ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 2) (Myanmar Translation)

Book 15 Chapter 208

Uni

အခန်း (၂၀၈) ထူးခြားသည့်စိတ်နေစိတ်ထားရှိသူ

ဆန်းလျန် ဒုတိယထပ်မှ ထွက်လာတော့ သူ၏ ခံစားချက်များက အေးအေးဆေးဆေးပင် ဖြစ်နေလေသည်။ အမြဲတမ်း မျက်လုံး မှိတ်ထားတတ်သည့် တာအို ဆရာ အဘိုးအိုသည်ပင် ဆန်းလျန်ကို မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ကြည့်လိုက်လေသည်။ အဘိုးအိုက ယခု အခါတွင်တော့ ဆန်းလျန်ကို ခူယားကောင်လေး ဖြစ်အောင် ဖန်ဆင်း မပြတော့ပါ။ သူက ဆန်းလျန်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်လေသည်။

ဆန်းလျန်က အဘိုးအိုကို လေးစားသမှုဖြင့် ဂါရဝ ပြုလိုက်သည်။

အဘိုးအိုက သူ့ဟာသူ နေသည် ဖြစ်သော်လည်း ဆန်းလျန်ကတော့ အဘိုးအိုကို အမြဲတမ်း ဂါရဝပြုလေ့ ရှိလေသည်။ ဆရာဘိုးဘိုးမှာ မည်မျှ အသက်ကြီးပြီ ဖြစ်သည်ကို ဆန်းလျန် အတိအကျ မသိနိုင်ပါ။ အသက်ရှင် နေသည့် ကျောက်ဖြစ် ရုပ်ကြွင်းနှင့်ပင် တူနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ အဘိုးအိုသည် လူ့လောကတွင် နေထိုင်သည့် နတ်ဘုရား ဖြစ်သည့်အတွက် လူတစ်ယောက်၏ ကျင့်စဉ်လမ်း တိုးတက်ခြင်း၊ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းများကို သိမြင်နိုင်သူ ဖြစ်လေသည်။

သူက မိုးနှင့်မြေတွင် ကျင့်စဉ်လမ်းကို လျှောက်လှမ်းနေသည့်တိုင် ထိုအဘိုးအိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာရန်မှာတော့ အလှမ်းဝေးဆဲ ဖြစ်လေသည်။

ဆန်းလျန် ထိုက်ဝေ့ထိုင် ခန်းမဆောင်မှ တိတ်ဆိတ်စွာ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ သူက ချင်းရွှမ် ခန်းမဆောင် ရှိရာ ထိုက်ယီ တောင်ထိပ်သို့ ပြန်မသွားတော့ပါ။ နတ်တံခါးမှ ထွက်ခွာလာပြီး နယ်ခယ်မြို့သို့ ရောက်ရှိ လာခဲ့လေသည်။

တန်ခိုးစွမ်းအား အသုံးပြုခြင်း မရှိသည့်တိုင် ဆန်းလျန်၏ လျင်မြန်မှုက မယုံကြည်နိုင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် လျင်မြန်လေသည်။ သူက နတ်တံခါးမှ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ယန့်ပုကွေး တည်းခိုရိပ်သာရှေ့သို့ လျှပ်စီး လက်သကဲ့သို့ ရောက်ရှိ သွားလေသည်။ စိတ်လည်း ကြည်လင်နေသည့် အတွက် သေရည် အနည်းငယ် သောက်လျှင် ကောင်းမလားဟု သူစဉ်းစား လိုက်မိသည်။

လောလောဆယ်တွင် ယောင်ချီနတ် အရက်ကလည်း နာမည်ကြီးနေ လေသည်။ အခြား အရက်များနှင့် အရသာ ကွာခြားမှု မရှိသည့်တိုင် နတ်ဆေးပင်များဖြင့် ဖော်စပ်ထားသည့် အရက် ဖြစ်လေသည်။