Mess Series #2: Wrecked Ambition (COMPLETED)

chapter nineteen

We are formally wanna congrats you for finishing a very good masterpiece. The editor in chief of our publishing house personally don't review your story and he is impressed.

We hope that you can be with us in teaching your dreams. We will send the terms and conditions and we are hoping for your immediate reply.

Sincerely,
Ava Mendiola
Editor of Inkspired publishing

Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hindi pa rin makapaniwalang nakatitig sa cellphone niya. She was blinking multiple times while trying to pinch her fluffy cheeks only to see that there's still an offer on her phone.

It's been a year since she wrote and edited her manuscript. Nung nakaraang buwan niya lang pinagpasyahang ipasa at iyon na nga ang resulta. Hindi niya nabigyan ng oras ang pagsusulat sa nakalipas na mga buwan dahil naging abala siya sa paghahanap ng raket.

Sa nakalipas na mga buwan ay bigla na lang nanghina ang kaniyang lola kung kaya't problemado ang kanyang ina kung paano sila tutustusan. Kinailangan ng kanyang Mommy ng personal na mag-aalaga dahil sa hindi na ito makagalaw ng kanya. Pangalawang atake na ng stroke kaya hirap na rin silang intindihin ang mga sinasabi.

Sinabayan pa na hindi na maayos ang lagay ng pwesto nila sa palengke. Marami na ang mga talipapa o maliliit na pamilihan sa bawat eskinita kaya kalimitan ay hindi na tumutuloy sa palengkeng bayan kung saan nagtitinda ang kanyang ina.

"Anak," her mom called from downstairs. Mabilis siyang nagbihis at pinunasan pa ang luhang nangilid dahil sa sobrang saya bago niya napagpasyahang bumaba.

Nang makababa ay nakita niya agad ang ngiting nakapaskil sa mukha nito pero alam niya naman ang nangyayari sa kanyang pamilya. Hindi siya bulag o manhid sa mga pagbabago sa kanyang paligid kaya alam niya na unti-unti na silang lumulubog.

"Ma," binuksan niya ang kanyang cellphone at pinakita sa mama niya ang natanggap niyang email.

Nakangiti siyang nakatingin dito pero ang ina ay hindi nagbago ng ekspresyon.

Nang makita ng ina na nakatitig siya rito ay mabilis na gumuhit ang matipid na ngiti sa mga labi nito. She absently ruffled her hair while having a smile on her face.

"Ang galing mo 'nak, " she can't feel anything. Hindi tuwa ang nararamdaman niya kung hindi panghihinayang.

She knows that her mom wants her to continue going to school. She wants that too, kaya nga tinutukan niya rin ang pag-aaral ng ilang subject ng mga nakaraang buwan, kaya rin hindi niya naipasa agad ang sinulat niya ay dahil kinain ng pag-aaral ang halos lahat ng oras niya.

She beamed to her mom, marahan niyang hinalikan ang pisngi nito saka tinago ang cellphone sa kanyang bulsa. "Ma, may usapan nga pala kami ni Jace. May ibibigay raw siya sa aking reviewer."

Jace remains to be her special friend. Ang ilang mga kaibigan niya kagaya nila An at Gio ay lumipat ng probinsya para magpatuloy. She doesn't have a slightest idea how on earth Jace and she became like this. Yung tipong halos ito na ang kasama niya at hindi na ang mga kaibigan na nakakasama niya sa mga kalokohan.

Well, really. Maraming nagbago. Sabi nga nila "change is the only constant of the world." Kung may mananatili ay 'yon ang pagbabago kaya hindi na rin siguro kataka-taka na hindi na siya gumagalaw sa mundong naging safe haven niya.

"Here's your chocolate frappe." Ang isa sa hindi nagbago sa kanya sa nakaraang taon ay ang hilig niya sa chocolates o something sweet. She mirrored sweets as a foundation of a good days and tomorrow.

Inilapag ni Jace ang dala-dala nitong drinks sa lamesa niya at saka ito umupo sa upuan na nasa kanyang harapan.

"Here's the copy of the possible questionnaires sa darating na PUPCET. Nagtanong na rin ako sa mga seniors ko kung ano-ano yung nga questions na natatandaan nila. Nandiyan sa files na 'yan yung mga common questions na tinatanong." Habang nag-eexplain si Jace ay nasa mga papel na halos puro sulat kamay ang mga mata niya. Kahit na marami ang mga papel ay hindi nagbago ang penmanship o paraan ng pagkakasulat.