ÇETE 2: Yeşil Gözlü Sadist (Tamamlandı)

25.BÖLÜM

Saat akşam 8'e kadar kaymıştık. Artık alıştığım için bu bana eğlenceli gelmeye başlamıştı.

Ateş: Biliyorum hiç gitmek istemiyorsun ama artık gitmek zorundayız.

Almira: Yaaa biraz daha kalsak.

Ateş: Babanın beni pancerede tüfek ile beklediğini hayal ediyorum. Bence biraz daha kalamayız.

Almira: Haklısın o zaman gidelim. Sonra tekrar gelir miyiz?

Ateş: Ne zaman istersen.

Kafamı salladım ve kayarak ayakkabılarımızın olduğu yere kadar geldim. Patenleri çıkarıp ayakkabılarımızı giydik.

Kutuları aldıktan sonra arabaya doğru ilerledik. Akşam yemeğine yarım saat kalmıştı. Arabaya bindik ve Ateş sürmeye başladı.

Almira: Bir şey söyleyeyim mi?

Ateş: Söyle bakalım.

Almira: Galiba gerçekten ben Uzay'ı sevmemişim. Bunu sayende fark ettim. Çünkü onunlayken hissettiğim şey ile senin yanında hissettiğim şey aynı değil.

Ateş: Peki benim yanımda iken nasıl hissediyorsun?

Almira: Kalbim sanki ağzımda atıyor gibi oluyor. Nefesim kesiliyor hatta midem kasılıyor. Senin yanında hissettiğim onca şey var. Hepsini sayarsam eve sabaha anca girerim.

Ateş: Bende bunların tümünü sana tek bir kelime ile söyleyebilirim.

Almira: Neymiş o kelime?

Ateş: Aşk!

Gülümsedim ve önüme döndüm. Yanaklarımın yandığını hissediyorum. Bir eli ile direksiyon'u tutarken diğer elini bacağımın üstüne getirdi. Önce bacağımı tutacak zannederken parmağı ile bacağıma görünmez bir yazı yazdı. "I♡U" yazmıştı. Yani seni seviyorum diyordu.

Almira: Hey sen nerden buluyorsun  bunları?

Ateş: Seni görünce ilham geliyor. Evet geldik hadi git de baban bana kızmasın.

Almira: İstersen yemeğe gelebilirsin.

Ateş: Çok yoruldum büyük ihtimalle yemek yemeden uyuyacağım.

Almira: Peki o zaman. Yarın gelecek misin?

Ateş: Yarın sabah sen geleceksin. Akşam mekanda dövüş var unuttun mu?

Almira: Tabi yaa nasıl aklımdan çıktı.

Ateş: Çaktırmadan pencereye bak. Baban çok kötü bakıyor bence koş.

Hemen pencereye baktığımda Ateş "iyiki çaktırmadan bak dedim" dedi. Babam gerçekten kızgın bir şekilde bakıyordu. Hızlıca arabadan indim "Öpemiyorum şu anda öpmüş say" dedim ve hızlıca eve doğru ilerledim.

Anahtarım ile kapıyı açtım ve içeriye girdiğim anda Ateş gitti.

Masa hazırdı ve herkes çoktan oturmuştu. Babam da geldiğinde oturdu ve yemeğe başladık.

Savaş: Almira doğru söyle siz sevgili misiniz?

Almira: Hayır baba arkadaşız.

Savaş: Hiç zannetmiyorum ama yakında çıkar kokusu. Kızım doğru söylemek gerekirse ben senin onunla sevgili olmanı istemiyorum.

Almira: Baba o düzeldi. Yemin ederim uyuşturucu falan yok artık.

Savaş: Nasıl emin oluyorsun?

Almira: Ben emin olamam. Ama senin böyle geniş bir çevren varken haberinin olması lazım.

Savaş: Onu araştıracağım.