ARKADAŞIM #Wattys2015

35. BÖLÜM Aşk Pastası

ÇOK ÖNEMLİ LÜTFEN OKUYUN !!!
Selaaaammm... Yine güzel bir bölümle karşınızdayım canlarım... Güzel yorumlarınız ve beğenileriniz için çok teşekkür ederim... Bazen yanlışlarım oluyor ve bunu farketmiş olmanız hoşuma gidiyor çünkü eleştiriye açık bir insanım... Söylediğim gibi yorumlarınız benim için çok önemli !

Multimedia bölümle çok uyumlu onunla birlikte okursanız çok sevinirim. Şimdi siz soracaksınız Zeynep bu kadar neşeli bir kız iken neden bu kadar içine kapanık bir kız oldu diye... Aslında çok uğraşıyorum neşeli bir kızı yazmayı ama beceremiyorum. Aslında o Zeynepin arkasında koca bir " Ben" var son zamanlarda moralim çok bozuk geceleri düşünmeden ağlamadığım günüm yok ve bu yüzden hikayeme kötü etkiliyor. Yanlışlarım için çok özür dilerim ama en kısa sürede hikayeyi toparlamaya çalışacağım. Mutlu günler elbet gelecek sizden sadece biraz sabır istiyorum...

Bu bölümü bütün #arkadaşım hikayesini okuyan okurlarıma ithaf ediyorum kahvenizi elinize almayı unutmayın... Keyifli okumalar... ❤ ☕

Zeynep -

Sabah uyandığımda Keremin yine bana sarılarak uyuduğunu gördüm. Uyandırmamaya çalışarak kolunu hafif hareketlerle üzerimden attım. Aynanın karşısına geçtiğimde göz altlarım şişmiş, yüzüm bembeyaz kesilmiş olduğunu farkettim. Ne oldu bana böyle ? Neden ağladığımı hatırlayınca boğazımda bir düğüm hissettim. Pencerenin kenarına geçip gökyüzüne bakmaya başladım. İnsanın içini açan o masmavi gitmiş yerini simsiyah kara bulutlar almıştı, yağmur yağıyor şimşek yüzünü bir gösterip bir kayboluyordu. Havada resmen fırtına öncesi sessizlik vardı en iç karartanlardan...

Yolun sonuna doğru yaklaşıyorum artık benim için umut yok hayattan nefret eden bir kız çocuğu var içimde... Hayallerim vardı benim en güzelinden... Bir kızım olsun isterdim hep, sapsarı saçlarını tarayıp örmek istediğim... Gözleri tıpkı Kerem gibi yemyeşil gülümseyerek oyunlar oynasın isterdim. Ama hiçbirini gerçekleştirecek gücüm kalmadı... Kimse üzülmesin diyen kalbim yüzünden kendi hayatımdan vazgeçtim. Benim için canını bile verecek olan adamın canını yaktım. Ama biliyorum alevi sönsede o ateşin, içinde hep bir kor kalacak...

Ben bu gerçekle yaşayamam hatalarımın her gün karşıma geçerek tokat atmasından yoruldum. Her geçen gün daha çok karanlığa sürüklendiğimi hissediyorum. Bir yandan bütün bunları düşünürken bir yandan da gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine engel olamıyorum...

Odamdan çıkıp salona indim kuru mendille gözyaşlarımı sildim mutfağa gidip bir şeyler atıştırdım. Kafam iyice karışıktı, başım çok ağrıyordu. Mutfakta dolapları karıştırıp ağrı kesici içtim. Odama çıktığımda Kerem hala uyuyordu dolabımdan günlük kıyafetlerim den birini seçip giyinmeye başladım. Saçımı topuz yapıp üzerime montumu alıp evden çıktım. Sokakta ne kadar çok insan kalabalığı olsa da kalabalığın içinde kendimi yalnız hissediyorum. Biraz daha yürüdükten sonra dil eğitimi verilen binanın önünde durdum. Kısa süre sonra binanın içine girip derse girdim.

Kafamı dağıtacak herşeyi yapmak istiyorum bugün... Yeter ki hiçbirşeyi düşünmeyeyim, daha çok kendimi yıpratmamak adına kendimi derse odaklamaya çalıştım.

Kerem -

Uyandığımda Zeynep yanımda yoktu. Kendi yastığının üzerinde küçük bir not bırakmış, doğrulup yastığın üzerindeki notu okumaya başladım :

" Günaydın aşkım... Sen bu notu okuduğunda ben yanında olmayacağım... Merak etme dil eğitimi almak için evden çıktım 1 saat sonra yanındayım... Seni çok seviyorum...