" ហុឹម! "
" ភ្ញាក់ហើយហេ! " គ្រាន់តែលឺសំលេងរាងក្រាស់ហូស៊ុកក៏ប្រញាប់ស្ទុះងើបភ្លាមប្រទះឃើញដៃខ្លួនឯងជាប់ចំណងជើងទាំងពីរជាប់ច្រវ៉ាក់រាងកាយពាក់តែអាវឃ្លុំប៉ុណ្ណោះ
" ឯងចង់យ៉ាងមិច? ហេតុអីធ្វើបែបនេះដាក់យើង? "
" មិនបាច់ប្រឹងរើទេអូនរត់មិនរួចឡើយ ហុឹម! ឃ្លានហើយត្រូវអត់ព្រឹកមិញអូនផឹកតែស្រាមួយកែវមិចនឹងមានកំលាំងទៅ តោះបងធ្វើម្ហូបរួចហើយទៅញាំជាមួយគ្នាទៅ " ជុងហ្គុកដើរទៅជិតរាងតូចតែហូស៊ុករំកិលថយក្រោយ
" កុំចូលមក "
" ឆ្លាតកុំឲ្យបងប្រើធម៌ក្ដៅដាក់អូនណា " ដោយចិត្តចង់ឈ្នះជុងហ្គុកក៏ចាប់បីហូស៊ុកទៅតុបាយដែលនៅក្បែរបន្ទប់ ហូស៊ុកមិនមាត់ព្រោះគេមិនចង់និយាយរកជុងហ្គុកឡើយ
" ទាំងនេះសុទ្ធតែជាម្ហូបដែលអូនចូលចិត្តចាំបានកាលនោះអូនអង្វរបងឲ្យចម្អិនរាល់ថ្ងៃ នេះញាំទៅអូនមិនញាំអីពេញមួយថ្ងៃហើយ " នាយចាប់ម្ហូបបញ្ចាក់ហូស៊ុកតែរាងតូចងាកមុខចេញ
" ស៊ុក! កុំចឹងអីឆាប់ញាំទៅ " ជុងហ្គុកព្យាយាមបញ្ចុកអាហារហូស៊ុកតែរាងតូចងាកមុខចេញរហូតនៅលើកដៃក្រវៀសស្លាបព្រាចេញទៀត
ប្រាវ!
ផាំង! ប្រាវ!
" អូនហួសហេតុពេកហើយ ជុង ហ៊ូស៊ុក " ដោយអស់ការអត់ធ្មត់ជុងហ្គុកគោះតុពេញដោយកំហឹងក៏ក្រវៀសអាហារលើតុចោលអស់ហើយដើរមកចាប់ថ្គាមសងខាងរបស់ហូស៊ុកច្របាច់ដោយដៃម្ខាងចាប់ផ្ងើយឲ្យមើលមុខរបស់គេ
" ធ្វើល្អមិនចង់បាន ចូលចិត្តបែបឃោរឃៅរមែនទេបានតើ... ឯងចូលចិត្តបែបនឹងស្រាប់មិនចឹងឯងមិនមែនបោះបង់យើងចោលនោះទេ " ហូស៊ុកអស់និយាយជុងហ្គុកទាញកាយតូចហើយលើកបោះទៅលើពូកដោយមិនថ្នមដៃអីបន្ដិចនាយស្រាយចំណងដៃរបស់រាងតូចចេញហើយចងញ៉ែកទៅជ្រុងសងខាងនៃក្បាលគ្រែ ដៃមាំទាំចាប់ដោះអាវឃ្លុំពីក្រោយបង្ហាញឲ្យឃើញសាច់ខ្នងសរខ្ចី រាងក្រាស់ឡើងទ្រាបពីក្រោយនាយចាត់ការសំលៀកបំពាក់ខ្លួនឯងរួចបន្ដធ្វើសកម្មភាពរោលរាលបែបព្រៃផ្សៃប្រើកំលាំងខ្លាំងៗមិនខ្វល់ពីការឈឺចាប់របស់អ្នកនៅពីក្រោមអីបន្ដិច ...
