Book 28 Chapter 391

66 8 0
                                    

Uni

အခန်း (၃၉၁) မှော်ဝင်ဓား၏ အသက်ရှူသံ

ဆန်းလျန်နှင့် ဖန်းယန်ယင်းတို့သည် မြောက်ဘက်သို့ ထွက်ခွာ သွားကြလေတော့သည်။

မိုးကြိုး မုန်တိုင်းများကြောင့် ပျက်စီး ကျန်ရစ်ခဲ့သော အဆုံးမဲ့ ကွင်းပြင်ထက်တွင် အထီးကျန်ဆန်သည့် အရိပ်လေးနှစ်ခုသည် တရွေ့ရွေ့ ရွေ့လျားနေလေ၏။

ကျောက်ရှောင်ယွီသည် ထိုလူရိပ်နှစ်ခုကို ငေးကြည့်နေရာမှ အကြည့် လွှဲလိုက်လေသည်။

လွန်ခဲ့သည့် ရက်ကပင် သူမသည် သေခြင်းတရားနှင့် ရင်ဆိုင်ရတော့မည့် အလား ဒဏ်ရာ အပြင်းအထန် ရခဲ့သည်။ ဘဝသည် ရှုပ်ထွေးနေပြီး မျှော်လင့်ချက်လည်း ကင်းမဲ့လျက် ရှိခဲ့လေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဆန်းလျန်သည် သူမဆီသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ ယခုတော့ ဆန်းလျန်သည် ထွက်ခွာသွားပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူမအနေဖြင့် ဆန်းလျန်၏ ကျေးဇူးကို ဆပ်နိုင်ရန် အခွင့်အရေး ရပါဦးမည်လားပင် မသေချာတော့ပေ။

ကျောက်ရှောင်ယွီသည် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး အလင်းတန်း တစ်ခုအဖြစ် ကောင်းကင်ထက်သို့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ် သွားလေသည်။

ဆန်းလျန် ဘာပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ သူမကလည်း သူမလုပ်သင့် လုပ်ထိုက် သည်များကို ဆက်လက် လုပ်ဆောင် သင့်လေသည်။ သူမအနေဖြင့် လော်ဝါဒအတွက် ပြန်ပြီး အလုပ် လုပ်သင့်လေသည်။ သူမ အနေဖြင့် ထျန်းမုန့် နတ်သမီးကို လက်စားချေပြီး သူမ၏ သိက္ခာကို ပြန်ဆယ်သင့်လေသည်။

ဖန်းယန်ယင်းသည် ဆန်းလျန် ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါလာသည့်တိုင် သူမ၏ ဆရာ ဦးလေးသည် ဘဝတွင် အန္တရာယ် အများဆုံး တိုက်ပွဲတစ်ခုနှင့် ရင်ဆိုင်ရမည်ကို မသိရှိခဲ့ပါ။

ရုတ်တရက်…

မိုးရွာချလိုက်ပြီး လေပြင်းများလည်း တိုက်ခတ် လာလေသည်။

ထိုအခါမှ ဆရာ ဦးလေးကိုငေးကာ အတွေး လွန်နေသည့် ဖန်းယန်ယင်းသည် သတိပြန်ဝင် လာလေသည်။

ဖန်းယန်ယင်းနှင့် ဆန်းလျန်တို့သည် သုံးလခန့် ကြာသည့် အခါတွင်တော့ မြောက်ပိုင်း ဒေသသို့ ရောက်ရှိ လာလေသည်။ မြောက်ပိုင်းဒေသ ဖြစ်သည့်အတွက် ရာသီဥတုက တဖြည်းဖြည်း အေးစိမ့်လာသည်။

ချင်းရွှမ်လမ်းစဥ် ဆရာသခင် (Part 2) (Myanmar Translation)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz