" ថេហ្យុងអូនថាយ៉ាងម៉េច នឹកបងឬ " ជុងហ្គុករហ័សក្រសោបមុខថេហ្យុងជាប់ដោយសម្លឹងមុខនាយតូចទាំងហៀរទឹកភ្នែកចេញមកក្រៅដោយក្ដីរំភេីប តេីវាពិតដូចអ្វីដែរថេហ្យុងនិយាយមែនទេគេមិនបានស្ដាប់ច្រឡំទេត្រូវអត់ ។
" ខ្ញុំមិនដឹងឆ្លេីយយ៉ាងម៉េចទេ ដឹងត្រឹមថាត្រង់នេះវាបញ្ជាមក " ថេហ្យុងចង្អុលទៅទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាយទុកជាចម្លេីយមួយនេះ ។
" ហ៊ឹកហ៊ឹក ថេហ្យុង " នាយក្រាស់ក្រសោបកាយអោបជាប់ទ្រហំយំគេមិននឹកស្មានថាត្រឹមរយះពេល២ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះដែរអាចបានកាយតូចមកអោបដូចមុន គេពិតជានឹកថេយ៍ នាយជម្រុជនិងកញ្ចឹងករបស់ថេហ្យុងស្រូបយកក្លិនខ្លួន ដោយខាំញំាញីតិចៗធ្វេីឲ្យម្ចាស់សាមីខ្លួន ស្រៀវស្រេីបទៅតាមការនាំរបស់គេ ជុងហ្គុកដកមុខចេញបន្ដិចហេីយលេីកបីថេហ្យុងទៅជាន់ខាងលេី គេមិនបានប្រេីថាមពលអ្វីទេ ព្រោះទីនេះសំបូរមនុស្សណាស់ បន្ទប់
គ្រាន់មកដល់មុខបន្ទប់ភ្លាមជុងហ្គុករំសាយខ្លួនរលាយបាត់ចូលទៅខាងក្នុងដោយមានកាយតូចនៅក្នុងរង្វង់ដៃគេទម្លាក់លេីពូកថ្នមៗហេីយក៏រហ័សទ្រោបពីលេីទាន់ថេហ្យុងមិនប្រែចិត្ដ ។
" បងនឹកអូនណាស់ថេយ៍ " ជុងហ្គុកបន្លឺមួយប្រយោគនិងហេីយក៏អោនសម្ដៅទៅកញ្ចឹងកម៉ដ្ឋខៃរបស់នាយតូចហេីយខាំក្រញិចបង្កឲ្យមានស្នាមជាំដុំៗនៅពីលេីករបស់ថេហ្យុង ។
" អូនពិតជាប្រគល់វាឲ្យបងមែនទេថេយ៍ "
" អឹម " ពួកគេក៏ថេីបគ្នាយ៉ាងរោលរាលយ៉ាងស្អិតរមួតបេះមិនចេញហេីយបន្ទាប់មកសម្រូតសម្លៀកបំពាក់ចេញមកអស់ចាប់ផ្ដេីមចេញប្រតិបត្តិការសម្រុកមួយយប់ដល់ភ្លឺទេីបនាយឈប់ ក៏ដោយសារថេយ៍ទន់កល្អូកហេីយបន្ដទៀតខ្លាចថេយ៍ឈឺពេលក្រោកឡេីង ។
នាព្រឹកឡេីង ព្រះអាទិត្យរះយ៉ាងចែងចាំងចូលតាមបង្អួចបង្ហាញឲ្យឃេីញពួកគេកំពុងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួត ដោយមានភួយដណ្ដប់ពីលេីកាយទាំងពី ជុងហ្គុកគ្រហឹមបន្ដិចហេីយបេីកស្របក់ភ្នែកមកសន្សឹមៗ ឲ្យសាំនិងពន្លឺថ្ងៃសិនទេីបគេបេីកមួយអស់ គ្រាន់បេីកភ្នែកមកឃេីញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់គេងក្បែរនាយសប្បាយចិត្ដណាស់ ទីបំផុតថ្ងៃដែរខ្លួនប្រាថ្នាបានសម្រេចហេីយ ។
