FENOMENİST/ TAMAMLANDI

41. BÖLÜM

YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM.

Sabah herkesten önce kalktım. Aslında normalden çok daha az uyumuştum. Ama uykum yoktu.

Tuhaf.

Ateş'e baktım. Hala uyuyordu. Şebnem abla muhtemelen uyanmamıştı. Belkide sadece birkaç saat uyumuştum.

Telefonum yanımda olmayınca kendimi eksik hissediyordum. Şimdi yanımda telefonum olsaydı muhtemelen zamanımı ona harcardım. Ama olmadığı için bende zamanımı Ateş'i uyurken izlemeye vermeye karar verdim.

Gerçekten her haliyle muhteşem bir insandı. Şu an da öyleydi. O gerçekten mükemmeldi.

Hayatımda birkaç istisna haricinde her zaman şanssız o insan ben olmuşumdur. Ateş gibi birine sahip olmam o istisnalardan biriydi galiba.

Elimle alnına yapışan saç tutamını geriye attım. Sonra alnına ufak bir öpücük bıraktım. Saçlarını okşamaya başladım. Onu ne kadar çok sevdiğimi fark ettim. Yanağına küçük bir öpücük bıraktım.

Şimdi uyanık olsaydı bu yaptıklarımı muhtemelen bu kadar rahat yapamazdım. Yani yapardım, evet ama bu kadar rahat olamazdım.
Daha sonra uykumun olmamasına rağmen tekrardan uyumaya çalıştım.

Ada'dan...

"Nerede bu kız çıldıracağım şimdi! "

"Ada sakin ol, bulacaklar onu" dedi Elif beni yatıştırmak için.

"Sakin falan olamam Elif, arkadaşım hatta kardeşim dediğim kişi kaybolmuşken ben sakin falan olamam! "

Elif ve Ece ağlamaya başlamıştı. Ben ağlamamaya çalışıyordum ama bu çok zordu.

Aptal kız telefonunu yanına almamıştı. Geri dönünce telefonun ne işe yaradığıyla ilgili bir şeyler okutmalıydım ona.

Korkudan ölmek üzereydim!

Annesine haber vermemiştik. Boşu boşuna ortalığı telaşa vermek istemiyorduk.

Ateş denen o şahsın onu kaçırdığını falan bile düşünmüştüm. Ama muhtemelen yanılıyordum. Çünkü ne kadar kabul etmek istemesemde Ateş Alev'i seviyordu. Bunu görebiliyorum. Ve buna olanak veriyordum.

Ateş'in arkadaşlarına bile sormuştuk. Onlarda o ikisinden haber alamamışlardı.

Beklemekten başka çaremiz yoktu.

Devam edecek...

OY VERMEYİ UNUTMAYALIM.