16. BÖLÜM Hastalık

4.1K 114 6
                                    

Farkındayım çok geç geldi ama değdi... Hikayeyi geç yazmamın sebebi işim olduğundan değil, mükemmel olmasını sağlamak için geç geldi. Neyse lafı fazla uzatmadan Keyifli Okumalar...

" Bütün hayatın güzelliklerini sana senide kalbime yazıyorum bunu unutma.

Zeynepin son söylediği sözle kafam karışmıştı. Ne demek istediğini bir türlü anlayamadım. Belki de sarhoşken söylediği bir sözdü bu. Ama yine de böyle bir şey söylemesi hem sevindirmiş hem de içten içe düşündürmüştü. İnsan zaten doğruları sarhoşken söylemez miydi ? Ertesi gün de doğrularından uzak kalmaz mıydı ? Belkide bu da Zeynepin sırlarından biriydi. Ama elbet bir gün doğrular açığa çıkacaktı ama şimdilik Salih abinin dediği gibi tek çare zamana bırakmaktı. Bazen hiçbir şey hemen halledilecek kadar kolay olmuyor sadece zamanla değişmesini bekliyorsun. Biriye gitmek kolay ama birini beklemek sadece zamanın göstergesi... Tıpkı Zeyneple benim gibi giden de aynı bekleyen de... İkimizde aynı kişiyi bekliyoruz ve bunun tek göstergesi yine zaman... Düşüncelerimi bir kenara bırakıp arabama binip, asfaltı ağlatırcasına gaza bastım ve eve gidip rahat bir uyku çektim.

Sabah-

Zeynep-

Sabah uyandığımda başım çok ağrıyordu. Elimi alnıma koyup yatakta bir süre oturduktan sonra duşa girdim. Sıcak suyu açıp başımdan aşağı doğru düşerken bir nebze olsun rahatlamıştım. Ama hala başım çok ağrıyordu. Sabunlanıp temizlendikten sonra banyodan çıkıp üzerimi değiştirdim. Üniformamı giyip mutfağa indim. Dolaptan ilaç alıp içmeye başladım. Bugün antrenman vardı o yüzden spor çantamı alıp evden çıktım. Okula geldiğimde Yağmurla Melis sohbet ediyordu yanlarına gidip selam verdim.

" Selam kızlar.

" Aa selam Zeynep gel Yağmur da bize dünkü olanları anlatıyordu.

" Ne oldu ki dün ?

" Dün gece Can beni sevdiğini söyledi.

" İnanmıyorum çok güzel bir haber bu tebrik ederim canım benim.

" Saol canım benim. Bende duygularımızın karşılıklı olduğunu söyledim. O da sevinç çığlıkları atmaya başladı ikimizde çok mutluyuz şuan.

" Allah mutluluğunuzu bozmasın kardeşim.

" İnşallah bir gün sizde bizim gibi mutlu olursunuz.

" İnşallah canım benim.

" Neyse ben antrenmana gidiyorum çıkışta görüşürüz o zaman.

" Görüşürüz canım.

Kızların yanından ayrıldıktan sonra giyinme odasına girip mor spor kıyafetlerimi giydim. ( MULTİMEDİA)
Ayakkabılarımın bağcıklarını da bağladıktan sonra spor salonuna gidip ısınma hareketleri yapmaya başladım. O sırada aklıma yine Kerem gelmişti. Hiç çıkmıyordu ki zaten, dünkü yaşadıklarımız çok güzeldi şehrin en sessiz günlerinden biriydi... Sahil, plaj ve bar... Hepside Keremle birlikte iken güzeldi insan sevdiğiyle birlikte olunca her yer cennet gibi geliyordu... Gülüşü, gözlerindeki o yeşilin masumiyeti ve güneş gibi parlayan sapsarı saçları gözümün önünden hiç gitmiyordu yanımdayken bile özlüyorum onu. Ama maalesef ki duygularımı belli edemiyorum ona karşı. Uzaktan bakmakla yetiniyorum sadece. Ona olan özlemim ne zaman bitecek bilmiyorum ama ona olan sevgim asla bitmeyecek biliyorum... Düşünürken bile kalbim çarpıyor, nefesim kesiliyordu. Tüm kalbimle bı sevda özlemenin bittiği günü bekliyorum. Belki yarın belki de sonsuza dek ama bir gün bu özlemde mutluluğa erecek. Düşüncelerimi bir kenara bırakıp ısınma hareketlerime devam ettim. O sırada Cihat hoca gelmişti kısa bir selamlaşmadan sonra koşmaya başladım. Bu ayın sonunda yarışmalara katılacaktım o yüzden şimdilik yarışmaya hazırlanıyordum. İlk koşuşum fena değildi, derin bir nefes alıp tekrar koşmaya başladım bu sefer gayet iyiydi son bir kere daha dinlenip tekrar koşmaya başladım. Cihat hoca yarışmaya hazır olduğumu söyledi ama yeterince iyi olduğumu düşünmüyordum. Ama böyle söylemesi hoşuma gitmişti. Antrenmandan sonra eve gidip duşa girdim. Sıcak su yine iyi gelmişti odama çıkıp üstüme rahat bir şeyler giyip penceremin kenarına geçip dışarıyı seyretmeye başladım. Hafiften yağmur yağmaya başladı mutfağa gidip kahve yapmaya başladım. Su kaynadıktan sonra bardağımı alıp pencerenin kenarına oturur kahve içip yağan yağmuru seyretmeye başladım. Bugün Kerem ne okuldaydı ne de aramıştı. Telefonumu elime alıp Keremi aradım.

ARKADAŞIM #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin