My Next Costumer (MB #2 - UNDER EDITING)

Kabanata 48

Kabanata 48

Madeline smiled on me. Tyaka siya tumayo at hinarap ang lalakeng kaka rating lang. Kaya naagaw ang atensyon ko sa kanilang dalawa.

"He is Roco nga pala, Aiko..My husband!" Tyaka siya ngumiti at luningkis sa asawa nito. So may asawa na pala siya ngayon. I am so happy to her na masaya na rin siya sa buhay niya. Nanginginig naman akong ngumiti at tyaka tumango. "We gotta go..My date pa kasi kami..Nakita lang kasi kita kaya..Ayon napag isipan kong makipag usap sayo!"

She was so nice right now. Siguro nagbabago naman iyong tao kapag naka hanap ka na nang isang taong para talaga sayo. Love can change everything hinding hindi mo talaga ito matatalo. We're just a human we cannot change about our feeling towards the person that you hate. But when you tried to love that person. Mag iiba nang mag iiba ang turing mo sa kanya hindi lang ang nararamdaman mo pati na din ang sarili mo.

"Sige..Ingat kayo!" I smiled also tyaka na sila umalis sa harap ko. Kaya tahimik nalang akong tulala at hinding hindi man lang makapag iisip pa.

Hindi padin ako makapaniwala na lahat nang ito ay planado na niya. Nagmukha akong tanga pero bakit ganun hindi man lang ako nainis o nagagalit. Bagkos parang mas nagustuhan ko pa ang nalalaman ko. My heart still keeps beating so fast parang nagkaroon nang excitement sa sarili ko at hinding hindi ko talaga mapipigilan pa.

"Matagal ka na niyang pinapangarap Aiko!" Muling bumalik ang tining nang boses sa isipan ko iyong sinabi ni Madeline. Those fvcking words making me so upset. Hindi ko alam pero parang gusto kong matuwa na may halong inis. Gusto ko ngumiti pero di ko magawa.

Maybe i was just too vulnerable it comes to Jaizer. Matagal na niya pala akong pinapangarap pero never ko man lang naisip iyon. I thought pinag lalaruan niya lang ako nong una but i was too wrong. A big mistake of mine. I already forgived him pero hinding hindi ko padin siya matitiis.

I still loved him.. After all this years hindi pa din nawala ang pagmamahal ko sa kanya. Kailangan may gagawin ako.

"Kailangan may gagawin ako!" Doon ko lang nalaman na nakatayo na pala ako habang nag sasalita kaya lahat nang tayo ay naka tingin na sa gawi ko na may pagtataka. "Ah bahala na!" Sigaw ko tyaka lumabas nang coffee shop tyaka sumakay sa sasakyan ko.

I dialed my Mother's phone at kalaunan naman sinagot niya ito.

"Ma! Nandyaan ba si Jazriel?" Tinanong ko kung nasaan ang anak ko dahil probably kasama nito ang Ama. Kailangan ko silang maabutan bago pa mag bago ang isip ko.

"Wala dito nak..Sinama nang Ama nang anak mo papunta ata don sa bahay nila." Sabi ni Mama.

"What? Saang bahay?" Tanong ko. Wala akong ideya kung saan bahay ba dinala ni Jaizer ang anak ko. Marami siyang bahay. Bahay ba nang pamilya niya o bahay nong dati naming..

Oh sh*t. I remember now iyong bahay kung saan niya ako pinatira para lang gawin niyang. Parausan! I blushed dahil sa mga naalala ko. Pero hindi dapat iyon ang isipin ko ngayon.

"Mag dahan dahan ka nga sa pagmamaneho nak..Dinala ni Jaizer ang anak mo sa bahay nito..Dahil doon na daw kayo titira!" Napabuntong hininga nalang ako at kumalma at inayos ang pagmamaneho.

"Okay Ma, salamat!" Tyaka ko pinatay ang tawag. Alam na alam ko na kung saan dinala ni Jaizer si Jazriel kaya tumungo ako sa lugar kung saan ang mansion nito. At higit mga kalahating oras naka dating ako sa lugar na iyon. Ganun padin walang pinag bago maliban sa wala nang mga nakapalibot na guards noon. Napakalaki padin nang pamamahay ni Jaizer.

Bumaba ako nang sasakyan kinausap ang guard nito. Nagulat pa ito nang namukhaan ang itsura ko.

"Ikaw pala señorito!" Hanggang ngayon ito padin ang tawag nito. Kaya wala itong pag aalinlangang akong pinapasok.

Sobrang ganda padin nang mansion at parang bumalik sa dati kong saan para akong alipin na sunod sunuran. I also saw on my vision to myself kung saan napaka landi at pokpok ko noon. Napangiti nalang ako at napailing.

Hinanap ko ang anak ko sa boong pasilyo nang bahay pero hindi mahanap hanggang sa tumungo ako sa sala at nakita ko ang anak kong masayang tumatalon sa limang giant teddies. Kalaro nito ang mga batang.

Teyka mga anak 'to ni Kester ah!

"Dadxy?" Nakita naman ako nito tyaka masayang napangiti. "Dadxy you're here!" Tumakbo ito patungo saken at agad akong sinulubong nang yakap.

"Yes baby I'm here..By the way where is your.." hindi ko kayang ituloy iyong itatanong ko at chineck ang paligid kung nandito ba ang ama nito.

"Nag play po kami nila Kaizer po.. Transformers..Papa brought a lot of toys!" Naka ngiti nitong sambit kaya bumaling ang atensyon ko sa mga pinsan nito.

"Good..I have something to ask on you baby." I said to him.

"What is it Dadxy?" He ask.

"Do you want me to live here with you and your Papa?" I ask him. Masayang naman siyang tumango.

"We will live here na po..Gusto ko po iyong Dadxy with our new baby!" Nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya at napangiti nalang na tumango.

"Okay baby..We will make now your new kapatid!" Masaya naman itong nagdiwang sa mga kamay ko tyaka ko siya kiniss sa cheeks. "By the way saan na pala Papa mo?"

"Nasa taas po..Showering! Go now Dadxy and make now my new baby brother..Mga lima po!" Tyaka nito pinakita ang five fingers niya kaya ibinaba ko ito at at pumunta kung saan ang kwarto namin dati ni Jaizer.

Pumasok ako sa kwarto at ganun padin ang itsura narinig ko ang agos nang tubig sa shower kaya wala akong pag alinlangan na pumasok sa loob nito. Doon ko nahagilap ang matambok niyang pwet na naliligo kaya nagulat siya nang nakita niya ako.

"A-Aiko? What are you doing here?" He ask so shocked.

"Jaizer!" Tyaka ako lumapit sa kanya at isa isang hinubad ang mga damit ko. "Gawan na natin nang limang kapatid si Jazriel!" Natulala naman siya at hindi ko na siya pinasagot pa at sinunggaban agad na nang mapusok at malanding halik.

-Heydenzz