"Λοιπόν τι είδος φαγητού σου αρέσει;" ο Χαρρυ ρωτάει και γελάω. Τι φυσιολογική ερώτηση γι'αυτόν να με ρωτήσει. Πραγματικά δεν ξέρουμε πολλά ο ενας για τον άλλο, εκτός από το γεγονός ότι δεν τα παμε καλα και είμαστε τελείως αντίθετοι. Τραβάω τα μπλεγμενα -σχεδόν- στεγνωμενα μαλλιά μου και τα πιάνω κότσο καθώς παιρνω το χρονο μου να σκεφτώ το τι θέλω για να φάω.
"Λοιπόν μου αρέσουν τα πάντα αρκεί να ξέρω τι είναι και να μην περιεχει κέτσαπ!" του λέω και γελάει.
"Δεν σου αρέσει η κέτσαπ; Υποτίθεται ότι ολοι οι Αμερικανοι λατρευουν την κέτσαπ!" με πειράζει.
"Δεν έχω καμία ιδέα, αλλά είναι αηδιαστική!" και οι δυο γελάμε και κοιτάω προς τον Χαρρυ. Το χέρι του είναι ακόμα στον μηρό μου και ελπίζω να μη το μετακινησει ποτέ.
"Ας αρκεστουμε σε ένα απλό δείπνο τότε..;;" γνέφω και πλησιαζει για να ανοίξει την μουσική αλλά σταματάει και βάζει το χέρι του παλι πίσω στο ποδι μου.
'Λοιπόν τι σκοπεύεις να κάνεις μετά το κολέγιο;" με ρωτάει. Μου το έχει ξαναρωτήσει στο παρελθόν, οταν ημασταν στο δωμάτιο του.
"Θα πάω να μείνω αμεσως στο Σιάτλ, και ελπίζω να δουλέψω σε έναν εκδοτικό οίκο, ή να γίνω συγγραφέας,ξέρω ότι είναι χαζό.." λέω και νιώθω ξαφνικά αμήχανα από τις υψηλές προσδοκιες μου. "Με έχεις ρωτήσει και στο παρελθόν θυμάσαι;"
"Όχι δεν είναι! Ξέρω κάποιον που γνωριζει τον προεδρο του εκδοτικού οίκου Vance...είναι λιγο μακρυς ο δρομος οδηγώντας , αλλά ίσως θα πρεπει να υποβαλεις αιτηση εκει ως ειδικευομενη, θα μπορούσα να του μιλήσω.."
"Τι; Θα το έκανες αυτό;" Εκπλήσσομαι, παρόλο που ειναι καλός μαζι μου εδώ και μια ώρα, αυτό είναι πέρα από αυτό περίμενα.
"Ναι δεν είναι και μεγάλη υπόθεση." φαίνεται λίγο αμήχανος. Είμαι βέβαιη ότι δεν έχει συνηθίσει να κάνει καλά πράγματα.
"Αχ, σε ευχαριστώ. Πραγματικά. Πρέπει να βρω μια δουλεία ή να κανω πρακτικη ως ειδικευομενη σύντομα και ούτως συ άλλως αυτο κυριολεκτικά θα 'ταν ένα όνειρο για εμενα." του λέω και χειροκροτάω. Γελάει και κουνάει το κεφάλι του.
"Παρακαλώ!" στρίβει σε έναν μικρό χώρο στάθμευσης που'χει ένα παλιό κτήριο από τούβλα στο κέντρο του. "Το φαγητό εδώ είναι καταπληκτικό!" λέει και βγαίνει έξω από το αυτοκίνητο. Ο Χαρρυ προχωράει προς το πορτ-παγκαζ και ανοίγει για να παρει μια ακομη μαύρη μπλούζα, πρέπει να έχει μια ατελείωτη στίβα από τετοιες μπλουζες. Τον απολάμβανα τόσο πολύ χωρίς μπλούζα, που ξέχασα ότι τελικά θα επρεπε να φορέσει μια.