" បងស្រឡាញ់អូន ថេយ៍ " ជុងហ្គុកអោនទៅថេីបថ្ពាស់ថេយ៍មួយខ្សឺតធំហេីយទាញកាយតូចមកអោបហេីយសំងំគេងបន្ដដោយសារអស់កម្លាំងពីរឿងយប់មិញ ។
នាថ្ងៃត្រង់ក៏ឈានមកដល់ ពួកគេទាំងពីរនាក់ក្រោកឡេីងដោយជុងហ្គុកជាអ្នកជួយរ៉ាប់រងការងូតទឹកស្លៀកពាក់ឲ្យថេហ្យុងមួយសព្វ ថេហ្យុងទាញទូរស័ព្ទឃេីញខកខានទទួលលេខមួយខ្សែនោះមានប៉ាម៉ាក់និងជីមីនផងដែរ គេសម្រេចចិត្ដតេទៅប៉ាម៉ាក់មុនចាំតេទៅជីមីនតាមក្រោយ ។
( អាឡូ លោកប៉ា ) ថេហ្យុងក្រោមបបូរមាត់ស្លេកស្លាំងបន្លឺឡេីង ។
( ថេយ៍ ឥឡូវកូននៅឯណា ឆាប់ប្រាប់ប៉ាមកណា ចាំប៉ាទៅទទួលកូន ) ប៉ាថេយ៍សួរប្រញាប់ប្រញាល់ដឹងទីតាំងហេីយនាំកូនប្រុសមកផ្ទះវិញដោយសុវត្ថិភាពដឹងទេថាបាត់ថេយ៍មួយយប់គាត់ដេកមិនលក់បកមិនល្ហេីយឡេីយ ព្រួយបារម្ភខ្លាចកូនប្រុសមានគ្រោះថ្នាក់ ។
( កូនអត់អីទេ សូមទោសដោយសារមានរឿងមួយចំនួនទេីបកូនមិនបានតេទៅជំរាបលោកប៉ាណា ) ថេហ្យុងនិយាយទាំងញឹមៗគេដឹងខ្លួនថាបង្ករឿងចលាចលពេញមួយផ្ទះដូច្នេះ គេមិនសូវសប្បាយចិត្ដប៉ុន្មានទេ ។
( អាលូវឆាប់មកផ្ទះមកកូន ប៉ាបារម្ភ )
( បាទលោកប៉ាបន្ដិចទៀតកូននិងទៅផ្ទះហេីយ ជំរាបលាលោកប៉ា )
ដោយឃេីញជុងហ្គុកដេីរមកគេក៏លាលោកប៉ាហេីយចុចបិទទូរសព្ទ ។
" អូនកំពុងនិយាយមួយលោកប៉ាឬ " ជុងហ្គុកដាក់ថាសទៅលេីតុហេីយដេីរមកជិតគ្រែទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយទាញកាយតូចមកអោប ។
" មែនហេីយគាត់បារម្ភពីអូនណាស់ ជុង "
" បងដឹង ចាំអូនញុំារួចរាល់បងនិងជូនអូនទៅរកពួកគេ អូខេទេ "
" អូនអូខេហេីយ "
ទំនាក់ទំនងយប់មិញឈានដល់ឲ្យពួកគេហៅគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធស្នាលជាពិសេសថេយ៍ចាំការហៅឈ្មោះរបស់នាយក្រាស់ហេីយគេតែងតែហៅនាយ ជុងជាហៅបងទៅទៀត ជុងហ្គុកបញ្ចុកថេយ៍អស់ពីចានរួចហេីយក៏លេីកបីសម្ដៅទៅឡានបេីកចេញទៅដោយដៃពួកគេកាន់គ្នាជាប់ ។
នាយក្រាស់បានធ្វេីដំណេីរមកដល់ផ្ទះរបស់ថេយ៍គេបេីកឡានចូលទៅខាងក្នុងទាំងស្នាមញញឹមពព្រាយ គេមិនខ្លាចឡេីយទោះខាងគ្រួសារថេយ៍
ពេញចិត្ដឬអត់ នោះវាមិនមែនជាបញ្ហាអ្វីសម្រាប់គេនោះទេសំខាន់សូមត្រឹមតែថេយ៍យល់ចិត្ដរបស់គេទៅបានហេីយ ។
" ជុង " នាយតូចក៏ងាកមកសម្លឹងមុខនាយក្រាស់យ៉ាងស្រទន់គេអង្អែលប្រអប់ដៃជុងហ្គុកតិចៗ តាំងពីគេព្រមប្រគល់ខ្លួនប្រាណនិងបេះដូងឲ្យបុរសម្នាក់និងហេីយ គេចាប់ផ្ដេីមមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនស្រឡាញ់គេខ្លាំង ហៅថាងប់ងុលក៏បានដែរ ថ្វីជួបនាយថ្មីៗក៏ដោយប៉ុន្ដែក្ដីស្រឡាញ់ខ្លួនចំពោះជុងហ្គុកគឺធំធេងណាស់ ។
" បាទ " ជុងហ្គុកងាកមុខមកមេីលម្ចាស់ស្នេហ៍ដោយឆ្លេីយតបយ៉ាងពិរោះថែមទៀតផង ដឹងទេតាំងពីយប់មកដល់ឥឡូវនាយសប្បាយចិត្ដប៉ុណ្ណាដែលបានក្រសោបកាយថេយ៍ទុកផ្អឹបជាប់និងទ្រូងដូច្នេះតេីឲ្យគេរៀបរាប់អារម្មណ៍រំជួលចិត្តលាយឡំនឹងការសប្បាយចិត្ដនេះដោយរប្រៀបណាទៅ តេីមានអ្នកណាយល់អារម្មណ៍គេទេ ។
" ជុងពិតជាទៅជួបពួកគេមែនទែនឬ " នាយតូចចោទសួរគេតេីប្រាកដចិត្ដដែរទេ ក្នុងការប្រឈមមុខចំពោះមុខពួកគាត់នោះសូមប្រាប់ថាប៉ាម៉ាក់ខ្លួនស្លូតបូតសម្រាប់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ចំណែកអ្នកក្រៅគឺដូចខ្លារខិនអ៊ីចឹង ។
" ត្រូវហេីយបងមិនខ្លាចនោះទេ បងទៅជួបគាត់ដេីម្បីសុំសិទ្ធឲ្យអូនមករស់នៅជាមួយបង " ជុងហ្គុកបញ្ចេញស្នាមញញឹមជាប់លេីផែនថ្ពាស់មិនងាយនិងសាបរលាយទៅណាឡេីយ នាយហ៊ានទៅជួបប៉ាម៉ាក់ថេយ៍ដោយសារនាយចង់ឲ្យថេយ៍មករស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះតែមួយ គេនិងអាចជួបមុខថេយ៍បានជារៀងរាល់ថ្ងៃអាចអោបថេយ៍រាល់យប់ ក្រោកឡេីងឃេីញមុខថេយ៍មុនគេបង្អស់គេពិតជាត្រូវការពេលវេលាអស់នោះមែន ។
" បងពិតជាក្លាហានណាស់ដឹងទេ " ថេហ្យុងសេីចញឹមៗសរសេីរពីភាពក្លាហានរបស់គេ ពិតជាមិនញញេីតនិងប៉ាម៉ាក់គេមែនហេីយក្ដិចចុងច្រមុះរបស់ជុងហ្គុកតិចៗដោយភាពគ្រឺតខ្នាញ់របស់ខ្លួនទៅកាន់គេ ។
