Βρισκουμε το δωματιο που ειχα κοιμηθει εγω με την Στεφ την προηγουμενη φορα, αλλα δυστυχως στοε να κρεβατι ειναι ενα μεθυσμενος τυπος που ροχαλιζει. ''Τουλαχιστον αυτο το κρεβατι ειναι αδειο'' γελαει ο Ζέιν και εγω χασκογελαω. ''Εγω θα γυρισω στο σπιτι μου, εαν θελεις να ερθεις? Εχω εναν καναπε που μπορεις να κοιμηθεις'' μου προσφερει ο Zέιν. Πρεπει να σκεφτω καθαρο για λιγο, ο Zέιν, ειναι σαν τον Χαρρυ, μπλεχνει με πολλα διαφορετικα κοριτσια. Εαν συμφωνησω να παω στο σπιτι του ειναι σαν να προσφερομαι να τον φιλησω..εχω εαν συναισθηαμ οτι ο Zέιν ριχνει ευκολα τα κοριτσια τοσο ωραιαος που ειναι.
''Νομιζω θα μεινω εδω σε περιπτωση που γυρισει η Στεφ''. Το προσωπο του διχνει λιγη απογοητευση αλλα μου δινει ενα χαμογελο κατανοησης. Μου λεει να προσεχω και με αγκαλιζει για να με αποχαιρετησει. Η πορτα κλεινει μολις βγαινει εξω και την κλειδωνω. Ποιος ξερεις ποιος θα ερθει μεσα? Κοιταω τον κωματωδη αντρα που ροχαλιζει, δεν νομιζω να ξυπνησει για πολυ ακομα. Η κουραση που ενιωθα οταν ημουν κατω εχει καπως ξεθωριασει και το μυαλο μου ειναι παλι στον Χαρρυ και στο σχολιο του για εμενα και τον Noah που δεν εχουμε κοιμηθει ακομα μαζι. Μπορει να φαινεται περιεργο στον Χαρρυ, που κοιματει με διαφορετικο κοριτσι καθε Σαββατοκυριακο, αλλα ο Noα ειναι πολυ τζεντλεμαν. Δεν χρειαζεται να κανουμε σεξ, περναμε καλα μαζι κανοντας αλλα πραγματα οπως..λοιπον.. πηγαινουμε στο σινεμα και βολτες. Για αυτο υποσχεθηκα στον εαυτο μου να μην ξαναπιω ποτε γιατι το μυαλο μου δνε δουλευει σωστα. Επιασα τον εαυτο μου να κοιταζει το ταβανι και να μετραει τα κεραμιδια για να κοιμηθω. Την στιγμη που πανε να κλεισουν τα ματια μου ακουω τον αντρα στο διπλανο κρεβατι να κουνιεται λιγακι. Το αγνοω και αποκοιμιεμαι.
''Δεν σε εχω δει..εδω γυρο ξανα'' μια βαθια φωνη λεει. Πεταγομαι και το κεφαλι του χτυπαει το πηγουνι μου, κανοντας με να δαγκωσω την γλωσσα μου, δυνατα. Βαζει το χερι του στο κρεβατι μονο μερικα εκατοστα απο τα μπουτια μου. Η αναπνοη του ειναι τραχυα και μυριζει εμετο και αλκοολ. ''Πως σε λενε ομορφουλα?'' ανασαινει και εγω προσπαθω να μην μυρισω την ανασα του. Το μικροσκοπικο μου χερι σηκωνεται σπρωχνωντας τον απο τον ωμο προσπαωντας να τον απομακρυνω απο κοντα μου.
Δεν δουλευει,απλα γελαει.
"Δεν θα σου κανω κακο, θελω απλα να περασω λιγο καλα". Λεει και γκυφει τα χειλια του αφηνωντας λιγο σαλιο να τρεχει στο πηγουνι του. Το στομαχι μου ειναι κομπος και το μονο πραγμα που μπορω να σκεφτω ειναι να τον κλωτσησω,δυνατα. Αρπαζει το γονατο του και παραπαταει προς τα πισω, δινοντας μου την ευκαιρια που ηθελα. Τα τρεμαμενα χερια μου ψιλαφιζουν την κλειδαρια και επειελους ανοιγει. Οι λιγοι ανθρωποι στον διαδρομο με κοιτανε περιεργα οπως τρεχω με φορα διπλα τους.
