Μένω ήσυχη, καθώς ο Χάρρυ συνεχίζει τον χωματόδρομο. Χαμηλώνει την μουσική τελικά, έτσι ο μόνος θόρυβος είναι το χαλίκι που σπάει κάτω από τα λάστιχα. Είμαστε στην μέση του πουθενά. Είμαι νευρική τώρα. Είμαστε μόνοι, πραγματικά μόνοι. Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ούτε κτήρια, τίποτα.
"Μην ανησυχείς, δεν σε έφερα εδώ για να σε σκοτώσω!" αστειεύεται και παίρνω μια ανάσα. Εγώ φοβάμαι περισσότερο το τι θα μπορούσα να κάνω όταν είμαι μόνη με αυτόν, από'τι αν ήταν να προσπαθήσει να με σκοτώσει.
Συνεχίζει να οδηγάει για ένα μίλι και τελικά σταματάει το αυτοκίνητο. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο για να δω τίποτα, αλλά υπάρχει μόνο γρασίδι και δέντρα. Συμφωνώ, είναι ωραία και γαλήνια εδώ. Υπάρχουν κίτρινα αγριολούλουδα που ρυπαίνουν τη γη, και το αεράκι είναι απόλυτα ζεστό. Αλλά γιατί με έφερε εδώ;"Τι θα κάνουμε εδώ;" ρωτάω όπως έχω βγει από το αυτοκίνητο.
"Έχουμε λίγο περπάτημα να κάνουμε πρώτα.." με πληροφορεί και βογκάω. Οπότε με έφερε εδώ για άσκηση; Πρέπει να παρατήρησε την ξινή μου έκφραση, επειδή, λέει: "Δεν έχει πάρα πολύ περπάτημα" Αρχίζει το περπάτημα κατά μήκος ενός τμήματος του χόρτου που είναι πεπλατυσμένο, σχεδόν σαν μια μηχανή να πέρασε πολλές φορές.
Και οι δυο μένουμε ήσυχοι για το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής εκτός από μερικές αγενής παρατηρήσεις του Χάρρυ για μένα ότι είμαι πάρα πολύ αργή. Τον αγνοώ και πηγαίνω στο περιβάλλον μου. Αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί του αρέσει αυτή η φαινομενικά τυχαία θέση, είναι τόσο ήσυχα. Θα μπορούσα να μείνω εδώ για πάντα αν έφερνα μαζί μου ένα βιβλίο. Βγαίνει από το μονοπάτι και πηγαίνει σε μια δασώδη περιοχή, είμαι λίγο καχύποπτη, αλλά θα τον ακολουθήσω. Λίγα λεπτά αργότερα βγήκαμε από το δάσος σε ένα ρέμα, ή ίσως,ένα ποτάμι, δεν έχω ιδέα για το που βρισκόμαστε, αλλά το ρέμα φαίνεται αρκετά μεγάλο και πολύ βαθύ.
Ο Χάρρυ δεν λέει τίποτα, όταν ο ίδιος τραβάει το πουκάμισο πάνω απότο κεφάλι του, στην συνέχεια σκύβει και λύνει τις βρώμικες μαύρες μπότες του."Γιατί ξεντύνεσαι;" ρωτάω και κοιτάω το ρέμα. Ω, όχι. "Θα πας να κολυμπήσεις; σε αυτό;" του λέω και δείχνω το νερό.
"Ναι το κάνω όλες τις φορές, θα το κάνεις και εσύ!" ξεκουμπώνει το παντελόνι του και έχω αναγκάσει τον εαυτό μου να μην τον κοιτάζω τον τρόπο που οι μύες στο πίσω μέρος του, κινούνται όταν σκύβει για να κατεβάσει το παντελόνι, μέσα από τα πόδια του.
