EPILOGUE

47.5K 1.1K 444
                                    

Darius Bruce Montejo

When I first met her, that's when I knew I was in a big trouble.

Samantha is a big challenge for me. Iba siya sa mga babaeng nakilala ko. She doesn't follow, she attracts... At hindi basta-basta ang atensyon niya, at sa unang tingin mo palang alam mo na hindi lang siya basta babae.

I remembered the first time I laid my eyes on her. She looked so confident that time. Taas noo at mahinhin gumalaw. Parang lahat ng bagay sa paligid niya ay babasagin kaya dapat itong ingatan.

That really amaze me. She looks like a teenage monalisa. Well, that's how I thought of her.

Kininlangan ko pa siyang sabihan ng salitang alam kong ikakagalit niya para lang hindi niya mahalata na tinatamaan agad ako sa mga simpleng galawan niya.

"I thought you are prim and proper, almost perfect. But now? I am very disappointed. You. Are. A. Mess." I said that, straight to her face.

Well, that's a lie. I'm not disappointed, though. Dammit, I was actually turned on!

Akala ko hindi kami magkakasundo, pero doon pala ako nagkakamali. Dahil Magaan siyang kasama at masarap din siyang asarin dahil lagi siyang pikon.

"Gosh! You are so annoying!" She rolled her eyes to me so I chuckled.

"Gosh! You are so annoying!" I mocked her.

Lumingon agad siya ng masama sakin at humalukipkip. I couldn't help but laugh because she's very adorable. Actually, she's not scary when she's angry. Mas nagugustuhan ko pa nga siyang asarin kapag napipikon na siya.

"Why are you laughing? May nakakatawa ba?"

"Ikaw..." I licked my lower lip.

"What?" Tumaas ang kilay niya.

"Ikaw yung nakakatawa!" Tumakbo agad ako palayo sa kanya nang hinawakan niya ang strap ng kanyang bag at akma itong ihahamas sakin.

Aside from being kind and sophisticated, she's also good looking. She has innocent eyes. That's when I knew her emotions were hard to read. Her face is very angelic and her voice is so soft to the point that I wanted to close my eyes every time she'd talk. She's flawless, everything is perfect when it comes to her.

"Do you think my cousin will like you? Ha, mataas ang standards non!" Sabi sakin ni Lucas isang umaga ang dumaan.

Binato ko ang dibdib niya gamit ang bola na hawak ko. Nasalo niya 'yon at ngingisi-ngising tumingin sakin.

"I'm a fucking standard, bro..." Umiling ako.

"Where? I can't see?" He grinned even more.

"Dickhead, go to hell..." Asar kong sabi bago siya talikuran.

He keep on telling me na hindi ako babagay sa pinsan niya. Well, I actually agreed with him. Dahil ang pinsan niya ay may maayos na daan sa buhay, samantalang ako ay bali-baliko. Lagi niyang sinasabi sakin na masasaktan ko lang ang pinsan niya... Dahil puro lang daw ako laro at hindi marunong mag seryoso.

That words really hit me. That I could only hurt her. Sa isip ko ay hindi pwede 'yon, dahil dapat siyang ingatan. Dapat siyang pahalagahan. Kaya sa halip na ipagpatuloy ko ang mga gawain ko noon ay mas pinili ko itong baguhin. Who wouldn't, right? She's perfect, so I need to be the best for her.

One day, lunch time and we also had basketball training at the gym. I sat down on the bench to rest. I was waiting for Samantha so we could eat together.

"Kuya, are you okay?" Hezekiah, my youngest sister suddenly appeared and also sat down next to me.

Itinaas niya ang jersey ko upang punasan ang aking pawis. I smiled at that, she's the sweetest and most caring sibling. Naisip ko din noon na ang hahanapin kong babae ay katulad ng kanyang ugali. Malambing, sweet, innocent and of course... lovely.

One Deep Love (Montejo Siblings #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon