//ទ្រឺង..ទ្រឺង//
សំឡេងទូរសព្ទបានរោទ៍នាពេលដែលជីមីនបម្រិងទៅបិទមាត់របស់នាង នាងតូចក័មាអារម្មណ៍ថាធូចិត្តនៅពេលទូរស័ព្ទបន្លឺឡើងព្រះនៅខាងនាងដែលមែនទេ!
« ពុទ្ធោអើយយយ...!» ជុងហ៊ូនិយាយឡើងដោយសេចក្តីមួរម៉ៅជាព័ន្ធពេក នាពេលទូរស័ព្ទបានរោទ៍គ្មាននរណាក្រៅពីកូនចៅរបស់គេឡើយ ទើបគេប្រញាប់ចុចលើខ្លាចក្រែងគេខលមកមានបញ្ហាអ្វី
« ហឹស...លើកក្រោយនាងនិងមិនរួចខ្លាចបែបនិងឡើយចាប់ទុក...ផឹប..»ជុងហ៊ូចាប់ចង្ការរបស់នាងហើយនិយាយឡើងដោយសេចក្តីខឹង និងទាញមុខមុខទៅម្ខាងទៀតដោយកម្រោលតែម្តងដួលទៅលើដីភ្លាដែលបង្កជាស្នាមរបួសកាន់តែខ្លាំងឡើយ
ជុងហ៊ូក៏ប្រញាប់ចាកចេញទៅនិយាយជាមួយនុងកូនចៅរបស់ខ្លួនដែលនៅក្រៅប្រទេសនោះ ខ្លាចក្រែងមានបញ្ហាអ្វីបន្ថែម!
« ហ..ហឹក..ខ្ញុំឈឺ...ឈឺណាស់..មុខមាត់របស់ខ្ញុំ..ហឹក..មីន..បងនៅឯងណា...ជួយអូន~~អូនឈឺខ្លាំងណាស់...ហឹក..ហឹក» នាងតូចនិយាយឡើងដេកដួលបែរចំហៀងទឹកភ្នែកក៏រមែលធ្លាកើទៅលើដីមិនឈប់សោះ ដោយសេចក្តីភ័យខ្លាច សេចក្តីឈឺចាប់ទាំងផ្លូវកាយទាំងផ្លូវចិត្ត និងការឈឺចាប់នៅផ្ទៃមុខរបស់ ។និយាយដោយស្មោះគ្មានបុរសណាហ៊ានលើកដៃវ៉ៃនាងបែបនេះ នាងរស់នៅជាមួយជីមីនយូរឆ្នាំហើយគេមិនដែលលើដៃវ៉ៃនាងឡើយ ចោះអាចង្រៃនេះជាអ្វី??
« ..ឈ..ឈឺ..ឈឺណាស់» នាងតូចនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏សន្លប់តែម្តង ដោយទឹកភ្នែកហូរមកមិនឈប់ដដែល ឃើញហើយពិតជាសង្វេគកខ្លាំងមនុស្សធ្លាក់តែរីករាយមានស្នាមញញឹមស្រស់ស្អាតបែរជាធ្លាក់ដល់សាភាពមើលមិនយល់...
~~~~~~~
ចំណែកឯងខាងជីមីនឯងណេសវិញគេបានមកដល់ទឹកដីអេស្ប៉ាញហើយ គេកំពុងញាប់ដៃញាប់ចូលដើរទៅរកឃ្លាំងដែលនៅក្បែរសមុទ្ររបស់គេនោះដោយទឹកនិងខឹងសម្បារ គេពិតជាខឹងខ្លាំងណាស់ដែលហ៊ាមប្លន់ពេជ្រគេយកទៅបែបនេះ មិនដែលមានប្រវតិ្តបែបនិងឡើយ
« ចៅហ្វយ~~~» កូនចៅជីមីនដែលជាអ្នកដែលមើលខ្សែត្រូវនៅទីនេះបានហៅឈ្មោះអ្នកជាចៅហ្វាយ ឲមកតាមខ្លួន
« វាព្រមឆ្លើយឬនៅថាមេវាជានរណា» ជីមីនចោរសួរទៅកាន់កូនចៅខ្លួនដែលកំពុងតែដើរទៅរក ទៅកាន់បន្ទប់ក្រោមដីរបស់ខ្លួនដែលវាមើលទៅពិតជាគួរឲ្យកាចខ្លាំងបើអ្នកផ្សេងមិនស្គាល់ទីតាំងច្បាស់ជារង្វេងគ្មានរស់ទេ
« នៅទេចៅហ្វាយ ទោះខ្ញុំខំព្យាយាមវាយធ្វើបាបវាយ៉ាងណាក្តីក៏ពុំឆ្លើយដែល»
« ទុកឲយើងវិញម្តង..» និយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏មកដល់ខាងក្រោមដែល ដែលសាភាពនៅទីនេះគឺអាប់អួរខ្លាំងណាស់ ឃើញហើយចង់តែចាកចេញតែម្តង ជីមីនដើរយឺតៗសម្លឹងមើលទៅជនអានាមិកម្នាក់នោះដែលត្រូវកូនចៅគេវាយឡើងទ្រោមខ្លួនទៅហើយនេះ
« មើស៎...ងើបមុខទៅមើល...គេឲលុយប៉ុន្មានបានជាបិទមាត់ជិតល្អយ៉ាងនេះ??» ជីមីនចោរសួរដោយចម្ងល់ទៅកាន់ បុរសដែលមុខមាត់មើលសឹងតែមិនយល់ទៅហើយឈាមហូរមកឥតឈប់ ហើយនៅតែមិនព្រមឆ្លើយទៀតពិតជាសយំសរសើរនៅទឹកចិត្តល្អចំពោះចៅហ្វាយ
« ហឹស...វាមិនពាក់ព័ន្ធនិងលោកទេ...»
