''Πες μου εάν χρειαστείς τίποτα. ''Ο Νάιαλ μου λέει. Είναι στα αλήθεια γλυκός, γιατί κάνει παρέα με τον Χάρρυ τόσο πολύ??
''Μπορείς να με βοηθήσεις να βρω την Στεφ?'' τον ρωτάω και αρχίζει να γελάει. Το χέρι του σηκώνεται στον αέρα και δείχνει μέσα στο άλλο δωμάτιο. Άκουσα τον ήχο που έβγαλα έκπληκτη την ώρα που την εντόπισα. Βρίσκεται στο σαλόνι με δυο αλλά κορίτσια και χορεύουν πάνω σε ένα τραπέζι. Ένας μεθυσμένος τύπος ανεβαίνει και αυτός το τραπέζι, τα χέρια του πιάνουν τους γοφούς της Στεφ. Περίμενα να του απομακρύνει το χέρι αλλά αυτή απλά χαμογελάει και ωθεί το κάτω μέρος της πάνω του. Oh.
''Άπλα χορεύουν Τέσσα.'' χαμογελάει ο Nάιαλ και γελάει λίγο με την άβολη έκφραση μου. Δεν χορεύουν άπλα αυτοί φασώνονται κανονικά.
''Ναι...το ξέρω'' λέω παρόλο που δεν είναι τόσο συνηθισμένο αυτό για μένα. Δεν έχω χορέψει ποτέ έτσι, ούτε καν με το Νό, και βγαίνουμε δυο χρόνια. Ο Νoα! Νιώθω τρομερές ενοχές που δεν τον σκέφτηκα από όταν ήρθα. Όταν βγάζω το κινητό μου έχω τρία μηνύματα από αυτόν.
*Είσαι εκεί Τεςς?*
*Γειά; Είσαι καλά?*
*Τέσσα? Μήπως πρέπει να καλέσω την μητέρα μου σου? Αρχίζω και ανησυχώ*
Τον καλώ όσο πιο γρήγορα μου επιτρέπουν τα δάχτυλά μου, ευχόμενη να μην έχει τηλεφωνήσει στη μητέρα μου. Δεν απατάει αλλά του στέλνω μήνυμα επιβεβαιώνοντας τον ότι είμαι καλά και ότι δεν χρειάζεται να πάρει την μητέρα μου. Θα τα χάσει εάν μάθει ότι είμαι σε ένα πάρτι αδελφότητας, το πρώτο μου Σαββατοκύριακο στο κολέγιο.
''Ειιιι.....Τέσσα!'' Στεφ τραυλίζει την ώρα που μπαίνει στην κουζίνα. Τα χεριά της τυλίγονται γύρω μου και γέρνει το κεφάλι της στον ωμό μου. ''Περνάς καλά στο πάρτι?'' χαχανίζει. Προφανώς είναι παρά πάνω από μεθυσμένη. ''Νομίζω χρειάζομαι...το δωμάτιο αρχίζει να γουργουρίζει...εννοώ να γυρίζει'' λέει και το σώμα της περιπατάει προς τα εμπρός.
''Θα κάνει έμετο'' λέω στο Nάιαλ. Αυτός γνέφει και τη σηκώνει στα χέρια του, ρίχνοντας το σώμα της στους ώμους του.
''Ακολούθησε με'' μου λέει και κατευθύνεται προς τον πάνω όροφο. Πηγαίνουμε σε ένα δωμάτιο και ο Nάιαλ ανοίγει την πόρτα, ένα μπάνιο. Φυσικά, όταν χρειαζόμουν ένα δεν μπορούσα να το βρω. Την αφήνει στο πάτωμα μπροστά από την λεκάνη και εκείνη αρχίζει αμέσως να κάνει έμετο. Κοιτάζω αλλού αλλά πιάνω τα κόκκινα μαλλιά της στα χεριά μου και τα κρατά μακριά από το κεφάλι της. Μετά από περισσότερο εμετό που δεν μπορώ να αντέξω, σταματάει και ο Νάιαλ μου δίνει μια πετσέτα.
''Πήγαινε την στο δωμάτιο απέναντι από το διάδρομο και ξάπλωσε την στο κρεβάτι. Θα κοιμηθεί αμέσως'' λέει και εγώ γνέφω. Δεν μπορώ να την αφήσω εδώ μόνη της, λιπόθυμη. ''Μπορείς να μείνεις και εσύ εκεί'' λέει, σαν να διάβασε το μυαλό μου.
''Σε ευχαριστώ'' του λέω και μου χαμογελάσει και βγαίνει από το μπάνιο. Καταφέρνω να την σηκώσω από το πάτωμα και να την βοηθήσω να περπατήσει στο διάδρομο, η πόρτα ανοίγει για ένα υπνοδωμάτιο. Τα μάτια μου αμέσως πάνε στα ράφια με τα βιβλία που καλύπτουν τον ένα τοίχο. Ξαπλώνω μαλακά την Στεφ που μούγκριζε στο κρεβάτι και κατευθύνθηκα αμέσως στα βιβλία. Κοιτώ τους τίτλους και είμαι εντυπωσιασμένη με τον ιδιοκτήτη αυτής της συλλογής, υπάρχουν πολλά κλασσικά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων και των αγαπημένων μου. Πιάνω τα 'Ανεμοδαρμένα Ύψη' και το βγάζω από το ράφι. Είναι σε κακή κατάσταση, οι σελίδες δείχνουν πόσες φορές έχει διαβαστεί.
''Γιατί στο διάολο είσαι στο δωμάτιο μου?'' Μια θυμωμένη φωνή ακούστηκε. Την ξέρω αυτή την προφορά. Είναι ο Χάρρυ.
