Book 22 Chapter 296

109 14 0
                                    

Uni

အခန်း (၂၉၆) ရေပြင်တစ်ခုလုံးကို ထိန်းချုပ်ဖို့ နဂါးတွေကို စေခိုင်းမယ်

ဆန်းလျန်က ချီးစန်းကွမ်း ရောက်လာသည်ကို သတိပြုလိုက်မိလေသည်။ သို့သော် ကျင့်စဉ် သင်ကြား ပေးနေခြင်းမှာ လက်စ မသတ်သေးသောကြောင့် ဆက်လက် သင်ပြ ပေးနေလေသည်။ ထိုသို့ဖြစ် နေ့တစ်ဝက်ခန့် ကြာမြင့် သွားလေသည်။

ချီးစန်းကွမ်းမှာ ဆန်းလျန် သင်ပြ ပေးနေသည်များကို တိတ်တဆိတ် နားထောင်နေလေသည်။ အစပိုင်းတွင် နားလည်မှု မရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် တဖြည်းဖြည်း နားလည်လာလေသည်။ ထို့ပြင် ဆန်းလျန် သင်ပြ ပေးနေပုံမှာလည်း အလွန်မှ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ရာ စွဲဆောင်မှု ရှိလေသည်။ ဆန်းလျန်၏ အသံသည် သူ၏နားထဲတွင် အလွန်မှာ သာယာနာပျော်ဖွယ်ရာ ဖြစ်နေလေသည်။ ချီးစန်းကွမ်းမှာ ဆန်းလျန်၏ တရားစကားတွင် မျောပါသွားပြီး လေထဲတွင် လွင့်မျောကာ ဈာန်တန်ခိုး ရနေသည့် အလားပင် ခံစားနေရတော့သည်။

ဆန်းလျန်၏ သင်ကြား ပြသပေးမှု ပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် ချီးစန်းကွမ်းမှာ အိပ်မက်မှ နိုးထလာသူ တစ်ယောက်ပမာ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သူက အူကြောင်ကြောင်ဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့် လိုက်မိသည်။ ဆန်းလျန်၏ သင်ကြားပေးမှုကို နားထောင်နေကြသည့် ကျင့်ကြံသူများမှာ အသီးသီး ထွက်ခွာ သွားကြပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဆန်းလျန် တစ်ယောက်တည်းသာ ချင်းရွှမ် ခန်းမဆောင်ထဲတွင် ကျန်ရစ် ခဲ့လေသည်။ ချီးစန်းကွမ်း အတွက်တော့ ဆန်းလျန်ကို တွေ့ရသည်မှာ တောက်ပသည့် လမင်းတစ်စင်းကို တွေ့မြင်ရသည့် အလားပင် ဖြစ်လေသည်။

ချီးစန်းကွမ်းက ချက်ချင်းပင် ဆန်းလျန်ကို ဦးချကန်တော့ လိုက်ပြီး...

"တပည့် ချီးစန်းကွမ်း ဆရာသခင် ဆန်းလျန်ကို ဂါရဝပြုပါတယ်"

သို့သော် ချီးစန်းကွမ်း၏နဖူး ကြမ်းပြင်နှင့် မထိခင်မှာပင် မမြင်ရသည့် စွမ်းအား တစ်ခုက သူ့ကို တားဆီး ထားလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် ချီးစန်းကွမ်းမှာ ဆန်းလျန်ကို ဦးချ ကန်တော့နိုင်ခြင်း မရှိတော့ပေ။

ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 2) (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now