Kahveler hazır mı ? Yine muhteşem bir bölüm oldu... Yazarken ben bile çok eğlendim. Ama son zamanlarda çok kötü haberler aldım ve çok moralim bozuldu hikayemi beğenmeyenler oldu, böyle bir haber alacağımı hiç beklemiyordum ama hayatta nelerle karşılaşacağımızı bilemiyoruz... Bi ara yazmak bile içimden gelmedi ama sonra o güzel yorumlarınız ve beğenileriniz hatrına yazmayı bırakmadım hatta daha çok hırslandım sizin sayenizde hepinize çok teşekkür ederim iyiki varsınız. Keyifli Okumalar...
Zeynep-
" İnsan bazen yeni güne yeni umutlarla başlıyor ama bazıları için hiçte öyle olmuyor... Kimisi kötü bir haberle uyanıyor, kimisi ise de Dünya'nın en güzel haberini alıyor. Ama bugün yeni bir gün bugün benim doğum günüm yeni hayatıma yeni yaşıma yeni kararlarıma girme günüm. Bugün hiçbirşeyi düşünmeden bir günümü mutlu ilan etmeye karar verdim. Gözümün önüne bugüne kadar neler yaşadıklarım ve yaşayamadıklarım geldi. Doğru zaman geldiğinde herşeyi söyleyecektim. Sahi ne zaman gelecekti doğru zaman ? Gelmesi gerekiyordu artık bu kadar gözyaşı, pişmanlık, hatalardan ders çıkarmak yetmez miydi doğru zaman için ? Bence yeterliydi hemde çok yeterliydi... En kısa zamanda bitmeliydi bu hasret...
Bugüne kadar sarılamadığım kolların, içime çekemediğim kokusunun, tadını bile bilmediğim dudaklarının, doya doya bakamadığım gözlerin, sımsıkı tutamadığım ellerin, hasreti vardı içimde... Kıyamazdım zaten o gözlere bakmaya doyamazdım yine aklıma gelmişti işte o yeşil gözler.... Yine kalbim çarpıyor, nefesim kesiliyordu içimden delice koşmak geliyordu yerimde duramıyordum... Nedensizce gülümsemeye başladım içim içime sığmıyordu en iyisi aramaktır diye düşünüp aramaya başladım. İkinci çalıştan sonra açtı.
" Günaydın güzelim.
" Günaydın Kerem naber ?
" İyiyim güzelim sen nasılsın ?
" Bende öyle. Nerdesin napıyorsun?
" Araba kullanıyorum şuan canım ben seni sonra arasam olur mu ?
" Bana söylemek istediğin bi şey yok mu ?
" Görüşürüz.
" Görüşürüz.
- Kerem
Zeyneple konuşmayı bitirdikten sonra nedensizce gülümsemeye başladım. Bugün güzelimin doğum günüydü ve bunu bilmediğimi zannediyordu, vakit kaybetmeden önce Canı aradım.
" Efendim abi.
" Alo Can. Bak iyi dinle beni akşam güneş batmadan evvel yola çıkıyorsunuz.
" Nereye gidiyoruz abi ?
" Gölyazı ya.
" Neden ?
" Bugün Zeynepin doğum günü o yüzden orda kutlayacağız doğum gününü Zeynep çok özledi zaten Gölyazı yı.
" Tamam abi sen merak etme. O zaman ben ilk önce alışverişe çıkıyorum sonra da araba kiralıyorum.
" Tamam işleri bitirdikten sonra haber ver bana.
" Tamam abi.
- Zeynep
Yine aynısı olmuştu işte yine moralim bozuldu Kerem sayesinde. Doğum günümü hatırlamadı bile. Hayır ! Bugün üzülmeyeceğim gün bitmemişti daha aşağıya inip annemin yanına gittim. Geldiğimde annem telefonla konuşuyordu.
" Bizde canım bizde çok özledik Gölyazıyı ama bir türlü fırsat olmadı. Okul bitince geliriz inşallah. Evet canım benim hadi neyse ben kapatıyorum daha sonra ararım ben seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARKADAŞIM #Wattys2015
Ficção AdolescenteBu nasıl bir duyguydu ? Böyle hissetmemin sebebi neydi ? Bu imkansız olmalıydı... Sırlarımı döktüğüm, gözyaşlarımı akıttığım, yanında huzur bulduğum, nefes alamadığım zaman onun yanında olduğum, adını her ağzıma aldığımda neden şimdi kalbim çarpıyor...
