« អ្នកស្រីគិតថាអ្នកស្រីធ្វើបែបនិងរួចខ្លួនហេរ! ទោះខ្ញុំស្លាប់ក៏ខ្ញុំមិនឲអ្នកស្រីយកនាងចេញពីខ្ញុំឡើយ!» ជីមីននិយាយហើយក៏ជិះយ៉ាងលឿនតាមចិត្តខឹងរបស់ខ្លួន
+ហាងផ្កា//
មិនដល់ដប់នាទីផងឡានរបស់ជីមីនក៏បានឈប់នៅមុខហាងរបស់ជីស៊ូតែម្តង ទើបប្រញាប់ប្រញាល់ចូលទៅខាងក្នុងហាងដើម្បីទៅរកប្រពន្ធរបស់គេ
« ឆេ...» ជីមីនហៅឈ្មោះរបស់ឆេយ៉ុងតិចៗនាពេលដែលឃើញនាងកំពុងរៀបចំផ្កាកុលាបពណ៌សមួយបាច់សម្រាប់ទៅធ្នូរប៉ារបស់នាង
« អូស៍! មីន...បងមកពីពេលណា» នាងតូចរត់ទៅរកគេត្រុយតែម្តង ទៅអោបគេមួយទំហឹងដូចបែកគ្នារាប់ឆ្នាំ
« តោះ...អូនរួចឬនៅនិង!...ដៃ?ដៃអូនកើតអី?»ជីមីនក៏ចាប់កាន់ដៃរបស់នាងតែក៏ឃើញថាវាមានបង់រុំទើបធ្វើឲជីមីនចម្លែកចិតហតជាខ្លាំង!
« ដៃbabeត្រូវនិងកន្ត្រៃបន្តិចនិងណាវាមិនអីទេ! ចាំអូនភ្លេតអូនបង្ហើយវាសិនណា!»នាងតូចនិយាយហើយក៏ប្រញាប់ប្រលែងដៃពីគេដើរទៅចងផ្កាឥមានរបៀប ហ៊ាននិងបានទៅជាមួយគេ
« ឈឺដែលទេ!លើកក្រោយប្រយ័ត្នផងណា...» ជីមីនដើរពីក្រោយនិងនិយាយតិចៗខុសពីពេលមុនសម្តីគួរឲខ្លាចណាស់ នៅជាមួយនាងផ្សេងនៅជាមួយអ្នកដ៏ទៃផ្សេង!នាងងក់ក្បាលយល់ព្រមតាមសម្តីគេ
« យាយចឹងជីស៊ូទៅណាហើយ» ជីមីនរាងឆ្ងល់ដោយសារតែគេមិនឃើញនាងមកទទួលគេសោះសព្វដងមកគឺមិនដែលអត់ទេញញឹមរាក់ទាក់គេល្អណាស់
« បងស៊ូគាត់ក្រៅជាមួយសង្សាគាត់ហើយ»
« សង្សា?? នរណាគរសង្សាជីស៊ូទៅ?» ជីមីនគេរាងភ្ញាក់បន្តិចស្ងាត់ៗមានសង្សាបាត់
« គឺបងជីននិងណា!» ជីមីនលឺហើយបើកភ្នែកធំៗ នេះអាជីបចេះស្រឡាញ់មនុស្សស្រីហើយឬ??
« មែន!! អបអរសាទរហើយចឹង...តោះរួចឬនៅ»បន្ទាប់ពីរួចរាល់ពួកគេក៏ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ផ្នូរបស់ប៉ានាងតូច!
~~~~~~
មួយសន្ទុះក្រោយមកឡានរបស់ឡានទំនើបរបស់គេក៏បានឈប់នៅចំនៅវាលដែលស្ងាប់ស្ងាត់!
« តោះ...មេឃរកភ្លៀងអីឡូវហើយ» ជីមីនចាប់កាន់ដៃនាងតូចដើរតម្រង់ទៅផ្នូរប៉ារបស់នាងដែលគេជាអ្នកកាន់ផ្កា មនុស្សម្នាមួយចំនួនក៏មួយលេងផ្នូររបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនដូចគ្នាអ្នកខ្លះក៏យំដោយក្តីនឹករលឹកអ្នកខ្លះយំដោយសារភាពសោកស្តាយ!
« ប៉ា~~~» នាងតូចមកដល់មុខផ្នូរប៉ារបស់នាងក៏លុតចង្គង់អង្អឌលលើឈ្មោះរបស់គាត់ដោយទឹកភ្នែករលឹងរលោងពុំឈប់!
« អឹម....»ជីមីនយកផ្កាដែលនាងបានរៀបចំនោះយកមកដាក់ពីមុខផ្នូររបស់គាត់មុននិងលត់ចង្គុយក្បែរនាងអង្អែលស្មារ
« ខ្ញុំចង់សួរប៉ាថា ប៉ាមាននឹកខ្ញុំទេ? ប៉ាសុខសប្បាយ ហើយពេលនេះប៉ានៅឯងណា? ខ្ញុំនឹកប៉ាណាស់ សង្ឃឹមថាប៉ានឹកខ្ញុំដូចខ្ញុំនឹកប៉ា~~»
« ហឹម...លោកប៉ា...ខ្ញុំដឹងថាប៉ានៅតែបារម្ភពីនាងតែលោកប៉ាកយំភ័យខ្ញុំនឹកមើលថែរនាងឲបានល្អមិនឲលោកប៉ាខកបំណងឡើយ ទោះខ្ញុំត្រូវប្តូរជីវិតក៏ព្រមព្រោះនាងជាជីវិតរបស់ខ្ញុំហើយពេលនេះ! នាងជាកែវភ្នែកខ្ញូំ ចឹងហើយលោកប៉ាមិនចាំបាច់ភ័យឡើយខ្ញុំនិងមើលថែរដើរតួនាទីជាប្តីដ៏ល្អសម្រាប់នាង..» ជីមីននិយាយឡើងយ៉ាងមឺុងមាត់ល្អណាស់រហូតដលើនាងស្តាប់ហលយរំភើបតែម្តង នាងមិននឹកស្មានសោះថានាងជាកែវភ្នែករបស់គេ គេស្រឡាញ់នាងខ្លាំងដូចនាងស្រឡាញ់គេដែលឬទេ?
« មីន...ហឹុក...ហុឹក..អរគុណ..ហឹក..អរគុណគ្រប់យ៉ាងហើយ» នាងតូចហក់ទៅឪបគេអោក្បាលចូលទៅទ្រូងរបស់គេដោយទឹកភ្នែកដាវថ្ពាល់តែម្តង!!
« មិនអីទេណាៗកុំយំ..លេងស្អាតអីឡូវហើយ.. ជុបៗ..បងនិងនៅក្បែរអូនជារៀងរហូត..»រាងក្រាសយយកដៃអង្អែលថ្ពាល់នាងផងថើបផងតែម្តង! ធ្វើឲអារម្មណ៍នាងពិតជារំភើបណាស់ព្រោះនាងមិនដែលទទួលបានអារម្មណ៍នេះពីនរណាឡើយ មួយរយៈនេះគេពិតជាផ្លាស់ប្តូ!
ពួកគេនៅនិយាយគ្នានៅជិតផ្នូរប៉ារបស់នាងហ្មឺនយូរគួរសមដែលមេឃរៀងរលឹមទើបជីមីនសម្រេចចិត្តថាត្រឡប់ទៅវិញខ្លាចក្រែងនាងឈឺ!
_______
+ភូមិគ្រឹះលី
មិនទាន់និងបាបអីផងក៏បន្លឺសំឡេងស្រែកក្តែងៗរបស់អ្នកស្រីលីបន្លឺឡើងទៅកាន់កូនប្រុសរបស់គាត់
« ជុងហ៊ូ~~» អ្នកស្រីលី
«បាទអ្នកម៉ាក់» ជុងហ៊ូឆ្លើយឡើងដោយភ្នែកកំពុងតែសម្លឹងទៅកាន់កញ្ជក់ទូរសព្ទ័មិនឈប់
« ថ្ងៃនេះ....ម៉ាក់មិនឃើញអ្នកកាសែតរ៉ាយុកទាក់ទងមកម៉ាក់សោះ...ម៉ាក់ខ្លាចតែគេមានបញ្ហាអីទេ» អ្នកស្រីលីនិយាយឡើងដោយដាក់គូទអង្គុយក្បែរកូនប្រុសរបស់គាតើទាំងនិយាយរសាប់រសល់
« មិនទាក់ទងមកហេរ?...ជួនគេរវល់អីទេដឹងអ្នកម៉ាក់»
«សង្ឃឹមថាវាដូចកូននិយាយ!»
