen. Langzaamaan begin ik me te irriteren aan de regen, omdat het mijn kleren verzuipt. Anna lijkt hetzelfde te denken en kijkt met een geïrriteerde blik naar boven.
Om de verveling tegen te gaan zijn we een stuk fruit gaan overtrappen, iets waar Percy en Anna erg goed in zijn, maar ik niet kan. Ik trap het perongeluk te dicht bij Grover's mond, en hij neemt er een hap van. Percy, Anna en ik krijgen de slappe lach terwijl Grover zich dood schaamt.
Na een kwartiertje komt de bus eindelijk aan, maar Grover wordt steeds zenuwachtiger. Percy vraagt wat er is maar Anna leidt me af door me de bus in te slepen. We gaan zitten en Percy en Grover aan de stoelen naast ons. Nadat de laatste passagiers ingestapt zijn pakt ineens Anna mijn been beet. "Kijk," zegt ze en ze wijst naar de drie oude vrouwen. Percy lijkt te verstijven en begint wat te praten over zijn oude wiskundelerares die een furie bleek te zijn. Hij had haar vermoord maar nu was ze hier weer, lelijker en ouder. De andere twee zijn ook furiën en ze kruisen hun benen over de gangpad, met een duidelijke boodschap dat we er niet langs komen. Percy begraaft zich in de stoelen en ik hoor Anna's hoofd hier nog ratelen. Ze pakt haar pet af en zet hem op Percy's hoofd. Hij kijkt ons vragend aan. "Ze zijn hier voornamelijk voor jou," zegt Annabeth. "Ons zullen ze geen kwaad doen."
Grover kijkt twijfelend naar mij maar ik haal mijn schouders op. We komen naar een tunnel en de furiën staan op. De lelijkste zegt dat ze naar de wc moet en de andere twee volgen haar. Percy wordt onzichtbaar en glipt, nadat hij door ons gedwongen is, om hun langs te gaan als hij onzichtbaar is.
De furiën komen voor ons te staan. "Waar is 'ie?" zegt de middelste. "Geef op!" Ze nemen hun normale vorm aan en ik wend mijn blik af. "Hij is hier niet!" gilt Anna. "Hij is weg!"
De furiën pakken hun zwepen erbij en Anna pakt haar bronzen mes. Ik pak ook een mes die ik in mijn mouw had gestopt.
Grover is het origineelst, hij begint met blikjes te gooien. Maar voordat we ook maar iets kunnen doen, wordt de bus ineens naar links geslingerd. Ik val bijna naar links maar Anna houdt me met moeite tegen. Dan slingert de bus weer recht en hervinden de furiën hun evenwicht. Ze komen deze kant op maar ineens gaat de bus op volle rem. Geïrriteerd kijk ik naar voren en zie dat de buschauffeur de macht over de stuur is kwijtgeraakt. De deuren gaan open en opgelucht besef ik dat Percy weg is. De middelste kijkt mij opeens af. "Nog een afstammeling van de Grote Drie," zegt ze. Ik heb nu ook de aandacht van de andere twee. Bang kijk ik Anna en Grover aan. Ze komen dichterbij als Percy ineens uit het niets verdwijnt en wat roept. Nu is de aandacht op Percy gevestigd. De furiën lopen achter ze aan en ik volg ze, met Anna en Grover in mijn kielzog. We zoeken voor een opening maar die is er niet. Percy houdt een kort gesprekje met een furie en dan vallen ze hem aan. Annabeth schreeuwt naar Percy dat hij uit moet kijken. Ze slaan hem met een zweep. Ik spring op de rug van de middelste en houdt die in een houdgreep. Grover pakt de zweep van de furie af en laat hem meteen weer vallen met de melding dat hij heet is.
Percy weet de furiën uit te schakelen en we gaan naar buiten, waar de andere passagiers foto's van ons maken. "Ons bagage ligt nog binnen!" roept Grover, maar voordat iemand ook maar een stap kan zetten, ontploft de bus.