« ហើុយ អ្នកនាងតូចពិតជាសំណាពិតមែនហើយ »ម៉ែដោះឈរមើលហើយនិយាយទាំងញញឹមជិវិតក្មេងស្រីម្នាក់នេះល្អខ្លាំងណាស់ដែលបានអ្នកប្រុសធ្វើជាស្វាមីមិនចេះមានស្រី មិនមែនជាពួកដើរផឹកសុីតាប៉ែអីឡើយ ថែមទាំងជាបុរសកក់ក្តៅទៀតផង
« ម៉ែដោះមើលនាងផង ខ្ញុំទៅខាងក្រៅមួយភ្លេត!»បន្ទាប់ពីគាត់ប្តូរសំលាប់បំពាក់អោយនាងតូចហើយ ប្រញាប់ចុះមកក្រោមមកធ្វើការងារបន្ត គាត់កំពុងតែនៅចង្គ្រានបាយសុខៗក៏លឺសំឡេងរាងក្រាសស្រែកផ្តាំផ្ញើរអោយគាត់មើលនាងតូចជំនួសគេ ។មើលតាមការស្លៀកពាក់របស់ជីមីនដូចជាមានការងារសំខាន់ហើយ
« ច..ចាស៎..អ្នកប្រុស!»ម៉ែដោះឆ្លើយទាំងសម្លឹងមើលរាងក្រាស
_____
« ចេញឡានទៅ »រាងក្រាសឡើងឡានភ្លាមស្រែកប្រាប់ទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនអោយបើកឡានចេះទៅឃ្លាំងចាស់របស់ខ្លួន
« ស្រីម្នាក់នោះយ៉ាងមិចហើយ » គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមរាងក្រាសស្រែកសួរទៅកូនចៅដែលយាមនៅខាងមុខច្បាស់ណាស់ថាគេនិងធ្វើអីបន្ត
« បាទចៅហ្វាយនាងសន្លប់មិនទាន់ភ្ញាក់ទេ » កូនចៅជីមីនឆ្លើយទាំងអោនគោរពទាំងគំនាបតាមមើលពួកគេពិតជាខ្លាចជីមីនខ្លាំងណាស់។ រាងក្រាសងក់ក្បាលមុននិងដើរចូលទៅខាងក្នុងឃ្លាំងដែលមានពន្លឺតិចៗមិនសូវខ្លាំងតែអាចមើលផ្លូវឃើញព្រោះនេះក៏ជាពេលយប់ដូចគ្នា វាងាយស្រួលក្នុងការចាប់ការ
« ដាស់នាងទៅ » រាងក្រាសដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅលើកៅអីឈើទល់មុខប៊ែលឡាដែលកំពុងអង្គុយនិងជាប់ខ្សែចំណងជាប់ ។ខោអាវប្រលាក់ទៅដោយភក់មុខក៏មានស្នាម នាងប្រហែលជាខំរើបម្រាស់ពីពពួកកូនចៅរបស់គេហើយតែវាមិនអាចឡើយមាឌកូនចៅគេនេះធំជាងគេទៅទៀតផង។
/ឈូ !ខឹស ខឹស /
« អួយ អ្នកណាមកដាស់អញ »ប៊ែលឡាក្រវីក្បាលឈ្លក់ទឹកដែលកូនចៅរបស់ជីមីនជះលើនាង នាងភ្ញាក់កន្ត្រាក់ដឹងខ្លួនពេលដែលទឹកជះមកលើខ្លួននាងមួយទំហឹងនាងពិតជាខឹងពិតមែនដោយមិនបានចាប់អារម្មណ៍បុរសដែលអង្គុយកូនទាក់ខ្លានៅពីមុខនាងដែលមានកូនចៅអមសងខាងមើលទៅពិតជាគួរអោយរអាណាស់
« ភ្ញាក់ហើយឬ ស្រីពិសពុល !»រាងក្រាសងើបឈរដើរទៅទាញចង្ការរបស់នាងអោយប្រឈមមុខនិងគេ ប៊ែលឡានាងភ័យដូចកូនសត្វទៅហើយព្រោះតែទឹកមុខរបស់រាងក្រាសចេញមកគឺមានអំណាចខ្លាំងណាស់តែម្តងធ្វើអោយនាងភ័យនិយាយអ្វីលែងត្រូវ ស្ទើរតែគាំងអស់ហើយ ញីសក៏ចាប់ផ្តើមហូរមិនឈប់ដោយសេចក្តីភ័យខ្លាច
« មិចក៏ភ័យដល់ ថ្នាក់នេះ មិនខ្លាំងដូចក្នុងហាងទៅ ?»រាងក្រាសចាប់ចង្ការក្រវែងទៅខាងឆ្វេងធ្វើអោយមុខនាងទៅតាមកម្លាំងដៃរបស់គេ ។
« ខ..ខ្ញុំ »
«យ៉ាងមិចភ័យដល់ថ្នាក់និយាយអ្វីមិនចេញ !»
