ARKADAŞIM #Wattys2015

42. BÖLÜM Kavga

Selaaaammm.... Yine yeni yeniden sizinle birlikteyim. Hikaye aslında biraz daha geç gelebilirdi ama geç gelmesine gönlüm razı gelmedi, bu bölüm pek içime sinmedi ama yinede inşallah beğenirsiniz. Multimedia yı açın ve kendinizi bölümün içine bırakın. Kahveler de eldeyse e buyrun yeni bölüme... Keyifli Okumalar ❤☕

Zeynep -

Ellerim üşüyor birtanem, senin ellerinden ellerimi çektiğimden beri ısınmıyor bir türlü... Kalbim eskisi gibi atmıyor artık, hissizleştim... Ve sen gittiğinden beri siyahın içinde kaybettim kendimi. Kalbine açtığım yaranın aynısı bende de var yeşil gözlüm ne zaman sana baksam her defasında kanayacak ama elbet bir gün alışacak o yarayla yaşamaya... Ben yapamıyorum Kerem insan severek nasıl ayrılır ? Kokunun hasreti burnumda tütüyor, nasıl dayanırım ben buna ? Ben seni çok ağlattım aşkım ama şimdi darmaduman ettim. Arkama bile bile çekip gittim aklım almıyor tüm bu olanlara, neydik ne olduk...

Tüm bedenim istem dışı hareket ediyor, kontrol edemiyorum kendimi... Gözyaşlarım akmıyor artık dokunsalar ağlarım değil, dokunsalar ölürüm artık. Ellerim üşüyor bitanem şimdi kim ısıtacak beni ? Kim aşkla bakacak bana ? Yüreğim yanıyor ama ellerim üşüyor, bu nasıl bir acı dayanacak gibi değil. Kalbimin içi yangın yeri sanki yavaş yavaş eriyorum, tükeniyorum. Acı da olsa biliyorum ki yolun sonunun karanlık olduğunu bildiğim halde aşkımızı feda ederek karanlığın içine sürüklendim...

Sessiz adımlarla eve geldikten sonra odama çıkıp yatağıma yattım gözümden yaşlar dökülerek uyumaya başladım.

***

Kerem -

Güzelim, gönlümün sultanı, hayatımı verdiğim kadın... Kalbimde yangın çıkardı, kocaman bir alev aldı. Olanlara bir türlü anlam veremiyorum, az mı gelmişti sevgim ona ? Yetmedi mi verdiğim değer ? Sevmedi mi hiç beni ? Ben ne yaptım ki ona ? Neden cevabını alamayacağım sorular kafamın içinde geziniyor ? Kalbimin ritmini değiştiren kadın, şimdi kalbimi durdurmuştu. Yüreğim yanıyor ellerim titriyordu... En son lafında kalbinden çıkar beni çünkü ben yapamıyorum demişti Zeynep. Severken ayrılmasının sebebi neydi ? Bir şey vardı Zeynepi karanlığa sürükleyen bunun nedenini en yakın zamanda bulacağım. Bir insan nefes almaya devam ediyorsa her zaman bir umudu vardır. Benim de hala bir umudum var, gözlerimden akan yaşları sildikten sonra arabama binip eve doğru yol aldım.

***

Zeynep -

Sabah uyandığımda saat çok erkendi. Yatağımdan kalkıp lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktığımda gördüğüme inanamadım, göz altlarım şişmiş, göz bebeklerim kızarmıştı. Yüzümü kuruladıktan sonra odama geçip üstümü değiştirip üniformamı giydim üzerime sarı kazağımı giyerek ceketimi üzerime giydim. Yüzümdeki kızarıkları kapatmak için makyaj yapıp saçlarımı topladım. Canım hiçbir şey yemek istemiyordu o yüzden bir şey yemeden çıktım. Arabayı çalıştırıp okulun yolunu tuttum.

Okula geldiğimde bahçede Borayla karşılaştım. Tam sınıfa gidecekken önümü kesip konuşmaya başladı :

" Halletin mi o işi ?

" Halletim allahın belası senden nefret ediyorum. Mutlu musun lan ayırdın işte bizi mutlu musun ?

" Eehh yeter be yeter çekil üstümden.

