One Deep Love (Montejo Siblings #1)

Chapter 24

CHANGE

They said, true happiness is for everyone. Well, of course it is. But somehow, I also doubt it.

"Buenas tardes, Señora!"

Tipid akong ngumiti sa bawat staff na bumabati at nadadaanan ko. Dumiretso ako sa receptionist area at ibinigay agad sakin ang aking card para sa suite ko na nandito sa Hotel de Lujo sa Barcelona.

"Disfruta tu estancia, Senyora..." I nodded before accepting my card.

Dumiretso ako sa elevator at pinindot ang 35th floor. Habang nasa loob ng elevator ay hindi ko maiwasang tingnan ang aking sarili sa salamin. I changed a lot, after how many years? Five years? Six years? Ahh, I lost my count.

My black straight hair before is now a Long wavy black and gray ombre hair. I also grew taller and my body shape became more defined. My face is still the same, but more fiercer and intimidating now.

Bumaba ang tingin ko sa aking kamay at nakita ko agad ang singsing na hanggang ngayon ay nasa aking daliri. Hindi ko mapigilan ang mapangiti ng mapait. Sa akin unang isinuot ang singsing, pero sa ibang babae ipapakasal.

Kamusta na kaya siya? Siguradong kasal na siya ngayon. Ilan taon na ba siya? 26? Yeah, I remember now. Six years ago since I left there... And here I am, still can't get over him.

Nagpakawala ako ng malalim na hininga bago lumabas ng elevator. I walk into my suite. Nang makapasok ako ay dumiretso agad ako sa kwarto para kuhanin ang isang malaking maleta. I put my clothes and also my other essential.

[Are you sure you're going home?] Tanong ni Rhea nang sagutin ko ang video call niya.

Tumango ako. "I won't be there for long. May pinapaasikaso lang si Daddy kaya kailangan kong pumunta diyan." Sagot ko naman habang nagtutupi.

[Wow, I can't believe you're actually telling me that. Paano si-]

"Hindi siya ang ipupunta ko," putol ko agad sa sasabihin niya. "I'm not going to bother him, I'm sure he have his own family now..."

Ngumisi siya. Rhea already know about him. Bago ako tuluyang umalis noon ay nagpunta muna ako sa Laguna, nag stay ako ng isang gabi sa apartment ni Rhea at doon ko sinabi ang lahat. She immediately panicked that night when she saw me crying. I just can't believe that I've broke down in front of my friend.

[Ayos ka na ba ngayon?] Tanong niya pagkaraan.

Saglit akong natigil sa aking ginagawa. I heaved a sigh. Iniwas ko ang tingin sa kanya at nagpanggap na nagsasarado ng zipper.

Ayos naman na ako. Sa tagal ng mga taon na lumipas ay unti-unti ko nang natatanggap. Ang sabi ko noon ay kapag masaya siya, dapat masaya na rin ako. Sapat na siguro iyon.

"You don't have a duty?" Pagiiba ko sa usapan.

Tumango naman agad siya. [Addie got sick, kailangan kong bantayan. Ayaw sa yaya niya, eh...]

Napatawa ako sa sinabi niya. Kinuha ko ang aking cellphone at lumakad palabas ng kwarto dala ang aking maleta.

"Mama's boy?" I chuckled.

[Ano pang aasahan mo?] Napailing siya.

"I want to meet him. Ipapakilala ko siya kay Deebo at Blu..."

[Oh my, dadalhin mo sila?!] Gulat niyang tanong sakin.

Tumango ako. "I need to. I don't want to leave them here..."

[But they're big, Samantha! Mahirap dalhin iyon lalo na at may maleta ka pang dala...]

"Alejandro is coming with me. May business rin siyang gagawin sa pilipinas..."