''Γιατι με ρωτας?'' με κοιταει
''Δεν ξερω...ειμαι παντα καλη μαζι σου και εσυ εισαι παντα αγενης. Νομιζα οτι μπορουσαμε να γινουμε φιλοι'' ποσο ηλιθιο ακουγεται αυτο.Ξυνω με το χερι μου την ακρη της μυτης μου περιμενοντας την απαντηση.
''Εμεις? Φιλοι?'' γελαει. ''Ειναι προφανες οτι δεν μπορουμε να ειμαστε φιλοι''
''Σε μενα δεν ειναι''
''Για αρχη εισαι πολυ νευρικη, πιθανως εχεις μεγαλωσει σε καποιο μικρο τελειο σπιτι οπως αυτα των περιοδικων που ειναι ιδιο με ολα τα αλλα σπιτια στη γειτονια, οι γονεις σου πιθανως σου επερναν ολα οσα ηθελες οποτε δεν ειχε να τους ζητησεις τιποτα. Με τις ηλιθιες φουστες σου με πιετες, ποιος ντυνεται ετσι στα 18 του?'' μου λεει και μενω αφωνη.
''Δεν ξερεις τιποτα για μενα! Η ζωη μου δεν ειναι καθολου ετσι οπως τα λες! Ο αλκολικος μπαμπας μου μας αφησε οταν ημουν δεκα και η μαμα μου δουλευε πολυ σκληρα για να παω εγω σε κολλεγιο, βρηκα δικη μου δουλεια στα 16 μου για να βοηθησω με τους λογαρισμους και τυχαινει να μου αρεσουν τα ρουχα μου, συγνωμη που δεν ντυνομαι σαν ολε τις πουτανες που ειναι γυρω σου! Για καποιον που προσπαθει παρα πολυ σκληρα για να ξεχωριζει και να ειναι διαφορετικος εσυ σιγουρα εισαι επικριτικος απεναντι του!'' ουρλιαζω και οι γροθιες του σχηματιζονται. Νιωθω τα δακρυα μου να τσουζουν τα ματια μου και γυρναω απο την αλλη για να τα σκουπιζω να μην τα δει ο Χαρρυ.
''Ξερεις κατι, δεν θελω να ειμαι φιλη μαζι σου Χαρρυ'' του λεω και κατευθυνομαι προς το πομολο. Η βοτκα με κανει γενναια με αποτελεσμα να φωναξω στον Χαρρυ.
''Που πας?'' με ρωταει. Ειναι τοσο απροβλεπτος και κυκλοθυμικος.
''Στην σταση λεωφορειου για να παω πισω στο δωματιο και δεν προκειται να ξαναερθω ποτε εδω. Τερμα η προσπαθεια μου να γινω φιλη με καποιο απο εσας''
''Ειναι πολυ αργα για να παρεις το λεωφορειο μονη σου''
''Δεν εισαι σοβαρος να κανεις πως σε νοιαζει εαν παθω κατι'' γελαω. Δεν μπορω να συμβαδισω με αυτον τον ανθρωπο.
''Δεν λεω οτι νοιαζομαι..απλα σε προειδοποιω. Ειναι κακη ιδεα''
''Βασικα Χαρρυ δεν εχω αλλες επιλογες. Ολοι ειναι μεθυσμενοι μαζι και εγω'' λεω και τα δακρυα εμφανιζονται. Εχω γινει ρεζιλι που ο Χαρρυ απο ολους τους ανθρωπους εδω περα με βλεπει να κλαιω, ξανα.
''Παντα κλαις σε παρτυ?'' με ρωταει με ενα μικρο χαμογελο.
''Προφανως, δεδομενου οτι αυτα ειναι τα μονα παρτυ που εχω παει'' πηγαινω προς την πορτα ξανα και αυτη την φορα την ανοιγω.
''Tερέσσα'' λεει τοσο μαλακα που ισα ισα τον ακουσα. Το προσωπο του ειναι δυσαναγνωστο. Το δωματιο αρχισε να περιστρεφεται παλι και για να μην πεσω πιανω το επιπλο διπλα απο την πορτα του δωματιου το Χαρρυ. ''Εισαι ενταξει?'' με ρωταει. Κουναω καταφατικα το κεφαλι μου παρολο που ειμαι ετοιμη να κανω εμετο. ''Γιατι δεν καθεσαι για λιγο κατω και μετα να πας στην σταση?''
Εγνεψα ξανα. Βγαινω εξω και για ακομη μια φορα με φωναζει. ''Μπορεις να κατσεις εδω..νομιζω'' μου λεει και αφηνει μια βαθια ανασα.
''Νομιζα οτι κανεις δεν επιτρεπεται να ειναι στο δωματιο σου?'' τον ρωταω και καθομαι στο πατωμα.
''Δεν θα ξαναγινει'' μου λεει. Ειναι πισω στον παλιο εαυτο του. Με πιανει λοξιγκας και ενα μικρο χαμογελο εμφανιζεται στα χειλη του. ''Εαν κανεις εμετο στο δωματιο μου την εβαψες'' με προειδοποιει.
''Νομιζω χρειαζομαι μονο λιγο νερο'' λεω και σηκωνομαι ορθια.
''Οριστε'' μου λεει και μου δινει το κοκκινο ποτηρι του. Κουναω τα ματια μου και το σπρωχνω μακρυα μου.
''Ειπα νερο οχι μπυρα''
''Νερο ειναι, δεν πινω'' μου λεει. Ενας ηχος μεταξυ ξεφυσηματος και γελιου βγαινει απο το στομα μου. Δεν υπαρχει περιπτωση να μην πινει ο Χαρρυ. Δεν θυμαμαι να τον ειδα να πινει απο το μπουκαλι βοτκα αλλα εξακολουθει να ειναι περιεργο. ''Ξαφνιασμενη?'' με ρωταει και κουναω καταφατικα το κεφαλι μου.
''Δεν θα κατσεις εδω και να με προσεχεις ετσι?'' θελω πραγματικα να ειμαι μονη μου στην μεθυσμενη κατασταση μου. Αρχιζω να αισθανομαι ενοχη που φωναξα στον Χαρρυ. ''Mου βγαζεις τον χειροτερο μου εαυτο'' λεω απο εξω μου, χωρις να το εννοω.
''Αυτο ειναι σκληρο'' λεει με σοβαρη φωνη. ''Και ναι θα κατσω εδω να σε προσεχω. Εισαι μεθυσμενη για πρωτη φορα στην ζωη σου και εχεις μια συνηθεια να πειραζεις τα πραγματα μου οταν δεν ειμαι μπροστα'' λεει και καθεται στο κρεβατι του. Πιανω το ποτηρι και πινω λιγο νερο. Mπορω να γευτω μεντα στο χειλος του ποτηριου και αμεσως αρχιζω να σκεφτομαι τι γευση εχει το στομα του Χαρρυ. Θεε μου, δεν προκειται να ξαναπιω ποτε.
