LIO Book 2: Game of Fate [Completed]

Game 20

Andra  Celestine Xanford

Sa araw-araw na hindi siya nag paparamdam ay para rin akong pinapatay. I can't get him out of my mind. Parang lahat ng ginagawa ko ay konektado sa kaniya. Ang laki ng space na inukupa niya sa puso ko. He made me feel so worthy and love. Sa araw-araw na dumaraan ay araw-araw din akong nag hihirap. Dumodoble ang hirap dahil palagi na rin akong sinasaktan ni Archer. The pain will go for days, pero 'yung sakit na idinulot ni Hezekiah ay siguradong matagal bago mawawala. I need explanations. I need to hear his reasons. I know he has. He's Hezekiah after all.

"Hija," hirap na tawag sa akin ni Lola.

Bukod kina Hezekiah at Archer, isa si Lola Annalise sa nagpapasikip sa puso ko. She's always in the hospital now. Parang dito na siya tumitira. I always visit her dahil palagi niya rin akong hinahanap. Para akong mababaliw kapag nakikita ko siyang nahihirapang huminga. Parang hindi ko na kinakaya. Sinasamahan pa ng mga problema sa kompanya. Parang gusto ko na lang mawala sa mundo at magpahinga. Sobrang pagod na pagod na ako. Pagod na pagod na ako at nasa punto na ako ng buhay ko na kapag mamamatay ako ngayon ay ipag papasalamat ko pa.

"Yes, Granny?" I flashed a faint smile because I don't want her to feel bad if I'd cry.

"You look so gloomy, apo." Her eyes glistened in tears kaya parang piniga nanaman ang puso ko.

"I am not kaya! See, I'm smiling!" I tried so hard to smile wider pero mabagal na umiling si Lola.

"Stop faking a smile, apo. You can tell me anything." Kahit na nasa ospital ay hindi niya pa rin nakalimutang damayan ako sa lahat.

"I'm really fine. Pagod lang po ako sa trabaho," I said. She inhaled sharply at tumango na lang.

I honestly want to tell her everything. Gusto kong umiyak sa mga bisig ng lola ko pero hindi ko magawa dahil delikado 'yon sa puso niya. She has a weak heart at alam kong madadamay siya sa lungkot ko kapag nag sabi ako. Pinanood ko si Lola na matulog bago ako umalis at nag tungo sa bahay upang makapag palit. Ako rin madalas ang mag bantay kay Lola dahil hindi pweding mapuyat si daddy. Matanda na si Daddy at kailangan na ng sapat na pahinga upang lumakas. 'Yung pagkaka ospital pa lang ni lola ay sobrang stress na para sa kaniya.

Nang naka-uwi na ako ay naka received ako ng text mula kay Archer na pupunta raw siyang condo. I replied saying na I need to go to the hospital and thankfully, hindi na siya nangulit, pero tinanong niya kung anong ospital and of course, I told him.

"Dad," tawag ko sa ama nang makita siyang naka upo sa sala at mukhang malalim ang iniisip.

"Yes, honey?" he showed me a weak smile that crumpled my heart.

"How are you feeling?" tumabi ako kay Daddy at niyakap siya mula sa tagiliran.

"I'm feeling sad." I can see tears that is forming in his eyes kaya mas lalo akong nasaktan.

"Lola will be fine." Pag-aalo ko kay dad.

"My mom don't deserve this pain, Andra. She's too fragile to feel this pain." My dad started crying kaya naman ay napa-iyak na rin ako.

Alam namin kung hanggang saan lang ang kayang pain ni Lola. She's been fighting a lot of pain for her entire life at hindi ako makapaniwala na hanggang ngayon ba namang matanda siya ay masasaktan pa rin siya. Lola Annalise deserve happiness, not pain. She deserve to have a good health not a weak heart.

"We will spend all of our money para lang maging okay at ma lessen ang pain ni Lola, dad. I can pay for everything. She will be fine. Everything will be fine, trust me." Sa sinabi kong 'yon ay hindi lang si Daddy ang kino-convince ko, kundi pati ang sarili ko.