Elinize kahvenizi alın, ve kulaklıklarınızı takın. Yine harika bir bölüm oldu... Güzel yorumlarınız ve beğenileriniz için teşekkürler... Keyifli okumalar... Sizleri seviyorum
" Biliyorum Kerem... Barış herşeyi anlattı ama seni hala affetmiş değilim.
" Nasıl herşeyi anlattı ne dedi sana bak yine yalan söylediyse ağzını burnunu kırarım onun.
" Başından beri yalan söylediğini, iddiayı senin kaybetmediğini, beni hala unutamadığı için bunları yaptığını ve bütün bunlar için de benden özür diledi ilk başta çok da aldırmadım sözlerine ama sonra seni affetmemi söyledi tabi sende onun dediklerinin aynısını söyleyince tamamen inandım. Ama sana hala kızgınım Kerem kalbimi çok kırdın böyle bir hatayı nasıl yaparsın?
" Biliyorum Zeynep çok büyük bir hata yaptım ama niye yaptım bir sor.
" Niye yaptın?
" Çünkü seni kaybetmekten korkuyorum.
" Sana hiç ayrı kalmayacağımızı söylemiştim ama.
" Hayat bazen en sevdiğinden bile ayırıyor. Öylece arkasından bakakalıyorsun. Herşey senin ölçünde gitmiyor... Ben seni kaybetmekten korkuyorum Zeynep. Ben seni bir gün bile göremeyince huzursuz oluyorum nefes alamayacakmış gibi oluyorum bunun nasıl bir his olduğunu ben bilirim. Lütfen anlamaya çalış beni... Ben seni üzecek bir şey yaparmıyım hiç? Ben sadece o şerefsiz senden uzakta olursa daha güvende olursun diye o iddiaya girdim ve dediğimi de yaptım o iddiayı ben kazandım. Ama madem kalbini kırdım cezam neyse razıyım.
" Böyle konuşma Kerem biliyorum çocukluğumuz beraber geçti ama artık büyüdük ve artık bazı şeyleri ayrı ayrı yaşayabilmemiz gerekiyor. Lütfen bana soru sorma ne dediğimi gayet iyi anladın. Ama ne olursa olsun ben hep yanındayım ve kimse bunu değiştiremez... Cezana gelince daha düşünmedim biraz zaman gerekiyor.
" Peki sen bilirsin.
" Ben artık eve gitsem iyi olucak.
" Tamam ben bırakırım seni eve.
" Tamam.
Zeynep-
Kerem beni eve bıraktıktan sonra eve girdim. Geldiğimde ışıklar kapalıydı açmadan bende hemen odama çıktım. Geceliklerimi giydikten sonra yatağıma geçip Keremin söylediklerini düşünmeye başladım. Gerçekten haklıydı ne o bensiz ne de ben onsuz yaşayabilirim ona karşı direnmemin tek sebebi yanlış zamandı hiçbirşey yerli yerinde değildi... Aşkımızı ertelemek zorunda kaldım ama birgün bu aşk sonsuza kadar sürecek ve hiç kimse bu aşka engel olamayacak... Uzaktan sevmek kadar zor bir şey yok ama mecburuz şimdilik güneş batıyor ama aşkımızla birlikte güneş hep bizimle birlikte doğacak... Düşüncelerimi bir kenara bırakıp uyumaya çalıştım...
Sabahın erken saatlerinde gelen yemek kokusu yüzünden uyandım çok güzel melemen kokusu vardı. Aşağı inmeden önce tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım. Sonra aşağıya mutfağa doğru gittim. Geldiğimde annem menemene bakıyor jale teyzemde çayları koyuyordu.
Bende güler yüzle günaydın diyip yardım etmeye başladım.
" Günaydın kızlar.
" Günaydın canım.
" Günaydın annem.
" Kızlar yine döktürmüşsünüz bir kuş sütü eksik.
" Ee elimizden gelmeyen bir şey yoktur.
" Ee o zaman ben de ekmek almaya gidim.
" Tamam.
Bakkala gidip 2 tane ekmek aldım. Bugünün sıradan ve Keremle geçmesini diliyorum. Eve geldiğimde sofra hazırdı ekmekleri de sofraya koyduktan sonra
Yerime oturdum. Tam yemeğe başlayacağım sırada kapı çaldı kimdi bu saatte acaba ? Sofradan kalkıp kapıya doğru baktım. Gelen kişi tabikide Keremdi. Elinde de taptaze simitler vardı.
" Günaydın Kerem bu ne sürpriz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARKADAŞIM #Wattys2015
Teen FictionBu nasıl bir duyguydu ? Böyle hissetmemin sebebi neydi ? Bu imkansız olmalıydı... Sırlarımı döktüğüm, gözyaşlarımı akıttığım, yanında huzur bulduğum, nefes alamadığım zaman onun yanında olduğum, adını her ağzıma aldığımda neden şimdi kalbim çarpıyor...