« សម្តីបានណាស់ន៎...ឆាប់វាយវាទៅឲវាឆ្លើយថាចៅហ្វាយជានរណាគេ» ជីមីនដកថយទៅអង្គុយជ្រុងម្ខាងមើលកូនចៅគេដាល់មួយទំហឹងៗនោះ
« បើឯងឆ្លើយ ឯងនិងរួចខ្លួន គ្រួសារឯងក៏រួចខ្លួនតែបើឯងមិនឆ្លើយជីវិតឯងនិងក្ស័យ..»ជីមីននិយាយឡើងយ៉ាងឈាមត្រជាក់បំផុតទៅគេ ដែលធ្វើឲគេភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់នាពេលដែលបានស្តាប់វាហើយ
«ក...កុំ..កុំធ្វើបាបគ្រួសារខ្ញុំឲសោះ...ខ្ញុំនិងប្រាប់.!!»
« ល្អនិយាយមក...បើឯងឆ្លើយបែបនេះតាំងពីដំបូងប្រហែលជាមិនឆ្ងន់បែបនិងឡើយ»ជីមីនសើចចុងមាត់ឡើងយ៉ាងកំណាចទៅកានើកូនចៅរបស់គេ
« គ..គឺ...លោក..លី!!» ជនអានាមិកនោះឆ្លើយទាំងភ័យខ្លាចបំផុត ខ្លាចពួកគេធ្វើបាបគ្រួសារខ្លួនណាស់គេមិនចងៀឲគ្រួសារគេមកទទួលរងកម្មជាមួយគេឡើយ!
« ..ហឹស...យើងគិតមិនខុសមែន លី ជុងហ៊ូ!» ជីមីននិយាយឡើងដោយសម្លឹងមើលទៅកាន់កូនចៅជិងហ៊ូដោយសេចក្តីខឹងជាពន្ធពេក តើវាចង់ល្បែងអ្វីប្រាកដនិង?
« យើងអាណិតដល់ឯងដែលហើបមាត់និយាយ...យើងទុកជីវិតដល់គ្រួសាឯងតែឯង? គឺត្រូវស្លាប់..បាញ់ទៅ» ជីមីនគេពិតជាឃោឃៅណាស់និយាយមាត់ណាធ្វើមាត់និងវាពិតជាគួរឲខ្លាចណាស់។
« អត់...អត់ទេ...អាមនុស្សចង្រៃ..លោកហ៊ានកុហកពាក្យសន្យា....ខ្ញុំសូមដាក់បណ្តាសាលោក ឲបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ...ដូចលោកកំពុងទេធ្វើដាក់ខ្ញុំ!...ផឹង!» និយាយមិនទាន់ចប់ពីមាត់ស្នូលកាំងភ្លើងទម្លុះក្បាលរបស់គេដោយស្នាដៃរបស់ជីមីនផ្ទាល់តែម្តង នេះវាឆ្កួតស្អីនិងមកដាក់បណ្តាសាគេឲបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់! នាពេលស្តាប់ហើយមានអារម្មណ៍ថាដាក់យកកាំបិតមកចាក់លើទ្រូងគេអញ្ចឹង!
« ឯងគ្មានសិទ្ធិ...សូម្បីតែដាក់បណ្តាសាយើងឡើយ!! ផឹង...!»ជីមីនគេពិតជាខឹងនៅសម្តីណាស់ ទើបទាញកាំភ្លេីងដាក់មួយគ្រាប់ទៀតកណ្តាលទ្រូង!
« ចាប់ការវាទៅ....អាអេនទៅឃ្លាំងកាំភ្លេីងរបស់អាជុងហ៊ូជាមួយយើង...យកគ្រាប់បែកទៅជាមួយផង...យើងនិងឲឯងស្គាល់ថ្នាំខ្លាំង...លេងជាមួយនរណាមិនលេងមកលេងជាមួយយើង» រាងក្រាសនិយាយដោយឈាមត្រជាក់បំផុតតែម្តង នេះគ្រាប់បែកណាទៅដុតបំផ្លាញចឹងហេរ វាដែលជាស្រួលពេកហើយទេឬ? អេនលឺហើយក៏ប្រញាប់រៀបចំបានរៀបរយយ៉ាងឆាប់រហ័សមិនចៅហ្វាយខកចិត្តតែម្តង
~~~~~~~
មួយសន្ទុះក្រោយមកគ្រប់យ៉ាងក៏បានរៀបចំយើងរៀបរយនាំចាំពេលវេលាដែលគួរសមសម្រាប់ប្រតិបត្តិការវា មិនទាន់និងបានប៉ុន្មានផង!
« តោះពួកយើងឆាប់ទៅ....ត្រូវចាំថាដិតគ្មានសេសសល់អ្វីសូម្បីតែសាកសពមនុស្សត្រូវតែសម្លាប់ឲខ្ទិចដឹងឬនៅ»កូនចៅជីមីនក៏តម្រង់ចាំស្តាប់គេនិយាយនិងទទួលបញ្ជរពីគេផងដែល
« បាទ! ទទួលបញ្ជារចៅហ្វាយ!» ពួកគេនិយាយឡើងយ៉ាងស្វាហាប់ដែលវាមើលទៅមិនធ្វើឲជីមីនគេខកបំណងឡើយ!
«ចាប់ផ្តើមប្រតិបតិ្តការទៅ» និយាយចប់ពួកគេគ្រប់គ្នាប្រញាប់ប្រញាល់បំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនអស់នៅសល់តែអេននិងគេប៉ុណ្ណោះ!
« ឈរដល់កាលទៀត បើកឡានមក» និយាយហើយអេនក៏ប្រញាប់ទៅបើឡានតាមបញ្ជារបស់ចៅហ្វាយគរ
~~~~~~~~
ពេលវេលាក៏ចេះតែរំកិលទៅមុខឥតឈប់តែម្តង ចំណែកឯងឃ្លាំងអាវុធរបស់ជុងហ៊ូក៏ត្រូវបានឆេះរលាយសាបសួន្យខ្ទិចគ្មានសល់ដោយសារស្នាដៃរបស់ផាក ជីមីននេះហើយ ពេលនេះវាពោពេញទៅដោយផ្សែងនិងមនុស្សម្នានាំគ្នាមករុំមើលដោយភ្ញាក់ផ្អើលមនុស្សដែលនៅក្នុងនោះស្លាប់ក៏មិនតិចអ្នកដែល ដែលវាមើលទៅពិតជាអាណោចអាធ័មខ្លាំងណាស់ គ្រប់យ៉ាងត្រូវបានរលាយត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែក!!
« ...ហឹម...គ្រប់យ៉ាងមិនទាន់ចប់ទេ...នៅតែអូស៉ងចូលគុកមួុទៀតគឺចប់តែម្តង...» ជីមីនគេនិយាយឡើងដោយស្នាមញញឹមសម្លឹងមើលឃ្លាំងអាវុធរបស់ជុងហ៊ូនោះ ហាក់មិនភ័យខ្លាច ខ្លាចក្រែងពូលីសមកចាប់គេសោះតែម្តង!
« ម៉ោងប្រាំមួយកន្លះហើយនេះ! ឆេងលបពីគេហើយឬនៅទេ»ជីមីនគេបិសនិងភ្លេចខ្លួនទៅហើយថាគេមានប្រពន្ធនៅផ្ទះ ដោយមកដោយមិនប្រាប់នាង ស្តាយណាស់មិនបានយកនាងមកជាមួយមិនគិតថាភារកិច្ចនេះវាលភដល់ថ្នាក់នេះ កុំអីយកនាងមកជាមួយបាត់ហើយ!
« ទូរស័ព្ទ!ទូរស័ព្ទខ្ញុំនៅឯងណា ...ពិតមែនហើយវានៅក្នុងឡាន!» ជីមីនគេក៏ប្រញាប់ទៅក្នុងឡានដើម្បីចុចខលទៅនាង សួរសុខទុក្ខនឹកសឹងតែស្លាប់ហើយនេះ នឹកមនុស្សពូកែរកូរ នឹកស្នាមញញឹមនិងមនុស្សដែលតែងតែញលះជាប្រចាំ!.
« ទូរស័ព្ទអស់ថ្មបាត់ហើយនេះ! ទៅខុនដូរទៅ ..» ជីមីនមកដល់ក៏ទាញទូរស័ព្ទមកក៏ឃើញថាអស់ថ្មក៏ទម្លាក់ចុះវិញឲអេនជូនគេទៅខុនដូរដើម្បីសាកថ្មទូរស័ព្ទណាមួយគេក៏ចង់សម្រាកដូចគ្នាដែល ព្រោះប្រឈរភ្នែកមួយយប់ហើយនេះមិនបានឈប់សោះ
