" ជុងមិនទុកចិត្ដខ្ញុំឬ " ថេយ៍ខាំមាត់ដោយក្ដីខឹង ម៉េចក៏ហ៊ានថាស្ដី
គេដូច្នេះ នាយមិនដែលឃេីញភាពល្អស្អាតរបស់គេទេមែនទេ
ឆេីស គ្រាន់ថ្នាំសោះវាគ្មានអស្ចារ្យទេ
" ទេ ! ! តែក៏យេីងមិនអាចទុកហ្នឹងឯងបានមែនថេយ៍ " ជុងគុក
គ្រវីក្បាលដោយក្ដីអស់សំណេីចមេីលមុខគេខឹងចុះ ក្រហមដូច
ផ្លែឈេីរីអ៊ីចឹង លោក គេព្យាយាមទប់សំណេីចដោយសម្រួល
មុនហ្នឹងឧទានដោយក្ដីលួងលោម
" ហេតុអ្វី? " នៅតែមិនអស់ចិត្ដនាយតូចក្រមិចនូវចាក់ឬសចាក់
គល់ឲ្យដឹងពីមូលហេតុពីក្រោយនៃការមិនព្រមប្រគល់ថ្នាំមកគេ
" គួរប្រាប់ទេ ? ? ហ៊ឹម ក្មេងកំហូចដូចថេយ៍អ៊ីចឹងគួរប្រាប់ទេល្អ
ជាង " ជុងគុគអង្អែលចង្ការបន្ដិចហេីយគ្រវីក្បាលរួចគេដេីរចេញ
ទាំងអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ដបានញ៉ោះនាយតូច នេះវាជាពេលល្អ
បំផុតសម្រាប់គេ ថ្វីដឹងថាថ្នាំនោះលេបទៅវាមិនទាន់ជ្រាបល្អយ៉ាង
ណាក៏អាចឲ្យថេយ៍មានកម្លាំងដេញវៃគេដែរ ។
" ហ៊ឹក ហ៊ឹក ចង់ទៅណា ឆាប់ប្រាប់ខ្ញុំភ្លាម !! " ថេយ៍បង្គុយលេីកៅ
អីទាំងយំទឹកភ្នែកមកដាបរហាមពេញផ្ទៃថ្ពាស់ក្រពុំរបស់គេ នេះគេ
ខឹងជុងគុកដល់ថ្នាក់យំខ្លួនឯងអ៊ីចឹងឬ ពុទ្ធោ លឺដល់ណាខ្មាស់គេ
ដល់ហ្នឹងហេីយ
" ថេយ៍ " អារម្មណ៍គេមិនល្អឡេីយកាលលឺសម្លេងយំរបស់នាយ
តូចនោះ នាយក្រាស់បែរខ្លួនហេីយមកក្រសោបថេយ៍ក្នុងដៃ
" ហ៊ឹក ហ៊ឹក មនុស្សអាក្រក់ម៉េចក៏មិនចេញទៅមកធ្វេីស្អី ហ៊ឹក! ! "
ថេយ៍យំផងរៀបរាប់បណ្ដេីរយ៉ាងរដាក់រដុបបំផុតជាពិសេសគេ
ខឹងកាលដែលស្រដីមិនទាន់បញ្ចប់ប្រយោគដូច្នគេស្អប់ៗៗ
" ឈប់យំទៅ ! ! មេីលដូចក្មេងអាយុពីរខួបអ៊ីចឹង " ជុងគុគចាប់
មុខរបស់ថេយ៍ឲ្យងេីយមកសម្លឹងចំកែវភ្នែកខ្លួនហេីយដោយប្រេី
ដៃរបស់ខ្លួនដិតយកទឹកភ្នែកនោះចេញពីរង្វង់ភ្នែកដល់សែន
ស្រស់ស្អាត
" មកពីជុងធ្វេីឲ្យថេយ៍យំ " គេមិនយល់ម៉េចក៏នៅក្បែរនាយ
ក្រាស់ គេតែងតែបង្ហាញចរិតងរង៉ក់ហ្នឹងមកពីណានោះទេ? ?
" យេីង? ? អូ! ! អ៊ីចឹងយេីងត្រូវសូមទោសតេីមែនទេ? ? " គេ
ញញឹមយ៉ាងស្រស់ដោយចោទសួរទាំងសេីចដេីមកមេីលក្មេង
នេះបង្ហាញកាយវិការអ៊ីចឹងចេញមកដឹងទេថាគួរឲ្យស្រឡាញ់
ប៉ុណ្ណានោះ ។
" មែនហេីយ " ថេយ៍ញញឹមហេីយងក់ក្បាល
" អូ! ! អ៊ីចឹងទូលបង្គំសូមព្រះរាជទានទោសណាម្ចាស់តូចដែល
ហ៊ានថ្លេីមធំប្រហេីនធ្វេីឲ្យម្ចាស់តូចព្រះកន្សែង " ជុងគុគនិយាយ
ពាក្យរាជសព្ទចេញមក ហាក់មានបំណងរំញោចអ្វីមួយយ៉ាងអ៊ីចឹង
" ជុងគុគ " ថេយ៍ខាំបបូរមាត់ខឹង នេះប្រេីប្រយោគធម្មតាមិនបាន
ទេឬ? ?
" ហ៊ឹម យ៉ាងម៉េចឬ? ? ថេយ៍ "
" និយាយធម្មតាបានទេ ខ្ញុំមិនចេះពាក្យស្ដេចឡេីយ " ថេយ៍មុខ
ស្អុយដាក់នាយម៉េចក៏ចូលចិត្ដម្ល៉េះអាងខ្លួនចេះធ្វេីបាបគេ
" អូខេៗ "
ការសន្ទានរបស់គេបានត្រឹមបីបួនប្រយោគប៉ុណ្ណោះពេលនោះ
ទូរសព្ទ័របស់នាយក្រាស់បានរោទិ៍ឡេីងមក ទឺង ទឺង តេីអ្នកណា
គេតេមកនាយចំពេលកំពុងសំខាន់អ៊ីចឹង? ?
នាយកម្លោះប្រលែងកាយតូចចេញពីរង្វាង់ដៃខ្លួនហេីយលូក
ដៃចូលហាវប៉ាវយកទូរសព្ទ័ចេញមកខាងក្រៅ ដោយចុចទទួល
យកវាមកផ្អឹបហ្នឹងត្រចៀករបស់ងាយស្រួលក្នុងការស្ដាប់ហេីយ
ឆ្លេីយតបទៅអ្នកម្ខាងទៀត ។
" អាឡូ "
" លោកម្ចាស់ នៅណាជិតដល់ម៉ោងត្រូវថតហេីយ " គ្មាននរណា
ឆ្ងាយក្រៅពីជំនិតនាយទេ លោកអេីយគ្នាខំប្រាប់ថាជួយសម្រួល
ថ្ងៃវិភាគផងកុំដាក់មកច្រេីនពេកនាយគ្មានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់
សម្រាប់មកលេងថេយ៍នោះទេ ហេីយណាមួយគេគ្មានបំណង
ចង់បានល្បីដូចសព្វថ្ងៃហ្នឹងដែរ គ្រាន់សាកលេងៗប៉ុណ្នឹង
" ក្រែងយេីងប្រាប់មុនពេលយេីងមកទីនេះមិនអ៊ីចឹង ? ? "
" សូមទោសទាន ប៉ុន្ដែវាមិនអាចរំលងចោលបានមែន " គេមិនដឹង
ប្រាប់បែបណាទេីបសាកសមនោះទេ ហេីយណាមួយទៀតគេពិត
ជាមិនចង់រំខានពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេឡេីយ ។
" ណ្ហេីយ យេីងព្រមតាមឯងម្ដងចុះ " ជុងគុគចុចទូរសព្ទបិទហេីយ
ដាក់ចូលក្នុងហាវប៉ាវវិញដោយងាកមកសម្លឹងនាយតូចដែលកំពុង
បេីកភ្នែកភ្លឹះៗទាំងមិនដឹងខ្យល់ គេពិតជាគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់
" ថេយ៍ "
" ហ៊ឹម "
" ថ្ងៃហ្នឹងយេីងប្រហែលមិចអាចកំដរថេយ៍បានទេ អ៊ីចឹងសូមទោស
ផងណា " ណាមួយគេមិនអាចចោលការងារអស់ហ្នឹងបានទេ
ព្រោះវាអាចអំពុលទុក្ខជំនិតតែមួយរបស់គេហ្នឹងហេីយដូច្នេះគ្មាន
អ្វីក្រៅពីជួយសម្រួលគេនោះ
" ថេយ៍មិនថាអ្វីទេ ជុងរវល់ដូច្នេះហេីយ ប្រញាប់ទៅចុះណា "
ថេយ៍ដឹងច្បាស់នៃពីការងាររបស់ជុងគុគហេីយក៏ដឹងថាគេគ្មាន
ពេលច្រេីនសម្រាប់ខ្លួនឡេីយ ចឹងហេីយដេីម្បីកុំឲ្យគេខឹងនិងរក
រឿងច្រេីនពេកវាមិនសមនោះទេ ។
" ប៉ុន្ដែ... " នាយរៀងស្ទាក់ស្ទេីរម៉េចហ្នឹងអាចដាច់ចិត្ដចោលគេ
ទៅហេីយណាមួយនៅរឿងថ្នាំទៀត ? ?
" ទៅៗជុង " ថេយ៍បង្ខំឲ្យគេឆាប់ទៅធ្វេីការ
" ដឹងហេីយអ៊ីចឹងរួចដៃពីការងារយេីងមករកណា " ជុងគុកយល់
ស្របហ្នឹងថេយ៍ហេីតប្រញាប់ចាកចេញទៅយ៉ាងលឿនអ្វីដែល
គេមិនភ្លេចនោះគឺផ្ដាំផ្ញេីម៉ាក់ប៉ារបស់នាយតូចរឿងថ្នាំនេះគេបាន
ណែនាំគ្រប់សព្វថាហាមដាច់ខាតផ្ដល់វាតាមអ្វីដែលគេប្រាប់មិន
អ៊ចឹងទេ មិនទទួលខុសត្រូវឡេីយ ៖
ឡានសេរីទំនេីបបេីកចេញពីបរិវេណផ្ទះរបស់ថេយ៍បោះពួយ
សម្ដៅទៅកន្លែងថត គេត្រូវធ្វេីម៉ូដែលឲ្យប្រេនមួយដែលមាន
ឈ្មោះបោះសម្លេងខ្លាំងហេីយប្រេននោះបានរេីសយកគេធ្វេី
ជាម៉ូដែរ នាយបេីកបរមកដល់គោលដៅហេីយក៏ឈប់ឡានចត
ឡានឲ្យត្រឹមត្រូវហេីយបោះជំហានសម្ដៅទៅកន្លែងថតដោយ
ផ្ទៃមុខមាំស្មេីគ្មានស្នាមញញឹម ហាក់គេដូចមនុស្សផ្សេងគ្នាចឹង
នៅជាមួយថេយ៍ញញឹមញញែមណាស់ តែមេីលចុះកុំឡេីយថា
ញញឹម សូប្បីតាសភ្នែកក៏ប្រែប្រួល ៕
" ជុងមកឆាប់ទៅបង្គុយកន្លែងនោះទៅ ឲ្យគេតុបតែងឯង "
" ... " គេទៅបង្គុយតាមបញ្ជាក់ជំនិតដោយមិនបន្លឺសូរសម្លេងអ្វី
ចេញក្រៅឡេីយ គេស្ងៀមឲ្យបុគ្គលិកចាប់ផ្ដេីមប្រតិបត្ដិការគេ
ផាត់វាលេីផ្ទៃមុខរបស់គេមិនក្រាស់ពេក ក៏មិនស្ដេីងពេកល្មម
អាចថតទៅស៊ីហ្នឹងកាមេរ៉ា ! ! !
" រួចហេីយ " ពួកនាងស្រែកបន្លឺដោយសប្បាយចិត្ដមិនងាយទេ
ដែលនាងអាចមកផាត់មុខឲ្យជុងគុគនោះហេីយចាប់ទុកថាវាជា
គុណបុណ្យពួកនាងហេីយដែលមានថ្ងៃមកក្បែរគេជិតដូច្នេះ៖
" wow នេះឬ ! ! ជាគេមែនទេ? ? "
ក្រោយពីជុងគុកថតរូបរួចរាល់ហើយនាយក៏រហ័សដើរចេញពី
ហ្វូងមនុស្សទៅសម្ងំនៅក្នុងឡាន នាយដោះអាវក្រៅចេញទាំង
នឿយហត់ បិទភ្នែកសម្រាកយកកម្លាំងបន្ដិចគ្រាន់បីតភ្នែកមិន
បានប៉ុន្មាននាទីផង ស្រាន់តែសម្លេង រោទិ៍ទូរសព្ទ៍បន្លឺឡើង
" ហ៊ឹម " ជុងគុកបង្ខំបើកភ្នែកទាំងម៉ួម៉ៅ គេមិនទាន់បាត់នឿយ
ផងស្រាប់មានអ្នកតេមករំខានចឹង
ប៉ុន្ដែនាយទាញទូរស័ព្ទនោះចេញមកឃើញលេខរបស់ថេយ៍ទឹក
មុខក្រញ៉ូវ អម្បាញ់មិញប្រែជាញញឹមញញែម បិទមាត់មិនជិត
គេចុចទទួលយ៉ាងលឿន
" អាឡូ!! ជុង " ថេយ៍ស្រាប់តែនឹកនាគេមួយរំពេច ទើបសម្រេច
ចិត្ដតេទៅនាយក្រាស់ ហើយណាមួយខ្លួនមានបំណងចេញទៅ
ក្រៅផង
" បាទ " ជុងគុកឆ្លើយតបយ៉ាងស្រទន់ទៅថេយ៍វិញ
" អាចមកយកថេយ៍ហើយជូនទៅដើរលេងតិចមកណាជុង!! "
គេពិតជាធុញថប់ណាស់នៅតែក្នុងផ្ទះដូច្នេះហើយណាមួយទៀត
ក៏រាងគ្រាន់បើដែរ ចេញទៅខាងក្រៅចឹងរៀងស្រឡាស់មុខ
មាត់ខ្លះខានចេញក្រៅយូរហើយ ! នឹកម្ហូបឆ្ញាញ់ៗខាងក្រៅនិង
ចំណីមួយចំនួនទៀត ៕
" ថេយ៍ចង់ទៅណា " លឺចឹងគេញញឹមរីកមុខមាត់អស់ហើយចឹង
មានន័យថាថេយ៍មានកម្លាំងកំហែងដើរហើយ ប្រសិទ្ធិភាពថ្នាំ
នោះមិនអន់ទេ
" ទន្លេហាន ណា ជុង " នឹកសម្លេងទឹកនិងខ្យល់បរិសុទ្ធនៅទីនោះ
"បានៗ ណាចាំគេទៅទទួល " នាយកម្លោះសប្បាយចិត្ដមិនស្ទើរ
ទេ កម្លាំងដែលបាក់មុននេះប្រែជាពេញគ្មានអារម្មណ៍ថាហត់
ឡើយ នាយរហ័សលាបសម្អាតម្សៅមុខនិងក្រែមដែលបុគ្គលិក
លាបពីលើនោះចេញ ដោយរហ័សផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកបំពាក់បម្រុង
ដែលគេតែងតែយកតាមខ្លួន កាលណាគេមកថតម្ដងៗ ផ្លាស់នៅ
ក្នុងឡានហ្នឹងហើយខ្ជិលទៅណាឆ្ងាយ ៕
នាយរៀបចំខ្លួនរួចទាញម៉ាស់មួកមកពាក់ជាស្រេចហើយទាញ
ទូរសព្ទសារទៅជំនិតខ្លួន
( ឆាប់ចេញមក យើងមានរឿងច្រើនត្រូវធ្វើ )
( បាទ លោកម្ចាស់ )
( កុំភ្លេចយក ខ្សែដៃយើងផង!! យើងភ្លេចនៅលើតុ ) វាជាខ្សែ
ដៃដែលគេតែងតែពាក់ហើយណាមួយវានៅជាប់ខ្លួនគេយូរគួរ
សមហើយ បាត់វាដូចល្ហៗដៃអាម៉េចទេ??
( បាទទាន ) ក្រោយពីតបសារនាយក្រាស់ហើយគេក៏ដើរសម្ដៅ
ទៅបន្ទប់ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ ហើយគេប្រឹងសម្លឹងរកខ្សែដៃ អ្វី
ដែលនាយហួសចិត្ដគឺនាងៗកំពុងប្រកែកគ្នា ដណ្ដើមខ្សែដៃម្ចាស់
របស់ខ្លួនដោយគ្មានញញើតសោះ ៕
" វាជារបស់យើង!! យើងបានឃើញវាមុន " នារីសក់ក្រហមនោះ
ស្រែកគំហកភាគីម្ខាងទៀតទាំងកំហឹងក្នុងចិត្ដ វាងាយមែនទេដែរ
តារាល្បីមួយរូបភ្លេចសម្ភារះរបស់គេនោះ ហើយវាជាឱកាសល្អ
របស់នាងដែរ ។
" ទេវាជារបស់យើង " នាងខាំមាត់ខ្លាំងទៅវិញនាងមិនព្រមទេវា
ជារបស់នាងម្នាក់គត់
" ឈប់ប្រកែកគ្នាទៅបានទេ !! វាជារបស់ជុងគុកម្ចាស់គេពឹងឲ្យ
យើងមកយក វាមិនមែនកម្មសិទ្ធិនរណាទាំងអស់ " នាយរៀង
ទើសភ្នែកនិងពួកនាងណាស់ គ្រាន់របស់តូចមួយសោះស្ទើរ
វៃគ្នាទៅហើយ
" ប៉ុន្ដែ... " នាងរៀងស្ដាយដែរពេលលឺអ៊ីចឹង
" កុំគិតថាយើងមិនដឹង !!! ប្រសិនស្រឡាញ់ការងារ សូមមេត្ដាកុំ
ធ្វើហួសព្រំដែនអី " នាយជំនិតមិនចង់លូកមាត់ពាក់ពន្ធ័រឿងហ្នឹង
ទេ ប៉ុន្ដែបន្ដនាខាងមុខ ម្ចាស់នាយហ្នឹងសំពងគេហើយដែលមិន
ចេះគ្រប់គ្រងមនុស្សទេអី ម៉េចបណ្ដោយឲ្យនាងលូកលាន់គេចឹង?
" ចា " កម្រដែលឃើញអគ្គនាយកស្ដីបន្ទោសបុគ្គលិកណាស់
ម្យ៉ាងទៀតវាប្រហែលនាងហួសព្រំដែនហើយបំពានវិន័យក្នុងក្រុម
ហ៊ុនហើយទើបគាត់ចេញមុខមកស្ដីឲ្យផាំងៗចឹង៖
" កុំឲ្យមានថ្ងៃក្រោយទៀត !!! មិនចឹងទេកុំថាយើងចិត្ដអាក្រក់ "
នាយជំនិតដើរចេញពីទីនោះទាំងនឿយក្នុងចិត្ដ គេមិនចង់ស្ដីឲ្យ
ទេដោយសារទង្វើពួកនាងប៉ុណ្ណោះ គេបន្ដជំហានទៅមុខជា
រឿយៗ រហូតទៅដល់ក្នុងឡានដោយគេជាអ្នកបើកជាពិសេសជូន
នាយក្រាស់ គេមិនទុកចិត្ដឲ្យអ្នកផ្សេងធ្វើទេ ៕
" ឯណា!! ខ្សែដៃយើង " គ្រាន់នាយមិនទាន់អង្គុយក្ដៅគូទផងក៏
រហ័សសួររករបស់ទៅហើយ
" គឺនេះទាន "
" ឆាប់ទៅ ថេយ៍ប្រហែលចាំយើងយូរហើយ " នាយរហ័សយក
វាមកពាក់នៅលើដៃ ហើយប្រញាប់ដេញឲ្យគេបើកឡានចេញ
ឲ្យឆាប់ដល់គោលដៅ ព្រោះខ្លាចសំណប់ចិត្ដរង់ចាំយូរ ៕
" នេះចៅហ្វាយ បម្រុងទៅណាទៀតហើយ "
" ទន្លេហាន "
" មិនបានទេលោកម្ចាស់ វាគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ហើយអាចនាំផល
អាក្រក់មកកាន់ម្ចាស់តូចទៀត "
" ហេតុអ្វី?? "
" ទីនោះវាសាធារណះពេកហើយ ប្រសិនគេឯងឃើញនោះមិន
ដេញតាមលោកម្ចាស់មិនខាន ជាពិសេសម្ចាស់តូច គាត់មិនទាន់
មានកម្លាំងឯណាទៅរត់គេចទេទាន " ដឹងថាវាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំង
ប៉ុណ្ណាគេម៉េចហ្នឹងអាចបណ្ដោយឲ្យលោកម្ចាស់ធ្វើអ្វីតាមអំពើ
ចិត្ដទៅ
" វាមិនអីទេ !! ឯងមិនជឿយើងមែនទេ " ឃើញទឹកមុខគេរៀង
ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការយល់ព្រមចឹង ជុងគុកសួរបញ្ជាក់ដោយទឹកមុខ
មាំពោរពេញជំនឿចិត្ដ ថាកាលះទេសះណាក៏ដោយគេអាចដោះ
ស្រាយបានណា កុំភ័យទៅមើល ៖
" យ៉ាងណាខ្ញុំមិនទុកចិត្ដដែរ លោកម្ចាស់ "
" មិនអីទេ កុំបារម្ភពេកអី ឆាប់ចេញឡានទៅ "
ថ្វីត្បិតគេមិនអាចហាមឃាត់ចិត្ដរបស់លោកម្ចាស់បាន យ៉ាងណា
ក៏ស្របតាមដដែល ព្រោះអីគេខានឃើញទឹកមុខសប្បាយរីករាយ
ចឹងយូរហើយ ដូច្នេះគេព្រមតាមមួយដៃទៅចុះ ។
ផ្ទះរបស់ថេយ៍
នាយតូចកំពុងមមាញឹកក្នុងការរើសស្បែកជើង តើគេគួរយកមួយ
ណាពាក់ទៅណ៎ គេអង្អែលចង្កាឈរពិចារណាមួយសន្ទុះទើប
សម្រេចចិត្ដយកអាពណ៍ខ្មៅទៅចុះ ដោយសម្លៀកបំពាក់គេគឺ
អាវធំ ខោខ្លីត្រឹមជង្គង់ វាមើលទៅគេដូចកូនក្មេង
" កូនថេយ៍ចង់ទៅណាហ្នឹង " អ្នកជាម្ដាយឱពុកចោទសួរគេទាំង
បារម្ភហើយណាមួយកម្រឃើញថេយ៍តុបតែងខ្លួនស្អាតចឹងណាស់
ណាមួយទៀតរឿងចេញក្រៅពីល្ងាចអីហ្នឹងកាន់តែគ្មានហើយ
ប៉ុន្ដែថ្ងៃហ្នឹងចម្លែកណាស់កូនប្រុសមួយគ្រាប់របស់ពួកគាត់បម្រុង
ទៅណា??
" គឺចេញទៅណាប៉ាម៉ាក់ "
" កូនទៅជាមួយអ្នកណាកូនម៉ាក់ "
" ជុង "
" អរ ទៅចុះណា ហ្នឹងឆាប់បានមកវិញ " ប៉ារបស់ថេយ៍លើដៃមក
អង្អែលសក់ថេយ៍តិចៗទាំងគ្រឺតមើលចុះធូរពីឈឺបន្ដិចចេះលេង
ទឹកមុខក្រមិចក្រមើមដាក់ពួកគាត់ទៀត ៕
ទឺត សម្លេងសារក៏លោតបន្លឺមក ដាស់ឲ្យថេយ៍រហ័សបើកមើល
ឃើញសាររបស់ជុងគុកហើយគេប្រញាប់លាប៉ាម៉ាក់
" កូនលាសិនហើយប៉ាម៉ាក់ ជុបៗ " ថេយ៍ថើបថ្ពាស់ពួកគាត់ម្នាក់
មួយខ្សឺតហើយបោះជំហានសម្ដៅទៅឡានរង់ចាំគេនៅមុខរបង
ថេយ៍បោះពួនលឿនដល់របង សន្ដិសុខក៏បើករបងនោះឲ្យហើយ
ថេយ៍បើកទ្វាឡាន រួចចូលខាងក្នុងដោយជំនិតរបស់នាយចុច
បញ្ជាឲ្យទ្វាបិទវិញ ៕
" ចាំយូរទេ ជុង "
" មិនយូរទេ ចេញឡានទៅ "
" បាទ លោកម្ចាស់ "
" តើថេយ៍អាចញុំាពួកវាតាមចិត្ដបានទេ " ថេយ៍សួរដូច្នេះដើម្បី
បង្ការជាមុន ខ្លាចមានបញ្ហានាំទុក្ខដល់ជុងគុកទៀត គេមិនចង់ធ្វើ
ជាបន្ទុកអ្នកណាទេ
" បាទញុំាបានមួយសេរី វាមិនប៉ះពាល់ទេថេយ៍ "
" ខិខិ បាទ " ថេយ៍សើចកាច់កបន្ដិចហើយរហ័សទៅអង្គុយលើ
ភ្លៅជុងគុកដោយផ្ដួលក្បាលហ្នឹងទ្រូងឱបគេយ៉ាងណែល វាមិន
ដឹងយ៉ាងម៉េចគេនឹកនាដើមទ្រូងសែនកក់ក្ដៅនេះណាស់ ។
ហាណែល
VOCÊ ESTÁ LENDO
ꕥជម្រកស្នេហ៍♒︎ វគ្គ១+វគ្គ២ ( ចប់ )
Romanceស្នេហារវាង អធិរាជនឹងព្រះរាជទាយាទ ដោយគិតថាគេមិនមែនជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិទោះប្រឹងយ៉ាងណាក៏មិនបានគេក្នុងដៃដដែល ប៉ុន្ដែនាយកំលោះមិនចុះចាញ់ខំប្រឹងស៊ូទាល់ក្លាយជាម្ចាស់នៃរាងកាយនិងបេះដូងគេទាល់ តែបានសម្រេច ។ ប្រភេទ bl love ចាប់ផ្ដេីម : 20/07/23 អេតមីន...
