You're The Only Exception

CHAPTER SEVEN

CHAPTER SEVEN

"Miss Aquino can you please answer this problem?" Agad na tumayo ako.

Tinatanong kasi ako ngayon ni ma'am kung ano ang sagot ko sa Math subject. Hindi na'ko nag-abala na isipin pa 'dahil alam na alam ko na rin ang sagot simula ng makita ko 'to sa blackboard. Tumayo naman na ako saka pumunta sa harapan. Pansin ko naman na lahat sila ay nakatingin sa akin, maliban kay Enzo, sya ay natutulog na naman kasi sa klase. Lagi ba syang puyat?

"Okay ma'am." Lumapit naman ako.

Hinarap ko naman ang blackboard at saka ko sinulat ang sagot. Tumingin ako kay ma'am, nakangiti siya. Favorite student niya rin kaya ako? Parang tuwang-tuwa siya dahil may nakasagot sa mahirap niya na tanong.

"Yes it's correct answer. Class let us give her a clap miss Aquino just answer a hard question."

Akin ko namn narinig ang mahina nilang pagpalakpak. Hanggang ngayon pa rin naman ay ang sama ng tingin sa akin ni Atasha, Ghie at ang mga evil friends niya.

Itinago ko na lamang ang aking reaksyon, pero sa totoo ay nakakatakot sila tumingin. Their stare is like killing me in their minds.

"Sit now, miss Aquino."

I nodded. Umupo na'ko sa upuan ko. Actually nasa tabi ng bintana talaga ang upuan ko, but me and Clea switch. Gusto niya raw kasi nasa tabi ng bintana. Gusto ko rin naman din doon pero I want my bestfriend to be happy so we switch place.

Habang nakatingin ako kay ma'am. May naramdaman akong may bumato sa aking ng papel, paglingon ko ay Nakita ko si Atasha. She smirk, katabi niya naman si Ghie. Parehas sila talaga ng ugali. Ang sama ng ugali nilang dalawa. Nakakatawa lang dahil wala akong magawa.

'Open it.' Atasha mouthed.

Kumunot naman ang noo ko. Inayos ko ang aking salamin saka kinuha ito. Nakita ko ang dikit-dikit na sulat ni Ghie, yes I know, it's her hand written note.

'MEET US AT COMFORT ROOM'

Napalunok ako. Ano 'to? Agad na lumingon ulit ako sa gawi nilang dalawa. Wala ang nakakapansin sa'min kahit na sina Clea o Kyo.

'If you don't meet us, you're dead' Atasha mouthed, again.

Here we go again... 'Di ko alam pero bigla akong nakaramdam bigla ng kaba sa buhay ko. Uso naman sa akin 'tong mga meet-ups ng mga bullies sa'kin. But, kinakabahan ako ngayon. 'Di mawari ang aking nadarama. Mataas ang tingin ng mga tao sa mga kaibigan ni Atasha, bukod sa isa sila sa pinaka-famous sa school 'sila naman ay isa sa pinaka-mayayaman na tao sa buong Pilipinas. Yes, their friend's backround is very informative.

Dahan-dahan akong tumango sa kanila, nakita kong ngumisi sa'kin si Ghie, pati 'tong ka-uri niyang ugali.

"Do you understand it, class?" tanong ni ma'am sa harapan ng blackboard.

"Yes..."

Bumuntong hininga ako.

Napatayo agad ako dahil siguro kinakabahan din ako, basta hindi ko alam. Kinakabahan na'ko.. ano na naman kaya ang gagawin nila sa akin? Aapihin nila ako malamang!

Bumuntong hininga ako. This is our last subject this afternoon, so it means p'ede na gumala o umuwi ng bahay kung saan.

"Let's go guys..." Yaya ni Kyo saka kinuha ang walang laman na bag niya. Nako, ewan ko dito kay Kyo wala siyang dalang gamit buong araw. Bag lang na walang laman.

"Mmm.. mauna na kayo, 'di ako sasama may gagawin pa kasi ako sa library." Sabi ko sa kanila.

Mukhang nagtaka silang dalawa.

"Okay see you tomorrow, bestie." Sabi ni Clea saka tumango na lang ako. Halos hindi ako makahinga dahil natatakot ako sa mangyayari.

Siguro ganito talaga ang role ng mga nerds? Palaging inaapi. My life is so pathetic, really. Nakita ko sa pwesto nila Atasha at Ghie, parehas silang nawala na. Kaya eto naman ako kinuha ko ang bag ko saka isinukbit sa aking balikat habang lumalakad palabas ng classroom.

I am all alone walking to hallway silently as people passes by. I can't deny... They are all rich here well of course except of my fellow scholar students.

As soon as I am walking...

Pabigat na ng pabigat ang hakbang at hininga ko ngayon. Kinakabahan sa susunod na mangyayari.

Atasha Enrile, their family have the successful business here in the Philippines. They also have a partnership with the Gallagher, why did I know? E, palagi niya naman kasi sinasabi sa buong klase namin. And maybe, she's proud.

Habang naglalakad ako nakita ko na ang dalawa sa labas ng comfort room. Ngumisi ang dalawang 'bitch.

Huminto na ako sa aking paglalakad. Ngumiti ako ng peke.. inayos ko naman ang aking malaking salamin.

"Come inside, Klea.." Atasha's voice sounds angelic but nothing just as a bitch.

Pumasok na ako sa loob. Mas sumunod ang kaba ko ng sinarado nila ang pintuan maya-maya ay tumawa ng mala-demonyo si Atasha.

"Uto-uto ka talagang nerd ka, eto ang dapat sa'yo..." As soon as her demonic laugh started... Bumingi ang buong comfort room.

Naramdaman ko na ang mainit at malakas na sampal galing sa kanya. Napapikit ako nang mariin. Ang sakit-sakit!

Nakita ko ang sarili ko salamin at ang pisngi kong namula. Grabe, bakit ganito sya? Ano ba ang ginawa kong mali sa kanya?

"Oops... Sorry not sorry.. Pasalamat ka at ikaw pa rin ang palaging top one sa school, pasalamat ka dahil sa brains mo. I really hate you!" Sabi niya saka tinalikuran ako.

"Isa pa, sorry not sorry."

At tumawa ng mala-demonyo... My tears starting to fall down.

And nobody's here to save me.

***