" បងក្លាហានដោយសារអូនប៉ុណ្ណោះ ថេយ៍ " ត្រូវហេីយភាពក្លាហានរបស់គេដោយសារការជម្រុញពីថេហ្យុងប៉ុណ្ណោះគេអាចក្រសោបថេយ៍ទុកបានហេតុអ្វីរឿងប៉ុណ្នឹងគេមិនហ៊ាននោះគេមិនកំសាកញីឡេីយ ចង់បានកូនខ្លាត្រូវហ៊ានប្រឈមមុខមេខ្លាដូច្នេះរឿងមួយនេះវានិងកេីតឡេីងនាឆាប់ៗអ៊ីចឹងហេីយនាយជាអ្នកបង្កេីតវាដោយខ្លួនឯងទៅវាមិនលឿនជាង ត្រូវទេ យេីងរង់ចាំពេលវេលាអ្នកកំណត់ធ្វេីអ្វី ខ្លួនយេីងប៉ុណ្ណោះដែលអាចកំណត់និងយល់ដឹងពីវា ។
" ដោយសារអូន " ថេហ្យុងចងចិញ្ចេីមឆ្ងល់ម៉េចដោយសារខ្លួនទៅវិញ គេមិនបាននិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលឬលួងលោមអ្វីឡេីយខ្លួនគេប៉ុណ្ណោះដែរធ្វេីវាឡេីង ។
" អូនជាកម្លាំងចិត្ដនោះអី " ត្រូវហេីយថេយ៍ជាកម្លាំងចិត្ដជម្រុញឲ្យគេក្លាហានហ៊ានធ្វេីអ្វីគ្រប់យ៉ាង ចាំកាលពីមុនមន្រ្ដីម្នាក់ហ៊ានស្រដីមាក់ងាយទៅកាន់ថេយ៍ទេ ដូច្នេះម្នាក់នោះក៏ហ៊ានទទួលទោសការស្លាប់ពីគេផងដែរ គេមិន
មែនសម្លាប់ម្នាក់នោះតែមួយនោះទេគឺគេសម្លាប់ទាំងមួយគ្រួសារ អ្វីក៏ដោយដែរមេីលងាយថេយ៍គេនិងជំរះចេញឲ្យស្អាត ហេីយអ្វីក៏ដោយឲ្យតែថេយ៍ពេញចិត្ដនាយនិងធ្វេីដូចសកម្មភាពឥឡូវអ៊ីចឹងគេទៅជួបប៉ាម៉ាក់ថេយ៍ដេីម្បីបំពេញទំនុកចិត្ដរបស់ថេយ៍ឲ្យគេជឿជាក់លេីខ្លួនជាមុនទៅទៀត ។
" បងឯងនេះ " ថេហ្យុងលឺប្រយោគហ្នឹងហេីយចាប់ផ្ដេីមអៀនមុខក្រហមអស់ មនុស្សស្អីមិនដឹងទេចូលចិត្ដផ្អែមល្ហែមនិងខ្លួនណាស់ដឹងគេអៀនឬអត់ ។
" អូនចង់ដឹងបន្ថែមទេ ហេតុអ្វីបងបញ្ឈប់ខ្លឹមសារនៃសៀវភៅត្រឹមការបាត់បង់ជីវិតអូននោះ " ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដេីមនិយាយរំលឹកពីអតីតកាលរបស់ខ្លួនឲ្យថេយ៍បានដឹង មូលហេតុអ្វីបានជាគេសរសេរការបាត់ខ្លួនទៅវិញ ហេតុអ្វីមិនសរសេរថាថេយ៍គ្មានជីវិតលេីលោកទៅ ។
" មែនហេីយអូនក៏ឆ្ងល់អំពីវាដែរ " ត្រូវហេីយកាលនិងគឺមានចម្ងល់ជាងខ្លាំង ម៉េចក៏នាយធំមិនសរសេរវាឲ្យក្បោះក្បាយជាងនឹងអ៊ីចឹង ។
" ដោយសាររូបអូន បងមិនដែលគិតថាអូនចាកចេញឡេីយបងតែងតែគិតថាអូនក្បែរបងជានិច្ច ថេយ៍ " ជុងហ្គុករលេីងរលោងរកយំគេប្រឹងទប់ទឹកភ្នែកដែលរមៀលមកណាស់ គេមិនដែលគិតឡេីយថាថេយ៍ផុតដង្ហេីមគ្មានជីវិតរស់នៅលេីលោកនោះ គេតែងតែស្រដៃថាថេយ៍នៅជិតខ្លួនរហូតមក ។
