ARKADAŞIM #Wattys2015

12. Bölüm Bul Beni Kaybolmuşum

Biliyorum... Biliyorum hikaye çok gecikti. Aslında Salı günü yeni bölüm gelicekti ama lanet olası wattpad yüzünden hikayem silindi çok moralim bozuldu... Ama yinede yılmadım ve hikayeyi yazmayı başardım. Normalde hikaye pazar günü geliyordu ama Sınavlar yüzünden yetişmiyor anlarsınız halimi.... Ayrıca doktora da gidiyorum anca vakit oluyor. Şarkıyı Kerem konuşmaya başladığında açın daha çok yardımcı olur... Keyifli okumalar...

Önceki bölüm

Neredeyse öğlen olacaktı uyandığımda Zeynep'i yanımda göremeyince endişelenmiştim çadırdan çıkıp kızların yanına gidip sorduğumda onlar da görmemişti. Nereye gitmişti şimdi bu kız ?

Yeni Bölüm

Herkes uyanmış kimisi çadırını topluyor, kimisi sohbet ediyor kimisi ise getirdikleri yemeklerden yiyorlardı. Ben ise Zeynep'in nereye gittiği konusuyla aklımı yitiriyordum. Daha sonra bizimkiler yanıma geldi.

A- Noldu abi ?
K - Zeynep yok.
Y- Ne demek yok ?
K - Bilmiyorum sabah yanımda yoktu.
M- Of inanmıyorum ya nereye gitti bu kız ?
K - Tek çaremiz dağılıp Zeynep'i aramak.
C- Bencede.

Zeynep -

Çadırdan ayrıldığımda sabah çok erkendi. Ormanı gezmek için çadırdan çıkıp ormana doğru yürümeye başladım ve ormanın kokusunu içime çektim. Ne kadar yürüdüm bilmiyorum bulunduğum noktadan çok uzaktaydım geri dönmek için yönümü değiştirdim. Fakat yerde renkli renkli çakıl taşları olduğunu farkettim çok hoşuma gitmişti bir kaç tane toplamaya başladım gittikçe daha çok artıyor ve daha çok uzaklaşıyorum. Kafamı yukarı kaldırdığımda daha çok kaybolduğumu farkettim neredeydim ben ?

Kerem-

Çadırların olduğu yerden ayrılıp hepimiz ormana dağıldık Zeynep'in kaybolduğunu öğrenen herkes harekete geçip bizimle birlikte onlarda aramaya koyuldular. Aksel Melis'le Can Yağmurla bende tek başıma aramaya başladım. Nasıl bulacağımı nerelerden gideceğimi bilmiyordum ama kalbimin götürdüğü yere gidecektim. Ağaçların arasında dolanırken bağırmaya başladım.

" Zeyneeeeeppp.
" Zeyneeeeeppp.
"Nerdesiiiiinnnn ??

Bağırmam bir işe yaramayınca aramaya devam ettim.

Çadırların olduğu yerden ayrılıp hepimiz ormana dağıldık Zeynep'in kaybolduğunu öğrenen herkes harekete geçip bizimle birlikte onlarda aramaya koyuldular. Aksel Melis'le Can Yağmurla bende tek başıma aramaya başladım. Nasıl bulacağımı nerelerden gideceğimi bilmiyordum ama kalbimin götürdüğü yere gidecektim. Ağaçların arasında dolanırken bağırmaya başladım.

" Zeyneeeeeppp.
" Zeyneeeeeppp.

"Ayaklarım geri geri gidiyor , gittikçe gücümün azaldığını hissediyordum. Zeynep, Sensiz kalmayı kaldıramıyor yüreğim. Kısa ayrılıklar bile kederimi arttırıyor,hüzün dolu geceler yaşatıyor bana. Seninle birlikte olmanın tadını almışım bir kere,bundan vazgeçemiyorum. Alışkanlık değil bu. Her alışkanlık terk edilebilir bir gün.
Oysa sen benim yaşam kaynağımsın.İnsan hayatından vazgeçebilir mi?
... Özlüyorum seni, özlemim büyüdükçe büyüyor içimde,durduramıyorum. Kavuşacağımız anı bekleyerek geçiyor zamanım.
Hiç birşey zevk vermiyor bana sen yokken.
Sıçrayarak uyanıyorum geceleri,yanıma bakıyorum,yoksun.
Tekrar gözlerimi kapatıyorum,dönüp duruyorum sabaha kadar.
Sensizken her güne yorgun uyanıyorum.Tadım yok işte anla.
Oysa yanımdayken sen,günün tüm yorgunluğunu unutuyorum.
Sohbetlerimizin keyfi ,dokunmalarının sihri, yaşanan tüm olumsuzlukları silip götürüyor.Huzurla dalıyorum uykuya.
Seninleyken,sadece bir kaç saatlik uyku bile, ertesi günü ayakta ve sapasağlam geçirmeme yetiyor.
Varolduğunu bilmek yetiyor bana.
Döneceksin biliyorum da,dayanamıyorum ne yapayım.
Zamanı seninle,Sadece seninle geçirmek varken, beklemek çok zor geliyor insana.
"Şimdi olsa" diyorum, "Çıksan karşıma elimi tutsan ve ardımıza bile bakmadan çekip gitsek. . .
Sonra güzelliğinden bahsetsem,şımartsam seni boğazın kıyısında yürüsek birlikte,yamur üzerimize yağsa,üşüsek,sarılsak birbirimize,ısınsak tenimizin ateşiyle..."
Ama yoksun işte.
Bu gecede sensiz geçecek ve ne yediğim yemekten zevk alacağım.
Bu gece sevdiğim,bir fırsatını bul ve üzerinde şehir ışıklarının dans ettiği su birikintilerine bak.
Çünkü ben ne zaman sensiz kalsam,birikintilere bırakıyorum yüreğimi,sana ulaşması için.
Çünkü seninleyken atıyor yüreğim.
Haydi sevdiğim gel,al yüreğimi öyle gel....
Ne olur

" Zeyneeeeeppp çık karşıma Zeyneeeeeppp. . .

Ağaçların arasında dolaşmaya devam ettim. Yağmur yağmaya başlamıştı. Zeynep'in en sevdiği şeydi , ve neredeyse akşam olmak üzereydi. Bir yandan ararken bir yandan da bağırıyordum. Bağırmaktan artık sesim kısılmaya başlamıştı ama umrumda bile değildi. Daha ne kadar yürürüm bilmiyorum ama derman kalmamıştı. Ama yılmamalıydım eğer pes edersem o kahve gözleri göremezdim eğer pis edersem kendimi affedemezdim. Eğer pes edersem aşkımın, sevdiğim kızın, güzelimin güvenini sarsmış olurdum. Asla yılmamalıydım ve aramaya tüm gücümle devam ettim. Ağaçların arasında gezinmeye devam ederken bir ağacın arkasına yaslanmış birini gördüm. Hemen yanına gidip kim olduğunu öğrendim, bu kişi Güzelimden başkası değildi... Kucağıma alıp oradan uzaklaşmaya başladım baygındı ve alnında kan vardı ve küçük bir sözle alnından öpüp yürümeye devam ettim.
" Dayan güzelim kurtuldun, seni asla yalnız bırakmayacağım... Sen benim diğer yarımsın...

- BÖLÜM SONU -