မကွာရှင်းခင်နဲ့ ကွာရှင်းပြီးတဲ့နောက်(Before and after divorce)MM translation

Chapter(8.1)

[Zawgyi]

　　ရွထင္းဝမ္ရဲ႕ ႏွလုံးသားက တလွပ္လွပ္​ျဖစ္သြား​ၿပီး ေက်ာမွာ ေခြၽးေစးေတြ ထြက္လာတယ္။စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါ စုယန္ရဲ႕ လက္ေတြကို တုန္ယင္စြာပဲ အုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။

　အထိအေတြ႕က ရင္းႏွီးေနၿပီး စိတ္သက္သာေစတာေၾကာင့္ သူမထိန္းႏိုင္ပဲ  လက္သူႂကြယ္ကို အလိုအေလ်ာက္ ပြတ္သပ္မိသြားတယ္။

　　​ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္​ေလးရွိခဲ့တဲ့​ေနရာက အခုေတာ့ ဗလာက်င္းေနတယ္။ ဒါ​ေပမဲ့ သူထိလိုက္တဲ့အခါ ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားခဲ့လို႔ လက္သူႂကြယ္မွာ အရာေလးက်န္ခဲ့တာကို ခံစားလို႔ရတယ္။အေရျပားကို မီးေလာင္ကြၽမ္းသြားၿပီး အသားမာ က်န္ေစခဲ့သလိုပဲ။

　　စုယန္ရဲ႕ လက္ေတြက ခဏေလာက္ ေတာင့္ခဲသြားတယ္။သူက ရွထင္းဝမ္ကို ျမန္ျမန္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္သြားတယ္။သူ႔မ်က္ႏွာက ဆင္ဝင္ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာ ပုန္းကြယ္ေနတယ္။

“ျပန္ဝင္ေတာ့ ”

　　ရွထင္းဝမ္က ေနရာမွာတင္ ရပ္ေန​ၿပီး စုယန္လွည့္ထြက္သြားတာကို ၾကည့္​ေနခဲ့တယ္။

　　ဒ႐ိုင္ဘာက စုယန္ကို ထီးေဆာင္းေပးၿပီး ကားတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။စုယန္က ဝင္ထိုင္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္ သူမိုးေရထဲမွာပဲ ကားေရွ႕ကို​ ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ကားလမ္းမေပၚေျပးတက္ၿပီး စုယန္ရဲ႕လက္ေမာင္းကို ဆြဲလိုက္တယ္။

　　သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာေနတဲ့မိုးက သူ႔ကိုယ္နဲ႔ မ်က္ႏွာကို ႐ိုက္ခတ္ေနတယ္။သူ႔ကိုယ္​ေပၚမွာရွိတဲ့အဝတ္​ေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲ ႐ႊဲစိုသြားတယ္။ရွထင္းဝမ္က စုယန္ကို ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ​ၾကည့္လိုက္တယ္။မိုးေပါက္ေတြက ရက္ရက္စက္စက္ကို ႐ြာခ်ေနတာေၾကာင့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြကိုေတာင္ မနည္းဖြင့္ေနရတယ္။

　　စုယန္ရဲ႕ ဒ႐ိုင္ဘာ သိသိသာသာကို ေၾကာင္အသြားတယ္။ဒါေပမဲ့ သူက ခ်က္ခ်င္းပဲ တုံ႔ျပန္ကာ ထီးကို​ေစာင္း​လိုက္ၿပီး ရွထင္းဝမ္ကို မိုးသည္းၾကားက ကာေပးလိုက္တယ္။

　　စုယန္က ကားထဲဝင္ထိုင္ႏွင့္​ၿပီးသားမို႔ ရွထင္းဝမ္ကိုၾကည့္ဖို႔ ေခါင္းထြက္လာတယ္။သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ မွင္သက္သြားတဲ့ အစြန္းအစေတြ ရွိေနတယ္။