ភាគ២៨៖បងនឹកអូន!!

438 53 0
                                    

វាឈឺនូវពេលដែលត្រឡប់មកអានរឿងខ្លួនឯងដូច្នេះ តើវាសមទេ?? ទេវតាពិតជាលេងសើចជីវិតរបស់គេមែ​ន តំណក់ទឹកភ្នែក
ដែលហូរឥតឈរសោះ​ ៕ ខិខិ ពិតជាអស់សំណើចណាស់ដែលលំដាប់នាយមកហូរទឹកនេត្រាអ៊ីចឹងនោះ ហ៊ើយ ខ្សែជីវិតរបស់
គេវាវែងឆ្ងាយពេកហើយ !! ថ្នាក់គេរស់រាននូវលើលោកនេះអស់រាប់រយឆ្នាំជួបរឿងមិនចេះតិច ប៉ុន្ដែ ហេតុអ្វី?? កាលនោះនេត្រា
គេមិនទន់បង្ហូរមកពេលអានរឿងនេះអ៊ីចឹង ៕
"​ ជុង ... "​ នាយតូចឃើញចឹង គេមិនសូវស្រួលក្នុងចិត្ដទេដែលមនុស្សរឹងមាំដូចជានាយមកយំដោយសាររឿងប្រលោមលោក
មួយនេះចឹង តើរឿងនេះមានអត្ថន័យបែបណា វាកម្សត់ពេកឬ តែគេជាអ្នកស្ដាប់មិនកម្សត់ផង !!! តើមូលហេតុអ្វីឲ្យប្រាកដ ???
"​ ហ៊ឹម " នាយរហ័សជូតទឹកភ្នែកចេញយ៉ាងលឿន ម៉េចមកទន់ជ្រោយចំពោះមុខមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ដូច្នេះ !! នាយក្រហឹម
ដើមកបន្ដិចដោយកែវភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់ថេយ៍ជាប់
" ម៉េចក៏ជុងយំ "​​
"​ ឯណា ថេយ៍ស្រវាំងភ្នែកទេដឹង " នាយក្រាស់គេចវេសមិនព្រមទទួលការពិតថាខ្លួនពិតជាយំមែន គេប្រកែកញាប់មាត់ថាមិន
ពិតនោះទេ
"​ ជុង កុំកុហកថេយ៍ តើមានបញ្ហាអ្វីក្នុងចិត្ដទើបជុងយំដូច្នេះ ឆាប់ប្រាប់ថេយ៍មក " នាយតូចទទូចនៅចង់ការពិតត្រឡប់មកវិញគេ
មិនខ្វល់នោះទេ អ្វីដែលគេត្រូវខ្វល់ខ្វាយខ្លាំងបំផុតនោះចិត្ដរបស់នាយក្រាស់ហ្នឹងហើយ
"​ សត្វចូលភ្នែកទើបប្រឹងព្រិចពេក បានហូរទឹកភ្នែកនោះ "​​​
"​ ឃើញទេ កុហកទៀតហើយ "​ ថេយ៍មិនជឿសម្ដីគេនិយាយឡើយ
"​ ស្ដាប់តទេ​ "​ ថេយ៍កាន់​សួរ​ដេញដោល​នាយមាត់រឹងមិនព្រម
ប្រាបដដែលហេីយក៏សួរនាយតូចតេីចង់ស្ដាប់រឿងមួយនេះបន្ដទេ
គេនិងបន្ដអានអោយស្ដាប់ទៀត​
ថេយ៍សម្លឹងមុខគេ​បន្ដិចហេីយងក់ក្បាលដោយមិនបញ្ចេញសូរ
សម្លេងបន្ដ​ គេសម្ងំរង់ចាំនាយក្រាស់អានរឿងឲ្យស្ដាប់
(​ ក្មេងដែលរៀន​មន្ដវិជ្ជាងងឹតនោះរួច​ គេក៏បន្ដធ្វេីវាជារឿយៗ
រហូតឈានទៅដល់គេពេញវ័យ​ ហេីយក៏ជាថ្ងៃដែលគេហ៊ានចេញ
ទៅស្វែងរក​ឱពុកម្ដាយរបស់គេផងដែរ​ តេីអ្នកដឹងទេ​ ក្មេងដែល
មិនដឹងពីសញ្ញាសម្គាល់របស់ពួកគាត់​ ហេីយដេីររកពេញទីក្រុងនៃ
រាជវាំងអ៊ីចឹងឬ​ ពិតជា​កំប្លែងណាស់​ គេខាំមាត់សង្កត់ចិត្ដមិនចុះចាញ់
នោះឡេីយ​ គេគ្មានថ្ងៃដែលបង្ហាញឲ្យចិត្ដទន់ជ្រាយទៅតាមពេល
វេលាទេ​ ....​ )​ ជុងគុក​ផ្អាកឧទានហេីយឱនមេីលមុខនាយតូចក៏
ឃេីញគេគេងលង់លក់បាត់ទៅ​ គេក៏ឈប់អានហេីយបិទសៀវភៅ
នោះដោយ​គ្រវាសបន្ដិចក៏បាត់ស្រមោលសៀវភៅនោះបាត់​ គេមិន
ឲ្យថេយ៍ឃេីញសៀវភៅមួយក្បាលហ្នឹងទេ​
"​ ថេយ៍​ អូនដឹងទេ​ បងនឹកអូនណាស់​ "​ នាយអង្អែលសក់របស់គេ
ថ្នមៗ​ដោយបន្លឺក្នុងចិត្ដពីសេចក្ដីនឹករលឹករបស់ខ្លួនចំពោះនាយតូច
"​ ប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ​ បងខំប្រឹងណាស់ដេីម្បីរកអូន​ ទីបំផុត​វាសមបំណង
របស់បងហេីយ​ ក៏ប៉ុន្ដែ​ ...! ! ! "​ នាយឧទានប៉ុណ្នឹងហេីយក៏លេប
សម្ដីនោះចូលក្នុងពោះវិញ​ ព្រោះ​វា​តក់ស្លុត​នូវពេលឃេីញថេយ៍
ក្នុងសភាពគួរឲ្យខ្លោចចិត្ដហេីយក៏ជាការចងចាំដំបូងបង្អស់ដែល
គេឃេីញថេយ៍ជាតិទី០១ផងដែរ​ ហ៊ឹម​ គិតទៅ​គេស្រមៃឃេីញ
កាលនោះគេគ្មាន​សមត្ថភាព​គ្រប់គ្រាន់​អាចជួយ​ថេយ៍ចេញពី
រណ្ដៅ​នរកនោះបាន​ ទេីប​បណ្ដោយឲ្យថេយ៍ចាកចេញគេលឿន
ដូច្នេះ​ ។
"​ ប៉ុន្ដែ​អូនពិតជាទៅចោលបងលឿនពេកហេីយ​ "​ គេក៏បន្លឺបន្ដ
ទាំងឈឺផ្សារពេញប្រអប់ទ្រូង​
"​ អូនដឹងទេ​ កាលនោះ​ បងពិបាកទទួលណាស់នូវពេលដែលបង
មិនអាចកំដរអូននៅដង្ហេីមចុងក្រោយ​ "​ នាយជីកកកាយរឿងអតីត
ដែលកាលនោះ​ថេយ៍បានស្លាប់អំឡុងពេលកំពុងមានសង្រ្គាម
យ៉ាង​សស្រាក់សស្រាំ​ ឈាមជ្រាបដានពេញដីហេីយក្លិននៃឈាម
ដែលហូរចេញពីទាហាននោះឡេីងឆ្អាបឆួលពេញច្រមុះហេីយវា
ជា​វាលពិឃាត​ដែលសាហាវព្រៃផ្សៃបំផុត​ ។
(អ្នកមិនយល់អាចបកទៅអាន​ភាគដំបូងៗបានណា​ )
"​ ឥឡូវនេះបងឈប់យកវាមក​ពាក់ព័ន្ធ​ទៀតហេីយ​ បងក្បែរអូនជា
និច្ចណា​ "​ គេប្រលែងរឿងឈឺចាប់ដែលកប់ក្នុងចិត្ដគេរាប់ឆ្នាំនោះ
ចោលហេីយ​ គេក៏ឈប់សាររេីសហេីយ​ បញ្ចប់ត្រឹមហ្នឹងចុះហេីយ
គេបេីកទំព័រថ្មីនៃ​ជីវិតរបស់គេនិង​ថេយ៍​ ៕
រយះពេល​៤ម៉ោងដែលថេយ៍សម្រាក​ ជុងគុក​ក៏សរសេរសំបុត្រ
មួយសន្លឹកទុកលេីទុកហេីយគេចុះទៅខាងក្រោម​ ព្រោះ​គេត្រូវធ្វេី
អ្វីម្យ៉ាងដេីម្បី​ surprise ថេយ៍​ ដោយមានការសហការពី​ប៉ាម៉ាក់
របស់ថេយ៍ទៀត​ ? ?