" ជុង " លឺអ៊ីចឹងហេីយគេក្ដុកក្ដួលក្នុងចិត្ដណាស់ តេីគេឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាទៅដែរខ្លួនធ្វេីដូច្នេះនោះ ដោយសារចង់ទៅជួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទេីបហ៊ានលះបង់ដូច្នេះ ប៉ុន្ដែគេមិនបានគិតឡេីយថាធ្វេីវាហេីយ បន្សល់វិប្បដិសារីឲ្យមនុស្សម្នាក់សោះ ។
" បងមិនអីទេ " ជុងហ្គុកក៏បេីកឡានទៅអែបគៀនផ្លូវហេីយឈ្ងោកមុខចុះទ្រហ៊ូយំខ្សឹបខ្សៀវឈឺចុកចាប់អួលណែលក្នុងទ្រូង គេមិនចង់រលឹកនៅរឿងរ៉ាវ
ពីមុនឡេីយ ដឹងទេថាទ្រូងខាងឆ្វេងនេះវាឈឺ ។
" ជុងហ្គុក " ថេហ្យុងទាញកាយក្រាស់មកអោបដោយមុខរបស់គេផ្អឹបនិងស្មារបស់ខ្លួ នាយតូចអង្អែលខ្នងគេតិចៗ គេដឹងហេីយគេក៏យល់ដែរ គេមិនបោះបង់បុរសល្អឯកនេះចោលឡេីយគេនិងចាប់ដៃនាយឲ្យជាប់នូវក្នុងដៃរបស់ខ្លួន ។
" ហ៊ឹកហ៊ឹក បងឈឺ " ជុងហ្គុកបន្ថែមកម្លាំងការឱបរបស់ខ្លួន គេពិតជាឈឺខ្លាំងដែរសាររេីដំបៅកំពុងជាស្បេីយបណ្ដេីរៗហេីយនោះ ។
" យំឲ្យអស់មក ថ្ងៃក្រោយអូនមិនឲ្យទឹកភ្នែកបងធ្លាក់មកទៀតទេ " នាយ
តូចសន្យានិងខ្លួនឯងហេីយគេមិនឲ្យបុរសម្នាក់នេះយំយែកដោយសារខ្លួនឬរឿងផ្សេងឡេីយ គេនិងក្បែរជុងហ្គុករហូតតទៅ ។
" ហ៊ឹកហ៊ឹក អូនដឹងទេ បងឈឺប៉ុណ្ណាពេលលឺអូននិយាយថាមិនស្គាល់រូបបង បេះដូងមួយនេះវាប្រេះស្រាំអស់ហេីយ "
ជុងហ្គុកចុចទៅទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់ថេហ្យុងហេីយស្រែកថាវាបាក់បែកក្លាយជាបំណែកអស់ទៅហេីយ វាគ្មានសល់ស្អីទៀតទេសូប្បីតែក្ដីសង្ឈឹមរបស់ខ្លួន ដឹងទេកាលលឺដូច្នេះ នាយចង់តែបញ្ចប់ជីវិតខ្លួនឯងឲ្យរលាយសាបសូន្យគ្មានវត្ដមានលេីលោក ប៉ុន្ដែយ៉ាងណាក៏មិនអាចបញ្ចប់ជីវិតបានដែរ ព្រោះនាយមិនងាយចាស់ស្លាប់ឡេីយថ្វីប្រេីគ្រប់វិធីក៏ដោយ ស្មានឬថានាយរង់ចាំប៉ុន្មានឆ្នាំនេះនាយមិនរកវិធីសម្លាប់ខ្លួននោះ វាស្ទេីរតែអស់ទៅហេីយគ្មានវិធីណាអាចប្រើការលេីខ្លួនទេ ។
