Mess Series #2: Wrecked Ambition (COMPLETED)

chapter fifteen

Her chinky fluffy cheeks were dominating her face. Natatabunan ang singkit na mga mata habang ang kanyang kulay ay namumula. Her eye shape is from the chinese blood her mother have. Iyon nga lang din ang namana niya sa kanyang ina. Her hair, lips, eyes, the way she moves, and her skin is from her father.

Nakasanayan na niyang madinig pa mula noong nasa Batangas sila na kawangis niya ang kanyang ama. All their relatives is simping her looks to her father.

She is totally against that idea when she was young but now, she is embracing the fact that she was his father's girl version.

Kusang tumungo ang mga mata ni Rei sa maliit na nunal sa gilid ng sintido. She always believe that, that mole is the reason why she was good in class. Iyon kasi ang paniniwala nang kanyang lola at ng mga tao sa umpukan nila noon.

She excels in everything way back but now, she can't understand why?  Ni hindi nga siya nakapasa sa pristihiyong paaralan tapos sasabihin niya pa sa sarili na matalino siya.

Maybe, that's just a myth, masyadong naging panatag siya gayong hindi naman siya kagalingan. Yes, she was always in rank five but never been in first rank.

Habang nakaharap sa salamin ng silid na tinutuluyan ay kusang naglakbay ang mga mata niya sa kanyang braso. Her arm has a bruise that she can't name where she got. Wala siyang maalala na nagkamot siya pero siguro ay nung natutulog.

She take a deep breath. Sigurado kasing malalagot na naman siya sa kanyang mama sa oras na makita nito ang sugat.

She has a very bad habit, hindi niya matigil at mapirmi ang kanyang kamay sa oras na may kumati. Parati niyang nakakamot kaya nakakatanggap siya ng pagalit ng ina.

Ibinaba na lamang niya ang sleeves ng t-shirt na suot saka napagpasyahan na bumaba.

"Si Lester ay graduate na sa susunod na taon. Siguradong makakatulong siya sa iyo sa pagpapaaral kay Reign, " dinig niyang boses ng kanyang mommy.

"Nay, hindi ko naman inuubliga si Lester na tumulong. Hangga't kaya ko ay sisikapin kong pag-aralin si Rei sa susunod na taon."

"Alam na ba ng anak mo ang tungkol sa balak ninyong pag-aanak?" She froze. Napakurap-kurap siya at hindi na makagalaw habang nakikinig sa usapan ng kanyang mommy at mama.

"Nay, masama ba ako kung gugustuhin ko na bumuo ng pamilya ulit?"

Tuluyan nang nanlabo ang mga mata niya. Her heart aches for her mother. She can't just understand why she is in pain hearing her struggles.

"Be, alam ko na mahal na mahal mo ang anak mo. Nakita ko kung paano mo siya ipinaglaban. Matalino ang anak mo, matatanggap at gugustuhin niya na sumaya ka."

Alam niya naman ang posibilidad na 'yon. Kaakibat ng pagpayag niya sa Kuya Rod niya bilang katuwang ng ina ay kasama na ang pagtanggap niya sa pagbuo ng kanyang ina ng pamilya.

She knows that her mom needs her to understand the situation. She knows that her mom wants her to be happy with her decision. Pero bakit parang hindi niya kaya?

Pakiramdam niya sa oras na may anak na sila, mawawalan na siya ng papel sa buhay ng ina. Pakiramdam niya hindi na siya mahalaga dahil sino ba ang magpapahalaga sa kanya kung may sarili na silang anak na dalawa.

She doesn't know if the feeling is just a mere selfishness of her. Siguro ay dahil sanay siya na nasa kanya ang atensyon ay nahihirapan siyang tanggapin na magkakaanak ulit ang ina na tinuring niya na bestfriend.

Pero isinawalang-bahala na lang niya ang bigat at inalis ang konting kirot na namumuo. She wears her smile and walked towards them. Naputol ang pag-uusao ng mga ito. Siguro ay hindi pa handa ang ina na sabihin sa kanya kung ano ang ninanais.