ទឹងៗ//
« ម៉ែដោះទៅណាមិចក៏មិនទៅបើកទ្វា??» ជុងហ៊ូនិយាយហើយក៏ងើបឈរសម្រេចចិត្តថានិងទៅបលកដោយខ្លួនឯង
«អ្នកម៉ាក់ៗៗ» ជិងហ៊ូបន្ទាប់ពីបើកទ្វារហើយក៏ប្រញាប់រត់ទៅរកម្តាយខ្លួនវិញយ៉ាងលឿន!
« ចាស៎ កូនប្រុសម្តាយ»អ្នកស្រីក៏ឆ្លើយទៅកូនប្រុសដែលរត់មករកខ្លួន
«អ្នកណាគេផ្ញើរកាដូរអោយម៉ាក់ ធំខ្លាំងណាស់!»
«កាដូហេរ??»អ្នកស្រីលីធ្វើមុខឆ្ងល់ៗពេលលឺថាកាដូរនរណាគេផ្ញើរកាដូរអោយគាត់ដោយមិនប្រាប់បែបនេះចម្លែកខ្លាំងណាស់អ្នកស្រីងើបឈរដើម្បីទៅតាមកូនប្រុសទៅមើលកាដូរនោះ
« ការដូអីទៅកូនហ៊ូ!»អ្នកស្រីលីក៏សួរទៅកូនប្រុសរបស់ខ្លួនដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរទៅខាងមុខផ្ទះជាមួយគាត់ដើម្បីទៅមើលកាដូរដែលគេបានប្រាប់ទាំងគាត់អារម្មណ៍ថាមិនសូវល្អសោះ
« ខ្ញុំមិនដឹងដូចគ្នាម៉ាក់»ជុងហ៊ូនិយាយឡើងដែរកំពុងតែធ្វលដំណើរទៅរកមាត់ទ្វា
« ស្អីគេ?កាដូនេះធំម្លេស?» អ្នកស្រីលីលាន់មាត់ភ្លាមពេលដែលបានឃើញរូបរាងការដូនេះធំហួសពីការគិតរបស់គាត់ទៅទៀតធ្វើអោយគាត់ឆ្ងល់ខ្លាំងណាស់បន្ទាប់ពីឃើញវា
« ឆាប់បងវា អាលឹក» ជុងហ៊ូដោយចង់ដឹងដែលក៏ស្រែកប្រាប់ទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនឯងបើកវាមើល អ្នកណាគេអីក៏ចម្លែកម្លេសផ្ញើរការដូមកធំយ៉ាងនេះគេចង់ដឹងណាស់ថាក្នុងនិងជាអ្វី។ កូនចៅរបស់គេគ្រាន់តែលឺក៏ប្រញាប់ធ្វើតាម គ្រាន់តែបើកបន្តិចក្លិនស្អុយសាភាយពេញនិង លឹកដែលជាកូនចៅបានបើកទាំងអស់ធ្វើអោយអ្នកស្រីលីស្រែកតែម្តង
« អាយយ~~~!!!!»អ្នកស្រីលឺក៏ស្រែកទាំងបិទភ្នែកពេលដែលប្រអប់កាដូរបានបើកមក គឺថាសាកសពបុរសបានដេកស្លាប់ក្នុងនោះដោយចំហមាត់និងភ្នែកឡើងលើ ឈាមពួកគេក៏ហូរចេញមកឡើងស្ទើតែលេចពួកគេហើយ ឈាមដ៏ក្រអៅឃើញគួរអោយចង់ក្អួតអ្នកស្រីផ្ទុបមុខនិងកូនប្រុសគាត់ ជុងហ៊ូគ្រាន់តែឃើញភ្លាមបើកភ្នែកធំៗដូចគ្នានរណាគេជាអ្នកធ្វើ គេចាប់ផ្តើមជ្រួញចញ្ជើមចូលគ្នា
« ...អាមីន!!»ជុងហ៊ូក៏និយាយឡើងដោយការខឹងនិងឪបខ្លួនម្តាយរបស់ឡេជាប់និយាយទាំងញ័រមាត់អស់ ព្រោះតែខឹងនិងជីមីនខ្លាំងណាស់ ជីមីនតែងតែយកឈ្នះគេរហូតគេឈ្នះគ្រប់យ៉ាងរលឹកដល់កាលពីក្មេងវិញ !កាលពីគេនៅជាសិស្សវិទ្យាល័យគេមិនមែនជាមនុស្សដែលតែងតែចង់ឈ្នះចង់ចាញ់ក្រកួតប្រជែងនិងនរណាឡើយ គេជាក្មេងសុភាពរាបសារល្អរៀនពូកែតឆ្លាតចេះគោរពចាស់ទុំប៉ុន្តែដោយសារតែនារីម្នាក់គេបែកគំនិតក្លាយទៅជាមនុស្សអាត្មា ព្រោះតែនាងមិនបានស្រឡាញ់គេឡើយ នាងទៅស្រឡាញ់មិត្តរបស់ខ្លួនទៅវិញដែលគេម្នាក់នោះគឺជាជីមីននិងឯងសង្ហាតាំងពីក្មេងហើយក៏សុភាពបុរសទៀតស្រីណាក៏លង់ដែលនិយាយទៅឈាមត្រជាក់តាំងពីក្មេងមិនដែលប៉ះពាល់ជាមួយស្រីណាឡើយ ទើបធ្វើអោយជុងហ៊ូច្រណែនខឹងស្អប់និងជីមីនដល់សព្វថ្ងៃ និងតែងតែចង់ប្រកួតប្រជែងនិងគេជានិច្ច ជាហេតុដែលពួកគេមិនត្រូវធាតុគ្នា!!
