Mess Series #2: Wrecked Ambition (COMPLETED)

chapter twenty two

After what happened, she felt something is missing. Nagigising na lang siya, kumakain, gumagawa ng gawaing bahay. Palagi na lang ganoon. She always tell that it is okay, it is part of growing.

If being together means being dependent on each other and being a hindrance to each other, it is always better to grow apart.

Hindi rin kasi masasabi kung sila talaga ang para sa isa't isa.

Paano kung hindi?  Paano kung katulad lang din ni Russell si Jace?  Na isang phase bago niya makita kung sino talaga ang para sa kanya?  Eh 'di,kung hindi niya tinigil mas masisira ang buhay ni Jace.

Ayaw man niyang aminin pero maging siya ay dumedepende kay Jace and she needs to cut it out. She needs to be mature, she needs to sort things to the most important to least.

The most important for now is her studies as well as him. Hindi nila magagawa ang mga pangarap nila kung sa pag-aaral ay matatalo na. She needs to gamble, she needs to fight, kahit na araw-araw na pinanghihinaan na siya ng loob dahil sa posibilidad na may sakit siya.

Binuksan niya ang laptop na hiniram niya sa kanyang kuya saka binuksan ang file na mayroon siya roon. Naroon na ang buong kwento niya. The plot is on there, and even the blurb. Ang kulang na lang ay iedit niya ang gawa niya at iproofread.

If she can't be successful in her father's chosen career for her, it is better if she can be succesful on her own career.

Pinagsawa niya ang sarili sa pagpapalit ng mga letra o pag-aayos ng kwento, pagdadagdag ng mga pangungusap o diyalogo o hindi kaya pagbubura ng hindi masyadong kailangang eksena o linya.

Inubos niya ang araw niya rito at nang makitang halos agawin na ng dilim ang kalangitan ay mabilis siyang tumayo sa pagkakaupo at saka iniwan ang ginagawa.

Nagsaing na siya at nagluto ng ulam. She is alone. Nasa OJT pa ang kuya niya samantalang nasa palengke pa ang ina kasama ang Kuya Rod niya. Samantalang ang lolo naman niya na asawa ng namayapa niyang mommy ay nasa trabaho pa at kalimitang gabi na rin kung umuwi.

Her mind is clouded while revising her drafts. The editor mailed her about the contract she needs to sign and also about the printing details.

She is excited. Nahahati siya, may parte sa kanya na masaya ngunit may parte rin sa kanya na nangungulila sa presensya ng isang taong kilalang-kilala niya.

She knows exactly who he is but she easily kept herself busy to prevent herself from thinking of him.

Maybe, that person is busy doing his best, malamang ay nalaman at naintindihan na nito ang kahalagahan ng pagpasok sa ganoong klaseng university. At marahil, sana, mapatawad siya nito dahil sa ginawa niyang pagtataboy.

Aaminin niyang hindi na katulad ng Jace ang nakikita niya, kaya rin napakadali para rito na pumasok sa buhay niya. .

Reign saw something on him that can't ignore. He matured. Jace matured, mahalaga na ang oras para rito. Hindi ito katulad ng dati na puro computer games ang alam, he gave his attention sa school. Pero mali ang nabigyan nito ng atensyon. He focused on with the knowledge of her in the same university as him, kapalit noon ay hindi niya napagtuunan  ng pansin ang sariling pag-aaral.

Her phone beeped making her stopped her thing.

0916*******
Hi, how are you? Alam mo ba I got the best in paper award. May konting salo-salo sa bahay. Gusto sana kitang imbitahin kaso alam ko na hindi ka rin naman pupunta. I miss you.

Her heart crumpled after reading the last sentence. Masakit, masakit malaman na nasasaktan ang taong gustung-gusto mong protektahan sa sakit o galit. Mas okay kung galit si Jace, kasi kagalit-galit naman talaga ang ginawa niya. She can't do anything, kasi siya ang hindrance. Nasa kanya ang mali. Hindi niya hahayaang masira nito ang magandang kinabukasan para sa sarili.