Celestine POV....
"Celestine san ka pala mag babakasyon niyan? Wala na tayo pasok bukas anong plano mo? Tanong sakin ni mia..
" I took a deep breath before i answer mia..., " susubukan ko mag part time job ng kahit ano or tutulungan ko si nanay sa trabaho niya alam mo naman hindi uso samin mahihirap ang mga bakasyon na yan then i laughed....
"Si mia ang bestfriend ko sa school siya yung lagi ko kasama. may kaya sila mia sa buhay, habang kami hindi marangya ang buhay kung minsan nga hindi pa ko nakakakain sa tatlong beses sa isang araw....
Pero ganun pa man ginagawa lahat nila nanay at tatay para makapag aral kami ng ate ko, ang ate ko nag partime job din sya para makatulong kila nanay, masyado pa ko bata para magisip ng kung ano ano pa man pero gusto ko din makatulong sa kanila.."
Kaya maaga rin ako natuto sa lahat ng gawain., kasi hindi naman ako katulad ng ibang bata na may kaya sa buhay tulad na lang ng mga nag aaral sa university namin....
Actually di nga ko belong dun, kumbaga sampid lang ako doon kasi hindi ko sila ka parehas hindi kami magkaka parehas bakit ko nasabi na hindi?, "Dahil ako isang mahirap na estudyante lang ng school nila....
Kaya kahit twelve years old marunong na ko sa lahat ng gawain bahay dahil tinuruan na ko ni ate, madalas kasi ginagabi sya ng uwi sa pag partime job nya kaya ako na gumagawa halos lahat sa bahay...
kung paano gumalaw sa bahay lalo kapag wala si nanay dito at nandun siya sa bahay ng amo niya para pag silbihan ang mga yun....
"Pinangako ko sa sarili ko na balang araw maaalis ko siya sa ganun posisyon, balang araw siya naman ang amo at siya naman manguutos dahil alam ko pagod na pagod na sila mangamuhan...
Kaya nga kung kaya ko lang sana ibigay ang mundo na karapat-dapat para sa kanila ibibigay ko yun...
Sabi nga nila bilog ang mundo maari ngayon nasa itaas ka pero darating ang panahon na pwede bumaliktad ang lahat, at yun ang hinihintay ko mangyari,... wag naman sana pero darating yung panahon na yung mga taong nang aapi samin ang sila naman ang mapupunta sa posisyon namin magiging marangya din ang buhay namin at yan ang pangako ko sa sarili ko....
Madami kami kamag anak nila nanay at tatay halos kapit bahay nga lang namin sila... Pero ni minsan hindi nila pinakita samin na parte kami ng pamilya nila dahil tingin nila samin ay basura,.. " may mga panahon pa nga na naaawa talaga ako kay nanay kapag nakikita ko hirap na hirap na sya sa lahat....
Dahil isang katulong lang si nanay kung minsan nga ginagawa pa nilang utusan si nanay kaya madalas nagagalit si tatay kay nanay kasi masyado sya mabait sa mga kamag anak nya samantalang ang mga ito turing sa kanya is katulong hindi pamilya....
Simple lang naman ang buhay na gusto ko nung walong taon gulang ako... gusto ko dati maging kagaya si nanay maging katulong din kasi akala ko masaya yun... pero nung nakita ko si nanay na umiiyak dahil pinagalitan siya ng amo niya sobrang naawa ako kay nanay....
Nanay deserve to be respect hindi niya deserve na sigaw sigawan siya ng anak ng amo niya,, sino ba siya sa akala niya? di siya marunong gumalang sa nakakatanda sakanya....'
Pero mahirap lang kami kaya malamang hindi uso sakanila ang respeto at pag galang sa matanda.... kapag hindi nila ka uri ng buhay to buti pa si mia kahit may kaya sa buhay napaka bait na tao at marunong rumespeto.... Hindi rin siya nakatingin sa estado ng buhay ng isang tao basta totoo sa kanya kinakaibigan niya... That's why i really admire mia and her family...
YOU ARE READING
SET YOU FREE
Mystery / ThrillerHow will I be able to move on if with every blink of my eyes they are the ones I see. I love them so much I love the twins so much how will I be able to let them go