" អូនសូមទោស " សូមទោសដែលខ្លួននិយាយដូច្នេះហេីយក៏សូមទោសដែលខ្លួនទេីបជួបនាយក្រោយៗមកនេះ ប្រសិនខ្លួនដឹងរឿងនេះលឿនជាងនិងខ្លួននិងទៅរកគេហេីយ គេមិនទុកឲ្យបុរសម្នាក់និងឈឺចាប់យូរយ៉ាងនិងទេ ។
" មិនមែនកំហុសអូនទេ វាជាកំហុសបង " វាជាកំហុសគេដែលប្រហែសឲ្យថេយ៍មកតាមពីក្រោយ ប្រសិនគេប្រេីវេទមន្ដបិទផ្លូវហាមថេយ៍ចេញមកនោះ ម្ល៉េះជីវិតគេនិងថេយ៍រស់នៅយ៉ាងមានក្ដីសុខទៅហេីយ មិនមែនម្នាក់ស្លាប់ម្នាក់ទៀតរង់ចាំទេ ។
" កុំបន្ទោសខ្លួនឯងអី ជុង វាជាព្រហ្មលិខិតប៉ុណ្ណោះ " ថេហ្យុងបន្លឺឡេីងទាំងអួលដេីមក វាជាព្រេងវាសនាដែលចាកំណត់រួចរាល់ហេីយ គេកំណត់ជីវិតខ្លួនស្លាប់ក្នុងអាយុប៉ុណ្នឹងទោះប្រឹងប្រែងការពារក៏សេចក្ដីស្លាប់រត់មករកខ្លួនដែរ ដូច្នេះគ្រប់យ៉ាងមិនមែនជាកំហុសរបស់ជុងហ្គុកទេ ។
" ហ៊ឹម សូមទោសបងមិនគួរយំឲ្យអូនឃេីញទេ ថេយ៍ " ជុងហ្គុកក៏ងេីយមុខ
ចេញពីស្មារបស់ថេយ៍ហេីយជូតទឹកភ្នែកខ្លួនឯងចេញបន្សល់ត្រឹមភ្នែកហេីមក្រហមនិងច្រមុះក្រហមតិចៗ ជុងហ្គុកសម្រួលអារម្មណ៍បន្ដិចហេីយញញឹមដាក់ថេយ៍រួចសម្រេចចិត្ដបេីកឡានទៅខាងមុនបន្ដទៀតដោយថេយ៍ជាអ្នក
បបួលជជែកគ្នាលេងដេីម្បីកុំឲ្យស្ងៀមស្ងាត់ក្នុងឡាន ។
" មុននិងចូលអូនថាបងគួរទិញអ្វីយកចិត្ដពួកគាត់ហេីយជុង "
ថេយ៍ស្រាប់តែនឹកឃេីញរឿងមួយ ប៉ាម៉ាក់គេងាយនិងចិត្ដទប់ប្រសិនបេីនរណាម្នាក់យករបស់បណ្ដូលចិត្ដជូនខ្លួន ដូូច្នេះជុងហ្គុកអាចមានសង្ឈឹមខ្ពស់ជាងមុនទៅទៀត ។
" តេីប៉ាម៉ាក់អូនចូលចិត្ដអ្វី ពួកយេីងគួរឈប់ទិញរបស់និងនៅពេលបន្ដិចទៀតនេះ " ជុងហ្គុកងក់ក្បាលយល់ស្របតាមស្រដីរបស់ថេយ៍ វាត្រូវហេីយចង់បានកូនខ្លាត្រូវអែបអបចិត្ដមេខ្លាដេីម្បីឲ្យមេខ្លាទន់ចិត្ដ ហេីយរឿងប៉ាម៉ាក់ថេយ៍ក៏មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានដែរ ។
" ចាំអូនជាអ្នកប្រាប់ណា "
" ត្រូវហេីយមានតែអូនទេដែរដៅចិត្ដពួកគាត់ត្រូវ " ឡានរបស់ពួកគេក៏ឈប់នៅចំណតនៃផ្លូវក្រោមដីរបស់ផ្សារទំនេីបមួយកន្លែងដោយជុងហ្គុកដឹកដៃថេយ៍ចូលទៅខាងក្នុងឆ្លងកាត់ភ្នែកមនុស្សម្នាច្រេីននាក់ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនឆ្ងល់ឡេីយ ។
" អូនថាបងចូលទៅហាងនាឡិកាទៅ " ប៉ារបស់ថេយ៍ជាមនុស្សដែលនិយមនិងប្រភេទនាឡិកា ព្រោះតាំងពីក្មេងវ័យមកប៉ារបស់គេចូលចិត្ដផ្លាស់ប្ដូរម៉ូតនាឡិកាជាញឹកញាប់រហូតអាចទាយដឹងពីប្រេនរបស់វាដោយគ្រាន់អង្អែលបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ ។
" អូខេ " ជុងហ្គុកក៏អូសដៃថេយ៍ចូលទៅហាងនាឡិកាដៃដាំពេជ្រមួយកន្លែង គេសម្លឹងរកមេីលម៉ូតមួយណាដែលសាកសមនិងមានតម្លៃថ្លៃកប់ពពកនោះ គេហ៊ានចំណាយលុយប៉ុណ្នឹងគេមិនស្ដាយឡេីយ ព្រោះលុយដែលគេមានវាច្រេីនលេីសលុបរហូតចាយ១០ជាតិក៏មិនទៅណាដែរ ។
" អូនថាមួយនេះស្អាតទេ " ជុងហ្គុកចង្អុលទៅនាឡិកាដែលចេញសេរីចុងក្រោយគេបង្អស់ដែលមានតាំងលក់ត្រឹម២គ្រឿងប៉ុណ្ណោះ ។
" ស្អាតបងយកមួយនិងទៅជុង " ភ្នែករបស់គេមុតមែនគ្រាន់តែក្រឡេកបន្ដិចអាចដឹងថាវាយ៉ាងម៉េចហេីយ ។
" ជួយគិតផង " ជុងហ្គុកហុចកាតខ្មៅរបស់ខ្លួនឲ្យបុគ្គលិកឆូតលុយរួចក៏កាន់ថង់ដែលមានប្រអប់នាឡិកាក្នុងនិងហេីយដៀរបន្ដិចទៀតក៏ផ្អាកដំណេីរត្រឹមមុខហាងគ្រឿងពេជ្រ ។
" ខ្សែកព្រេជអ៊ីចឹង "
" ហ្នឹងហេីយម៉ាក់អូនចូលចិត្ដខ្សែក "
ជុងហ្គុកលឺហេីយរកឲ្យអ្នកម៉ាកលក្មេកហេីយឲ្យកាតទៅបុគ្គលិករួចក៏ដឹកដៃថេយ៍សម្ដៅទៅឡានបេីកឡានចេញទៅសម្ដៅទៅលំនៅដ្ឋានរបស់ថេហ្យុង ឡានរបស់ជុងហ្គុកក៏បេីកឡានដោយបេីកចូលបរិវេណរបស់ផ្ទះថេយ៍ហេីយ នាយក៏ឈប់ចតនៅចំពោះមុខខ្លោងទ្វាគេចូលដោយមានថេហ្យុងឱបដេីមដៃជាប់ ។
" ប៉ាម៉ាក់ថេយ៍មកហេីយ " ថេហ្យុងស្រែកហៅលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ខ្លួនដោយសម្រែកការហៅរបស់ខ្លួន ទេីបធ្វេីឲ្យប៉ាម៉ាក់ថេយ៍ទម្លាក់ការងារចេញពីដៃរត់មកមេីលថេយ៍ ។
" ថេយ៍កូនប៉ា " លោកប៉ារបស់ថេយ៍ក៏អោបក្រសោបថេយ៍ដោយក្ដីរលឹកគាត់ស្មានថាថេយ៍មានបញ្ហាអ្វីហេីយតេី ។
" បុរសម្នាក់នេះជាអ្នកណា " ក្រោយពីប្រលែងការឱបហេីយគាត់ចាប់អារម្មណ៍ទៅលេីជុងហ្គុកដែលឈរថ្មឹងមេីលសកម្មភាពប៉ាកូន ។
" គាត់ជាសង្សាររបស់កូន " ថេហ្យុងញញឹមហេីយទាញដៃមកឱប ។
" កូនប្រុសប៉ា " លឺថាថេហ្យុងស្រឡាញ់ភេទដូច្នេះគាត់ធ្លាក់ថ្លេីមក្ដួលទៅ