« ឯងចង់សាកជាមួយយើងហេ...ផាកជីមីន.. យើងនិងធ្វើឲឯងវេទនាចិត្តដូចដែលយកមនុស្សស្រីជាទីដ្រឡាញ់យើងចេញពីទ្រូង»ជីមីននិយាយហើយក៏ងាកម្ខាង!!
« ម៉ាក់សំបុត្រ!» ជុងហ៊ូក៏ឃើញសំបុត្រដែលសៀតនៅកន្លែងដាក់សំបុត្រ ជុងហ៊ូក៏ប្រាប់ទៅម្តាយនិងឆោងយកវាមកមើល ជុងហ៊ូក៏យកវាមកអាន
ក្នុងសំបុត្រ//
<អ្នកស្រីលី សូមកុំមានគំនិតថោកទាបបែបនេះម្តងទៀតណា អ្នកស្រីសូមមេត្តាយកខួរមកគិតផងមុននិងធ្វើ មនុស្សស្រីមានពេញទឹកដី កុំឃ្លានចង់បានរបស់គេពេក ប្រយ័ត្នថាខ្ញុំមិនបានប្រាប់អោយសោះ តែមានលើកក្រោយខ្ញុំនិងសម្លាប់ទាំងពូជអោយតែអ្នកស្រីហ៊ានប៉ះប្រពន្ធខ្ញុំម្តងទៀត កុំមនាចង់បានរបស់គេឲសោះ !
ពីខ្ញុំផាកជីមីន>
« ហឹង..សុទ្ធតែពូជហេរ..លឺហើយចង់ក្អួត!!»ជុងហ៊ូអានសារនោះហលយនោះគេពិតជាជ្រេញណាស់គិតតែគេខ្លាចមែនទេ? កុំស្រមៃគេនិងធ្វើឲមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់វាឈឺចាប់ជាទីបំផុតដូចដែលគេធ្លាប់ឈឺចាប់
« កូនហ៊ូ~~ម៉ាក់ខ្លាចណាស់~~~» អ្នកស្រីលីនិយាយឡើងដោយសាកសពនោះឈាមហូរមិនឈប់សោះតតែម្តង ពិបាកនិងមើលណាស់
« អាការសែតអាចម៍ឆ្កែស្អីប៉ុហ្នឹងក៏ធ្វើមិនបានដែល យកវាទៅណាក៏ទៅៗ អាលឹក ស្អុយរលួយណាស់វើយ» ជុងហ៊ូនិយាយឡើងទាំងមួរម៉ៅនាពេលដែលឃើញសាកសពនោះ ពិតជាប្រើការមិនបានមែន
« កូនហ៊ូ~~~~»
« ម៉ាក់មិនចាំបាច់បារម្ភទេ គ្រប់យ៉ាងចាំខ្ញុំអ្នករៀបចំ...» ជយងហ៊ូនិយាយឡើងដោយឪបម្តាយខ្លួនជាប់និងទឹកមុខសម្លឹងទៅកាន់សាកសពដែលកូនចៅរបស់គេកំពុងតែរៀបចំយកវាចេញ
« អាមីន...យើងនិងធ្វើឲឯងឈឺចាប់បំផុត!!!» ជ្ងហ៊ូនិយាយឡើងដោយគំនុំជ្រាលមកយ៉ាងខ្លាណងតែម្តង
