You're The Only Exception

CHAPTER SIXTEEN

CHAPTER SIXTEEN

Kitang-kita ko pa rin sa kanyang mga mata na talagang mahal niya ako.

Nakikita ko ang batang ako kasama ang isang pamilyar na pigatura, nais ko siya hawakan ngunit hindi ako makasalita. Nakangiti siya sa'kin.

"Someday, papakasalan kita!" Kitang-kita ko ang kislap sa kanyang mga mata.

Hindi ako makaimik, nabibigla ako. Ang mga bulaklak na hawak ng batang lalaki galing sa hardin. Hindi ako makahinga ng maluwang... Hindi ko alam. Pero bakit ang batang ako ay nakangiti sa kanya?

"Promise?" Sabi ng batang ako.

Tumango naman ang bata. Hindi ako makapaniwala roon. Parehas na ang ganda ng aming suot. May bulaklak pa ang aking tainga.. hindi ako makahinga ng maluwang.

Ang sakit-sakit ng ulo ko bigla.

Nawala ang batang lalaki at nasa gitna na'ko ng madilim na lugar. Umiiyak ang batang ako sa sobrang takot.

NASAAN AKO?!

Hindi ako makahinga ng maayos ngayon. Bakit ganito ang pakiramdam ko ngayon, parang hindi ako makahinga sa sobrang takot.

Agad akong napamulat sa aking mga mata. Napatingin ako kay nanay ko siya ay mahimbing na natutulog. Iniisip ko pa rin ngayon kung totoo ba ang panaginip ko pero para yatang imposible 'yon. It's my second dream that I felt real.

Nanginginig ang buong katawan ko 'nararamdaman ko din ang sakit ng ulo ko dahil sa dream na 'yon. Agad na napailing naman ako. There's no way na totoo 'yon. Dreams are dreams. They're not real.

Naisipan ko na lamang na basahin ang mga libro na binabasa ko. Ito ang sikat na libro yung 'Hopeless l' ni Coleen Hoover. Agad na napaisip ako.. bakit kaya ganito kabilis ang tibok ng puso ko? Napailing na lang ako.

Silly, of course it was just a dream Klea. An imaginary dream.

Sa kakabasa ko sa Hopeless hindi ko namalayan na umaga na pala. It's already Five-Thirty O'clock in the morning. Nag-ayos na rin ako ng damit ko saka naglagay ng pabango na binigay sa akin ni Kyo Gallagher, kahit ako mismo hindi ako sanay na bigyan ng mga ganyang klaseng regalo. Nagluto na rin ako saka kumain. Day off ni nanay ngayon kaya tulog pa rin siya. Si tatay naman ay nasa duty niya bilang isang guard sa malayong opisina.

Nagsimula akong maglakad papaalis sa bahay namin at ni-lock ko na rin ang pintuan bago maka-alis.

"Hop in," Nagulat ako sa isang pamilyar na boses.

It's Enzo Gallagher!

He's in his car, nakabukas ang bintana ng kanyang sasakyan. Nakatingin ako sa kanyang maamong mukha ngayon. Naninibago pa rin ako dahil unti-unti nang nagbabago si Enzo. Hindi na sya yung sobber na nakikita at nakikilala ko.

Or just because, I'm Clea's bestfriend?

"Th-thanks..." Pumasok ako sa loob ng sasakyan at naamoy ko ang panlalaki niyang pabango dito sa sasakyan.

Halos ito ang perfume na sinusuot niya araw-araw. Naramdaman kong uminit ang aking pisnge sa aking nasa isip. Hindi ako makapagsalita dahil doon. Napatingin ako sa lalaking nakatingin sa kanyang cell phone.

"Clea, babe, where are you?"

Pumasok na ang mamahaling sasakyan sa loob ng campus namin. Sa salamin natatanaw ko ang maganda kong bestfriend na si Clea. Kumakaway siya sa- sasakyan.

Parehas na kami bumaba ni Enzo sa sasakyan, gulat naman napatingin sa akin si Clea parang hindi niya ine-expect na pupunta ako sa kotse.

"Klea, I miss you!" Agad na niyakap ako ni Clea, niyakap ko siya pabalik.

Nakita ko si Enzo na tumango na lamang sa aming dalawa. Agad na napaisip ako.

Enzo's having a gentle side with me- with my bestfriend Clea. Hindi na agad ako nagtaka na one day, sila sa dulo na magpapakasal. I know that we're too young pero feeling ko si Enzo ay isang seryosong tao na hindi magloloko kapag nagmahal ng todo.

"I miss you too, Clea.. I-I can't breathe.." Halos nahihirapan kong sabi sa kanya ng totoo. Hindi nga ako makahinga sa sobrang higpit ng kanyang yakap sa akin.

"Ayy, sorry!"

"No it's okay." Sabi ko at inayos ang aking salamin sa aking mukha.

Habang nakatingin ako sa malayo napatingin ako sa mga taong nakatingin sa amin. Sa loob ng isang buwan nila ni Enzo, my bestfriend Clea suddenly became famous.

Naging trending nga siya sa Twitter saying... #IsCleaIsTheOne? Halos mapatawa kaming tatlo ni Kyo sa trending hashtag na nabasa namin sa twitter. Natuklasan din namin na hindi lang dito sikat si Enzo sa buong school kundi sa buong Pilipinas. I don't know pero siya ang kilala na susunod na taga-pagmana ng Gallagher family.

"Wow, you did not invite me." Napalingon kaming lahat sa bagong kakarating na si Kyo.

He's pouting in front of us. Medyo napatawa naman ako doon. Hindi ko aakalain na magtatampo siya.

"No we just all met." Sabi ko.

Napatango si Kyo Gallagher, napakahaba talaga ng pilik mata niya. Nag papa-eye lashes extension kaya 'to?

"Ahhh... I see." Sabi ni Kyo at tumango-tango pa.

"Hey did you hear the news?"

"What?"

"It's the Thirty years anniversary of Gallagher school. So there's a contest of who's gonna be the Ms. And Mr Gallagher."

"What? Really?!" Excited na tanong ni Clea.

First time ko lang ito narinig sa kanila. Hindi ko alam na may ganito pala na celebration..

"I'll vote for my couz' Enzoo!" Tili ni Kyo.

"Shhhh.. be quiet Kyo baka may makarinig sa'yo." Sabi ko sa kanya.

Tumaas naman ang kilay niya sakin. "So what, Clea?" Sabi niya sa akin..

"Wala..." Sabi ko at napatingin sa malayo.

"When will it happen?" Tanong ni Clea.

"Next two weeks,"