ហេីយ ម៉េចនិងអាចទៅរួចបានទៅ ។
" ថេយ៍ " អ្នកម៉ាក់ឯណោះក៏ចង់ស្ទះខ្យល់ផងដែរ ពុទ្ធោកូនគាត់មានតែមួយគ្រាប់ធ្វេីយ៉ាងម៉េចទៅ ។
" ទៅអង្គុយកន្លែងសមរម្យសិន " ប៉ាថេ៍ចាប់ប្រអប់ខ្លួនសម្ដៅទៅបន្ទប់ទទួលភ្ងៀវ ។
" ខ្ញុំមិនយល់ព្រមនិងឡេីយ កូនខ្ញុំមានអនាគតជាងនេះ " ពាក្យសម្ដី
ដែលលឺពីប៉ាក្មេងដំបូងគេបែបនិងផងឬ ។
" លោកនិយាយដូច្នេះហេីយគិតថាខ្ញុំនិងចេញឬ " ជុងហ្គុកញញឹមយ៉ាងកំណាចដាក់លោកប៉ារបស់ថេហ្យុង គិតឬសម្ដីប៉ុណ្នឹងនាយដកថយនោះ វាមិនអាចទៅរួចបានឡេីយ ដរាបណាគេមិនទាន់បានរួមរស់ជាមួយថេយ៍ គេគ្មានថ្ងៃបោះបង់ចោលឡេីយ ។
" លោកជាប្រុស កូនខ្ញុំក៏ប្រុស យ៉ាងណាលោកសូមយល់ខ្ញុំមានកូនតែមួយគ្រាប់ ខ្ញុំចង់ឲ្យគេរៀបការជាមួយមនុស្សស្រីមានកូនមានចៅសម្រាប់បន្ដតំណែងនាអនាគត " លោកលេីកស្រដីដដែលមកអះអាងថានាយមិនសាកសមនិងកូនប្រុសគាត់ឡេីយ គាត់ធ្វេីវាដេីម្បីអនាគតវង្សត្រកូលប៉ុណ្ណោះ ស្នេហាដែលមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅមិនទទួលស្គាល់ផងនោះ តេីលោកបណ្ដោយឲ្យរឿងកេីតឡេីងបានយ៉ាងម៉េចទៅ ។
" មនុស្សស្រីឬប្រុសវាមិនសំខាន់ឡេីយ សំខាន់លោកគិតពីក្ដីសុខរបស់
កូនលោកថាតេីគេពិតជាមានសុភមង្គលដែរឬអត់ ប៉ុណ្ណោះ " នាយយល់ពីសម្ដីរបស់គាត់ នាយដឹងថាគាត់កំពុងខ្វាយខ្វល់រឿងកិត្តិយសវង្សត្រកូលដូច្នេះហេីយនាយលេីកចំនុចតូចមួយដែលគាត់មិនបានយល់ តេីក្ដីសុខរបស់កូនៗស្ថិតលេីមាត់អ្នកដទៃតេីមែនទេហេីយវាសំខាន់ជាងសុភមង្គលកូនប្រុសខ្លួនឬ ។
to be continued
សូមទោសសម្រាប់ការអខានផុសនិងខុសអក្ខរាវិរុទ្ធមួយចំនួន
សរសេរដោយៈហាណែល
STAI LEGGENDO
ꕥជម្រកស្នេហ៍♒︎ វគ្គ១+វគ្គ២ ( ចប់ )
Storie d'amoreស្នេហារវាង អធិរាជនឹងព្រះរាជទាយាទ ដោយគិតថាគេមិនមែនជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិទោះប្រឹងយ៉ាងណាក៏មិនបានគេក្នុងដៃដដែល ប៉ុន្ដែនាយកំលោះមិនចុះចាញ់ខំប្រឹងស៊ូទាល់ក្លាយជាម្ចាស់នៃរាងកាយនិងបេះដូងគេទាល់ តែបានសម្រេច ។ ប្រភេទ bl love ចាប់ផ្ដេីម : 20/07/23 អេតមីន...