" មិចក៏មិនថ្ងូរ យើងចង់ស្ដាប់ ... យ៉ាងមិចនៅស្ទើរពេកមែនទេ... "
" អ្ហាស៎! ហ្អឹក! អា្អស៎! " ជុងហ្គុកធ្វើចលនាចង្កេះបុកសម្រុកកប់ៗមួយទំហឹងនឹងលឿនទៅតាមចំណងតណ្ហាដែលគេចង់បាន ហូស៊ុកព្យាយាមខាំមាត់ទប់សំលេងថ្ងូររហូតដាច់ឈាមទៅហើយរហូតទ្រាំលេងបានក៏ភ្លាត់មាត់ថ្ងូរឡើង ជុងហ្គុកបានលឺហើយពេញចិត្តណាស់
" ត្រូវហើយគឺបែបនេះ អ្ហាស៎! " រាងក្រាស់ផ្ងើបក្បាលថ្ងូរយ៉ាងមានក្ដីសុខខុសពីហូស៊ុកថ្ងូរដោយក្ដីឈឺចាប់ទឹកទីមួយបានបញ្ចប់ជុងហ្គុកបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់រាងតូច ហើយស្រាយចំណងដៃចេញក៏ឃើញរលត់ឈាមព្រោះតែកកិតនឹងខ្សែរតែគេមិនខ្វល់ឡើយ ហូស៊ុកខ្លួនប្រាណចុះខ្សោយគេគ្មានកំលាំងនិយាយឬតបតអ្វីឡើយ ជុងហ្គុកដោះច្រវ៉ាក់ចេញពីជើងរាងតូចរួចបីចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកបន្ដសកម្មភាពរោលរាលបន្ដ
ទឹកបើបង្ហូតចុះមកប៉ះរាងកាយរបស់ពួកគេ ហូស៊ុកហាក់មានស្មារតីបន្ដិចក៏ហាមាត់សួរទៅជុងហ្គុក
" ហេតុអីឯងធ្វើចឹងដាក់យើង ឯងអាចប្រើវិធីផ្សេងដូចជាសម្លាប់យើងនោះគ្រប់យ៉ាងមិងចប់ "
" ទេសម្លាប់ឯងមិនសប្បាយទេធ្វើបាបឯងបន្ដិចម្ដងៗទើបសប្បាយ អ្ហាស៎! "
" បើឯងយល់ថាធ្វើហើយឯងសប្បាយចិត្ត បើធ្វើចឹងអាចរំសាយកំហឹងរបស់ឯង ធ្វើឲ្យឯងឈប់ស្អប់យើងចឹងធ្វើចុះ ធ្វើតាមអ្វីដែលឯងយល់ថាត្រូវទៅ ព្រោះយើងក៏មិនចង់ជំពាក់កម្មជាមួយឯងតទៅទៀតដែរ បញ្ចប់វាត្រឹមជាតិនេះចុះ "
" ឯងនិយាយខ្លួនឯងទេណា តែរឿងជំពាក់កម្មនោះ យើងមិនចប់ត្រឹមជាតិនេះទេ យើងធ្វើគ្រប់យ៉ាងឲ្យឯងសងយើងគ្រប់ជាតិ " ដៃមាំចាប់ច្របាច់ករបស់ហូស៊ុកហើយបន្ដបុកសម្រុកមិនឈប់ រាងតូចវុីសនឹងដាច់ខ្យល់ម្ដងៗទៅហើយ តែទាំងនេះជាក្បួនសងសឹករបស់ជុងហ្គុកទេ ពេលហូស៊ុកជិតផុតដង្ហើមក៏ប្រលែងដៃចេញពីករបស់ហូស៊ុក ជុងហ្គុកថើបផងខាំផងលើស្មានិងដើមដៃហូស៊ុកពេលនេះសុទ្ធតែជាស្នាមធ្មេញរបស់ជុងហ្គុកទាំងអស់
មួយម៉ោងក្រោយមកហូស៊ុកក៏សន្លប់នៅទឹកចុងក្រោយដោ ជុងហ្គុកទាញក្បាលផ្កាឈូកបន្ទប់ទឹកមកបាញ់សំអាតខ្លួនឲ្យរាងតូចរួចក៏បីទៅដាក់គេងលើគ្រែវិញ មុននឹងដើរទៅបើកថតទុកយកប្រអប់ថ្នាំលាបរបួសឲ្យហូស៊ុកត្រង់កដៃនឹងមាត់
" បងធ្វើជ្រុលពេកហើយមែនទេ សុំទោសបងក៏មិនចង់ដែរប៉ុន្ដែបងពិតជាទប់ចិត្តខ្លួនឯងមិនបានទេគ្រប់យ៉ាងក៏ព្រោះតែបងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់អូនដឹងទេ " កែវភ្នែកដែលសម្លឹងមើលហូស៊ុកនៅពេលនេះជាកែវភ្នែកដ៏ស្រទន់និងកក់ក្ដៅដូចជាជុងហ្គុកកាលពី 5 ឆ្នាំមុនចឹង...
ESTÁS LEYENDO
មិត្តកំពូលស្នេហ៍ "THE SELFISH" «ចប់» ✔️
Fanficអារម្មណ៍ដែលស្រលាញ់គេតែម្នាក់ឯង វាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់ ក្នុងបេះដូងគេយើងមានឋានៈត្រឹមតែជា «មិត្ត» ជុងហ្គុក : អារម្មណ៍ដែលយើងមានចំពោះឯងគឺវាលើសពីពាក្យថា «មិត្ត» យើងដឹងថាឯងតែងតែមើលរំរលងមិត្តម្នាក់នេះ យើងមិនសុំច្រើនទេ ត្រឹមបាននៅក្បែរឯងមានឋានៈជាមិត្តយល់ចិត្...