« មិនចាំបាច់ភ័យទេ នាងនិយាយមកដៃមួយណាដែលនាងទះប្រពន្ធយើង » រាងក្រាសដើរមមអង្គុយនិងតុវិញដោយកូនទាក់ខ្លា ប៊ែលឡាអង្គុយងើយមុខមើលគេពិតជាគួរអោយសង្វេកណាស់
«ខ..ខ្ញុំ មិនបានធ្វើអីនាងទេ សូមដោះលែងខ្ញុំទៅ ហឹក ហឹក »ប៊ែលឡានាងប្រកែកឡើងញ័រមាត់តតាត់ ក្បាលក្រវីដើម្បីបញ្ជាក់អោយគេដឹងថានាងមិនបានធ្វើ ទាំងដែលនាងជាអ្នកធ្វើសោះ
«ដោះលែងហេរ !» រាងក្រាសញញឹមចុងមាត់ទាំងហួសចិត្តបើដោះលែងដដែលចាប់នាងមកធ្វើអី
« ច ..ចាស ហឹក សូមអង្វ »
« នាងប្រាប់មកថាដៃមួយណា ខ្ញុំនិងដោះលែងនាង !»
« ហឹក ....ហឹក... គឺ... ដៃខាងឆ្វេង..» ប៊ែលឡានិយាយទាំងញ័រមាត់សម្លឹងមើលទៅមុខគេ នាងមិនសមណាទៅរករឿងនាងឆេសោះមិនដឹងឡើយថាប្តីនាងចរឹកបែបនេះគួរអោយខ្លាចណាស់ នាងឆេវាចេះតែទ្រាំទៅរួចចរឹកដូចបិសាចបែបនេះ ពិតជាគួរឲខ្លាចណាស់!
« ហឹស កាត់ដៃខាងឆ្វេងនាងចោលទៅ » រាងក្រាសស្រែកទៅកូនចៅដែលឈរក្បែរខ្លួន និយាយដោយទឹកមុខស្មើរធេងសម្លឹងទៅមុខប៊ែលឡានាងគ្រាន់តែលឺភ្លាមនាងចង់គាំងសន្លប់មួយកន្លែង កាត់ដៃឬ! នេះវាមិនជ្រុលពេកទេឬ? ដៃមនុស្សណា!!
«អត់ទេ ហឹក អត់ទេ កុំ សុំអង្វ ហឹក សុំ អាយយយយយយ...» ប៊ែលឡានាងពិតជាភ័យពិតមែនពេលពួកគេកាត់ដៃរបស់នាងខាងឆ្វេងដែលកំពុងតែចងចំណងនោះកាប់មួយទំហឹងធ្វើអោយកដៃរបស់នាងធ្លាក់មកដៃស្រស់ៗតែម្តងឈាមក៏បាញ់ពេញនិង ប៊ែលឡានាងស្រែកយំដោយក្តីឈឺចាប់ពេលដែលបាត់បង់ដៃម្ខាង
«កោសក់នាងអោយអស់មុននិងកោបោចអោយអស់ចិត្តសិនទៅ ហើយច្របាច់កររបស់នាង បើនាងមិនស្លាប់បាញ់សម្លាប់ចោលទៅ! ធ្វើយ៉ាងណានាងស្លាប់ដោយវេទនាបំផុត!»