នាទីបន្ទាប់ក៏ក្លាយជា​មួយម៉ោងនៃការភ្ញាក់ពីដំណេករបស់នាយតូច
ថេយ៍ក្រោកមកដោយកម្លាំងកំហែងមិនទាន់មាន​ គេប្រឹងក្រឡេក
មេីលរកវត្ដមានរបស់​ជុងគុក​ ប៉ុន្ដែពុំឃេីញសោះ​ ! ! តែគេប្រទះ
ភ្នែកឃេីញសំបុត្រមួយសន្លឹក​
(​ ថេយ៍​ បេីឯងភ្ញាក់ហេីយសម្អាតខ្លួនរួចចុះទៅខាងក្រោមណា
យេីងចាំនៅសួនលឺទេ​ យេីងមានរបស់ចង់បង្ហាញ​ )​
ពីយេីង​ ជុងគុក​ ហ្រ្វាស្ដូរ៉ាណា​
ថេយ៍ឃេីញអ៊ីចឹងហេីយក៏ប្រឹងងេីបយ៉ាងប្រញាប់ទោះគេមិនសូវ
មានកម្លាំងតែកម្លាំងចិត្ដរបស់គេនោះទេដែលជំរុញអោយក្រោក
មកដេីរទៅមុខឆ្ពោះទៅរកជុងដែលរង់ចាំគេនូវឯសួន​ ? ?
២០នាទីនៃការសម្អាតខ្លួនរបស់គេបូករួមនិង​ផ្លាស់ប្ដូរ​សម្លៀកបំពាក់​
រួចរាល់នោះ​ ថេយ៍ក៏បោះជំហានមួយៗសម្ដៅមកជាន់ខាងក្រោម
គេដេីរតម្រង់ទៅខ្លោងទ្វា​ តែត្រូវបង្អាក់ដោយសារសម្លេងម្ដាយ
"​ អូ! ! ថេយ៍ទៅណានិងកូន​ "​ អ្នកស្រីក្រឡេកកន្ទុយភ្នែកឃេីញនាយតូចកំពុង​ដេីរសន្សឹមៗមិនទាន់មានកម្លាំងកំហែងសម្ដៅទៅខ្លោងទ្វាផ្ទះ​ ពិតជាចម្លែកមែនដែលឃេីញ​នាយតូចចេញក្រៅនោះ
"​ កូនទៅក្រៅមួយភ្លែត​ "​ នាយតូចញញឹមស្ងួតដោយបន្លឺសូរមកខ្សោយៗ​គ្មានទឹកដង​
"​ ឲ្យ​គេជូនទេ​ "​ ដោយឃេីញដូច្នេះគាត់មិនទុកចិត្ដឲ្យនាយតូចទៅណាមកណាម្នាក់ឯងឡេីយ​
"​ មិនបាច់ទេម៉ាក់​ កូនអាចទៅខ្លួនឯងបាន! ! "​ នាយតួចក្រវីក្បាល
បធិសេធរឿងប៉ុណ្នឹងគេធ្វេីខ្លួនឯងបានហេីយមិនបានមានអ្នក
តាមនាំឲ្យទេីសដៃទេីសជេីងទេ
"​ បាន​ កូនទៅចុះ​ ប្រយ័ត្នប្រយែង​ផងណាកូនម៉ាក់​ "
"​ បាទអ្នកម៉ាក់​ "​
ជំនិតរបស់នាយក្រាស់ប្រឹងរកម្ចាស់សឹងស្លាប់ក៏មិនឃេីញមិនដឹង
បាត់ទៅណាតាំងពីប្រលឹមអាលូវត្រូវទៅថត​ទៀតមិនឃេីញសោះ
នេះគេចវេសការងារច្បាស់ណាស់​
"​ លោកម្ចាស់​ តេីលោកទៅណា​ ម៉េចក៏បំពុលទុក្ខអ្នកដទៃដូច្នេះ​ "
គេដេីរចុះដេីរឡេីងដោយបបូរមាត់​រអ៊ូមិនឈប់​ គេគ្រឺតខ្នាញ់និង
ម្ចាស់​មានះ​រឹងរូសមួយនេះណាស់​ ទៅណាមិនដែលប្រាប់គេសោះ
ឥឡូវ​មានបញ្ហាធំចឹង​ តេីគេដោះស្រាយរប្រៀបណាទៅលោក​ ? ?
ថេយ៍ដេីរសន្សឹមៗសម្ដៅទៅសួនខាងក្រោយដោយមាននាយ
ក្រាស់រង់ចាំខ្លួនជាស្រេច​។
"​ ថេយ៍​ "​ គ្រាន់តែលឺ​សម្រិបជេីងរបស់ថេយ៍ភ្លាមគេបែរខ្លួន
ដោយក្រសែភ្នែករបស់គេសម្លឹងទៅកាន់​ថេហ្យុងជាប់ដោយក្ដី
រំភេីប​ នេះថេយ៍ប្រឹងខំដេីរមកដេីម្បីជួបគេ​ អ៊ីចឹងហេីយគេអាចជា
មានសង្ឈឹមជាហ្នឹងទៅទៀត​ ។
"​ ជុង​ "​ សម្លេងខ្សោយៗក៏បន្លឺមកទាំងស្នាមញញឹមស្ងួតបូកហ្នឹង
ទឹកមុខរបស់គេនៅស្លេកស្លាំងនូវឡេីយ​
នាយក្រាស់មិនចាំយូរក៏រហ័សមកជួយគ្រាយ៍ថេហ្យុងមកដោយ
ពួកគេដេីរសម្ដៅទៅដេីមឈេីមួយដែលពោរពេញទៅដោយ
ការតុបតែងល្អឯក​ ! !
"​ អង្គុយចុះទៅណា​ "​ នាយក្រាស់ទាញកៅអីឲ្យនាយតូចបង្គុយ
ហេីយគេក៏ប្រញាប់យកកៅអីមកដាក់ក្បែរ​ ថេហ្យុងដេីម្បីងាយ
ក្នុងការមេីលថែខ្លួនរបស់គេផងដែរ។
"​ អរគុណជុង​ "​
"​ ថ្ងៃនេះ​យេីងមានអ្វីចង់បង្ហាញឯងណា​ ថេយ៍​ "​
"​ តេីវាជាអ្វីជុង​ "​ នាយតូចពិតជាចង់ដឹងណាស់ថាតេីវាជាអ្វីឲ្យប្រាកដទៅ​ ដែលគេចង់បង្ហាញឲ្យខ្លួនឃេីញនោះ
"​ គឺនេះ​ "​ ប្រអប់ពណ៍ខ្មៅបានដាក់លេីតុ​ ជុងបានព្យាយាមធ្វេីវា
អស់មួយយប់ទេីបអាចផលិតចេញមក​ ហេីយវាជារបស់កម្របំផុត
ដែលគ្មានអ្នកណាបានសូប្បីតែឃេីញផង​
"​ តេីនោះវាជាអ្វីជុង​ "​ គេពិតជាឆ្ងល់ណាស់ថាវាជាអ្វីឲ្យប្រាកដទៅ
"​ ឆាប់បេីកមេីលទៅ​ "​ ជុងគុកមិនតបឡេីយហេីយគេប្រញាប់
ដាស់តឿនឲ្យ​ថេយ៍បេីកមេីល​ឲ្យលឿន
"​ នេះជាអ្វីជុង​ "​ ដៃស្រឡូក៏ឆាប់ផ្ដេីមបេីកមកយឺតៗបង្ហាញឲ្យ
ឃេីញគ្រាប់ថ្នាំចំនួន10​ វាមានពណ៍​បៃតងដិតហេីយសំខាន់ក្លិនវា
សាយភាយមកក្រអូបដូចទឹកអប់អ៊ីចឹង​ ថេយ៍ចាប់ថ្នាំមួយគ្រាប់ក្នុង
ចំណោមនោះលេីមកចោទសួរដោយក្ដី​ចម្ងល់​ ចិញ្ចេីមវិញជ្រួញ
ចូលគ្នាហេីយ​ ។
"​ វាជាថ្នាំបន្សាប​កាត់បន្ថយស្នាមខ្មៅនោះ​ យេីងមិនចង់ឲ្យវាកាន់
