You're The Only Exception

CHAPTER TWENTY-THREE

CHAPTER TWENTY-THREE

Simula kahapon ay 'hindi na ako mapakali. This is so freaking nervous.

It's a big occasion for me! Kahit na sinabihan ako ni sir Alawi na h'wag kabahan ay hindi pa rin mapakali ang puso ko. I mean- it's the only matter that important to me is to, be a winner. Madaling araw na at tima check, it's four o'clock in the morning.

Maya-maya ay tatlong beses na nag-ring ang cell phone ko, tiningnan ko 'to, isa ay kay Kyo, Clea at ang isa naman ay unknown number. Una kong binasa kay Kyo.

Kyo: OMG, I already saw your practice nung friday but you slay it! Go girl!!! GALINGAN MO KLEA AQUINO!

Napangiti naman ako kahit papaano ay nabawasan ang kaba sa aking dibdib sunod ko naman binuksan 'yung kay Clea at mas natunaw ang puso ko 'alam ko naman kung ga'no kahirap ang pinagdadaanan niya.

Clea: Good luck bestie, I'm proud and have faith on you! :D

Napakunot ang noo sa unknown number na nakita ko sa aking cell phone.

Unknown:

Look I'm sorry if I'm moody to you and I'm avoiding you this recent days. Damn I need to be sorry to my girlfriend because I'm not treating you right. Anyway good luck Klea Aquino. Let's do our best tomorrow night, It's Enzo Gallagher btw.

May isang parte sa katawan ko ng kumabog ng malakas. Parang gusto ko sumigaw sa kilig pero natutulog si nanay ko. Dahan-dahan kong hinawakan ang dibdib ko sakapumunta sa CR kung saan may salamin. 'Di ko namamalayan, I'm smilling like an idiot,

Hays, Enzo Gallagher, masama bang magkaroon ng pagtingin sa isang katulad mo?

Gusto ko umamin pero natatakot at the same time, nahihiya ako. Ang kapal ng mukha ko saka 'pag nalaman niya na ang ginagawa ni Clea, baka pati ako ay kamuhian niya. 'Di ko alam ang gagawin ko kapag nangyari 'yon. Ayoko na pati ako ay magalit sya sa'kin.

Oh, how I hate this part.

Hindi ko lubos maiisip kapag pati ako nadamay. It's just like I'm having a secret with him. Napalunok agad ako sa aking naisip.

"Gosh." Bulong ko.

Lumipas ang ilang minuto naisip ko na matulog na lamang muli, para gumanda ako at hindi mahaggard pa. Thanks the three of them, nagkaroon ako ng confidence, so hindi ko na nuli inisip muli 'yon at natulog na lang. I only have many hours left.

Hanggang sa pumikit ang dalawang mga mata ko.

***

"Nak gising na, tanghaling tapat na." Sabi ni nanay ko.

Totoo, tanghaling tapat na dahil sa mainit na nararamdaman ko sa buo kong katawan.

"Salamat nanay, nagising na po ako." Sabi ko. Iminulat ko ang aking mga mata at nakita ko si nanay, nakangiti sa'kin.

Hinaplos niya ang aking buhok. Ang gaan lang ng paghahaplos niya sa'kin. Ngumiti lang siya, marahan na hinahaplos ang aking buhok habang ako naman ay nakaupo.

"Hindi ba mamayang gabi, magaganap ang contest nak?"

Dahan-dahan akong tumango.

Yeah, you heard it right.

Hindi sa umaga gaganapin ang contest, kung hindi mamayang gabi pa, at exactly six o'clock P.M. Hindi na ako kinakabahan, hindi, may part pa rin sa'kin.

Naghilamos na muna ako ng mukha bago dumiretso sa CR at naligo. Nilagyan ko ng conditioner ang aking buhok saka nagbabad muna. Hindi naman ako nilamig sapagkat mainit sa labas. Nagbihis din ako.

I wear jeans and simple white T-shirt. I smiled, then someone is knocking the door. Lumabas ako ng kwarto at binuksan ang pintuan, nagulat ako. Si papa!

"Kamusta anak?" Nakangiti siya sa'kin.

Sa daming emosyon na lumabas sa'kin, agad kong niyakap si tatay ng napakahigpit. Niyakap niya rin ako at hinaplos ang aking buhok katulad ng ginawa ni nanay. Na miss niya siguro ako.

"I miss you tay!" Sabi ko.

Kumalas kami sa pagyayakap at ngumiti naman si tatay.

"Ako rin Klea, ang anak ko. Nagpaalam ako sa boss ko ngayon dahil kasama kami ng mama mo na panonoorin ka sa contest mamaya." Marahan niyang sabi.

Nanlaki ang mga mata ko, kumikislap 'to.

"Talaga po?!" Napataas bahagya ang aking boses.

"Oo naman Klea, andito kami ng mama mo para suportahan ang mga pinaghihirapan mo." Sabi niya ng mas ikinaluha ko.

Nagkatinginan maya-maya si nanay at tatay. Parang nag-uusap silang dalawa sa mata. Lumapit din si nanay sa'kin at pinunasan ang natitirang luha sa mata ko. Okay call me sensitive, pero kapag ganitong nangyayari sa buhay ko. Hindi ko mapigilan maluha. Nanay and tatay always supporting me in my life, kahit kapag may mga contset akong sinalihan. Kapag moving-up at graduation ko ng grade six, narito din sila. I can't help but to feel thankful at God because He gave me a wonderful parents.

"Thank you tay, gagalingan ko po mamaya. I will make you both proud." Sabi ko.

Yes it's true, I' will make them proud to me.

"Klea, mabuti 'yan. Andito lang kami ng papa mo para mamaya at sa mga susunod pang mga araw." Ngumiti naman ako sa kanya.

"Thank you..." Mahina kong bulong.

Pagkatapos ng kaunting kwentuhan. Si nanay at tatay, parehas kaming pumasok na sa school. Walang mga estudyante sa school na pagala-gala dahil mamaya pa maaring pumasok ang mga estudyante, malibas sa'kin na kasali sa contest. Naglalakad kami nasa gilid ako, natanaw ko agad ang dalawa kong kaibigan, si Kyo at Clea!

"BESTIE!" Masayang sigaw ni Kyo, kinawayan ko sila.

"Bakit mas lalong tumangkad ka Klea?" Naka-pout na sabi ni Clea. Napatawa naman ako sa kanyang sinabi, hindi ko alam pero agad ko silang niyakap dalawa.

Hindi naman sila umangal at hinayaan nila akong yakapin sila.

"Oo nga 'no!" Si Kyo.

I chuckled. "I don't know.'' Sabi ko at kumunot pa ang noo.

"Pakshet ka, mas maganda ka pa sa'kin ngayon!" Si Clea.

Nagulat ako.

"Hindi ah, ikaw ang pinaka-magandang tao nakilala ko." Sabi ko.

Umiling si Clea, inakbayan naman ako bigla ni Kyo parang nakangisi siya ngayon. Si nanay at tatay naman ay parehas na nag-uusap ng seryoso sa gilid, hmmmm...

"Well I guess, Kyo is right, you have a hidden beauty."

Hindi ko lubos maisip ang sinasabi ni Clea. I mean, hindi naman ako kagandahan kaya ng binubully ako nila Atasha e? Pero... bakit ng sumali ako sa contest, at inayos ko ang aking sarili, why they seeing me as a complete different person?

Ngumiti na lang ako, hidden beauty, huh?