Mess Series #2: Wrecked Ambition (COMPLETED)

chapter thirteen

Rei can't even move her fingers. Pinagpapawisan na siya ng malamig habang titig na titig sa maliit na screen ng cellphone niya. Most of her schoolmates, na alam niyang may ibubuga ay nakapag-post na ng pasasalamat sa blessing sa pagkakatanggap sa eskwelan.

Today was the day where she will learn if her sleepless nights of studying are worth it. Ang dibdib niya ay kanina pa kumakabog ng mas malakas kaysa sa dati. Her trembling hands were holding her phone.

Kahit na kabado, ay pinilit niyang i-encode ang pangalan at student number niya. She is anxious.

She is playing with her lips using her index finger while her eyes are fixed on the phone she is holding. Nagtatalo pa ang isip at puso niya kung titignan na ang resulta.

Pikit-mata niyang pinindot ang 'see the results' button saka pumikit ng mariin.

Hinawakan niya ang bahagi ng dibdib kung saan may malakas na kumakabog. She slowly open her eyes, hinahayaan na masinagan ang mata niya ng konting liwanag.

But the results...

Her heart sank like a titanic. Mabilis na nag-umapaw ang emosyon niya, hindi na niya mapigilan ang mga hikbi na nagmamakaawang lumabas sa kanya. She curled her feet, mas idiniin niya ang sarili sa gilid ng kamang hinihigaan ng kanyang Kuya.

She failed. The red inked that was pasted on her sheets with the small cursive letter are hunting her consciousness.

Nag-uunahang naglaglagan ang luha sa mga mata. She tried to poke her chest, madiin ang hawak niya sa dibdib habang pinipilit na hindi isatinig ang mga hikbi.

'I am always been proud of you!'

'You will graduate and have a degree at PUP."

"Magiging CPA ang anak ko."

Ang mga habilin ng kanyang ama ay rumagasa sa sistema niya.

"How can he be proud of me? How can he say that if I am not good enough? Ni hindi nga ako nag-rank one sa school, kaya bakit ka proud sa akin, Pa?" she wants to asked and slapped the truth to him pero hindi niya magawa dahil wala na ito.

She stopped sobbing hard as her phone vibrates because of incoming call. She sighed, ilang segundo siyang nag-breathing exercise bago sinagot ang tawag nang tuluyan na siyang kumalma.

"Rei! " Jace's excited voice filled her immediately.

"Oh bakit?" she tried not to be affected on the big blown she had known earlier. Pinipilit niyang iparinig ang normal na pagiging sarkastiko niya kapag kausap ang lalaki.

Kahit na sinabi na niya rito na wala itong pag-asa sa kanya sa ngayon ay hindi pa rin ito lumayo o huminto sa pakikipagkaibigan sa kanya.

"Nakapasa ako!" he announced happily. Her heart beats joy for him but painful for her.

Ganoon na ba talaga siya katanga at kabobo para hindi makapasa sa school na 'yon.

Hindi niya alam na natigilan na pala siya.

"Huy! Rei! Rei? Nandiyan ka pa?" she blinks multiple times and took a deep breaths.

"A-ah!" she gently wiped the tears slowly forming on her eyes. "Oo, sorry may ginagawa lang."

Natahimik ang kabilqng linya, nananantya yata.

"Magiging classmates pa rin tayo! O kung hindi man schoolmates!"

She grinned inwardly. They expect her to passed pero bakit hindi nangyari.

"Siguro," she said. "Freshman ako tapos second year college ka na."