តែអាក្រក់ទៅឡេីយ​ ដូច្នេះយេីងសង្ឈឹមថាថេយ៍ហ្នឹងពេញចិត្ដ​ "
មនុស្សគេមិនចេះសារភាពតាមត្រង់ឡេីយ​ គ្រាន់និយាយថាយេីង
មិនពេញចិត្ដហ្នឹងស្នាមមួយនោះ​ យេីងចង់ឲ្យថេយ៍ស្អាតប៉ុណ្នឹង
សោះក៏ពិបាកដែរ
"​ ខ្ញុំអរគុណហេីយណា​ ជុង​ "​ គេមិនស្ទាក់ស្ទេីរឡេីយ​ យកថ្នាំនោះ
ដាក់ចូលក្នុងមាត់ភ្លាម​ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់​ប្រយោគនិយាយរបស់ខ្លួន
គ្រាន់តែលេបចូលភ្លាម​ រយះពេល៥នាទីថ្នាំនោះចាប់ផ្ដេីមសាយ
ភាយបណ្ដេីរៗ​វាធ្វេីឲ្យ​នាយតូចមានកម្លាំងកំហែងជាមុនបន្ដិច
រីឯស្នាមនោះក៏ឆាប់រលាយបាត់ទៅបន្ដិចផងដែល​ វាពិតជាថ្នាំ
ដែលមានប្រសិទ្ធភាពលឿនមែនទែន​ នេះប្រសិនគេលេបវា
ច្រេីនទៅប្រាកដជាអាចជាខ្លះ​
"​ ប៉ុន្ដែវាអាចលេបតែមួយគ្រាប់ក្នុងរយះពេលពីរថ្ងៃមិនអ៊ីចឹងទេ
វាមិនបញ្ចេញប្រសិទ្ធភាពឡេីយ​ ដឹងទេ​ "​ គេរហ័សបញ្ជាក់ឲ្យ
ច្បាស់ដេីម្បីជៀសវាងមានបញ្ហានាខាងមុខ
"​ ហេតុអ្វី​ "​ គេពិតជាឆ្ងល់ម៉េចក៏អ៊ីចឹង​ ក្រែងវាល្អសម្រាប់គេមិនចឹង
ម៉េចក៏បម្រាមលេបរយះពេលពីរថ្ងៃម្ដងចឹង​ ? ?
"​ វាខ្លាំងពេកយេីងខ្លាចថេយ៍ពិបាកទ្រាំអ៊ីចឹងហេីយធ្វេីតាមការ
ណែនាំរបស់យេីងទៅ​ អូ! ! ហេីយកុំសង្ឈឹមថាអាចលួចលេប
បានយេីងហ្នឹងយកថ្នាំឲ្យម៉ាក់ប៉ាឯងកាន់អ៊ីចឹង​ ទេីបសុវត្ថិភាពជាង​ "
ជុងគុកមិនទុកចិត្ដហ្នឹងការឲ្យថ្នាំមួយនេះទៅថេយ៍ឡេីយព្រោះគេ
ដឹងពីចរិតនាយតូចច្បាស់គឺ​ហ៊ានហេីយមានះចង់ជាខ្លាំងអ៊ីចឹង
ហេីយជម្រេីសដល់ល្អគឺផ្ញេីលេីពួកគាត់​ ៕
សូមទោសសម្រាប់ការខុសឆ្គងមួយចំនួន
ថ្ងៃហ្នឹងបានតិចទេខ្ញុំអត់ស្រួលខ្លួន
ហាណែល

ꕥជម្រកស្នេហ៍♒︎ វគ្គ១+វគ្គ២ ( ចប់ )Where stories live. Discover now