" Seni geberticem anladın mı geberticem seni canım yanıyor kalbim ağrıyor allah belanı versin senin. Kalbin kurumuş senin, sana bir şey söylim mi sana acıyorum. Çünkü sen asla aşkın nasıl bir his olduğunu anlamayacaksın. Ben gerekirse aşkımı feda ederim ama bu senin yüzünden olması canımı çok yakıyor şimdi sen s*ktir ol git burdan.

Hiç bir şey söylemeden önümden çekilip gitti. İstemsizce gözlerimden akan yaşları silip sınıfa çıktım. Sınıfa geldiğimde Yağmurun yanına oturdum. Başımı omzuna koyup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. O da sıkı sıkı sarılarak ne olduğunu sordu. Her şeyi anlatarak ağlamaya devam ettim.

" Ağla canım benim ağla için rahatlar. O Borayı kendi ellerimle gebertmek istiyorum.

" Sana kalmaz ben geberticem o pisliği.

" Kıyamam ben sana ya geçecek bütün bu olanlar her şey normale dönecek canım benim.

" Yağmur ne güzel hayal kuruyorsun sen öyle ya benim için bunlar hayalden başka bir şey değil. Yağmur ben burada duramam Keremin yüzüne bakamam ben eve gidiyorum.

" Tamam canım kafanı toparlamaya çalış sen ne kadar inanmasanda geçecek bütün bunlar ben bütün kalbimle inanıyorum.

" Benim umudum kalmadı artık Yağmur eğer bütün bunlar senin umudunla olacaksa seni benim karşıma çıkarana kurban olurum.

" Canımsın.

" Hadi gidiyorum ben görüşürüz.

" Görüşürüz canım.

Sınıftan çıktıktan sonra arabama binip eve gitmeye başladım. Okuldan çıkarken Keremin geldiğini görünce gaza basıp oradan uzaklaştım.

***

Kerem -

Bütün bu olanları bilen bir kişi olmak zorundaydı. Bu kilitli kapının bir yedek anahtarı olmalıydı, aklıma gelen kişiyle birlikte arabayı park eder etmez sınıfa çıkıp Yağmurun yanına gittim. İlk önce sınıfa baktığımda Zeynepi göremedim, daha sonra tekrar Yağmura dönüp olanlardan haberinin olup olmadığını öğrendim. Bildiği her şeyi söyledikten sonra Can'ın yanına gidip bütün ekibi koridora çağırmasını söyledim. Herkes toplandıktan sonra koridorda Borayla karşılaştım. Arkamdakilere göz attıktan sonra harekete geçtiler kavga olduğunu anlayan herkes yanımıza gelip kimisi izledi kimisi de kavgaya karıştı. Ama Bora bana özeldi onu benden başka kimsenin dokunmasına izin vermeyip bir köşeye çekerek yumruklarımı yüzüne indirdim. Yorulduğum anda tekmeyle saldırmaya başladım. Tam kıvama geldikten sonra saçından tutup konuşmaya başladım :

" Ben sana bu okula ilk geldiğinde ne söyledim. Kerem Sayer le uğraşma dedim. Ama sen en ince yerimden vurdun ve şimdi ölsen kimse seni elimden alamaz. Senin gibi pislik yüzünden Zeynep aşkını feda etti. Kız şimdi kendi karanlığının içinde kayboluyor. Öldürücem ulan seni kimse alamayacak elimden seni.

Yumruklarımı arka arkaya indirdikten sonra kafasını duvardan duvara vurup, kanlar içinde yerde bıraktım. Bedeli ne olursa olsun umrumda değildi hapis, ceza evi, disiplin hiçbiri Zeynep ten daha önemli değildi. Bir hiç uğruna kalbinim yerini yangın yerine çevirmişti.
Ama artık hepsi geçti gitti hepsi geride kaldı...

Zeynep -

Eve geldiğimde kendimi iyi hissetmiyordum. Ellerim titriyor gözlerim kararıyor du kalbim ise deli gibi çarpmaya başlamıştı. Başım dönüyordu, etraftaki her şey bulanık görünüyordu. Bilincimi kontrol edemiyordum, bir şey olmuştu çok kötü bir şey... Yavaş yavaş yere düşüyor gözlerim istemsizce kapanıyordu ağzımdan çıkan tek kelime " Kerem " olup sessizliğe bürünerek karanlığımın içinde kaybolmaya başladım...