//ខុនដូរ//
ផឹប/សំឡេងស្នូកបិទទ្វាឡានក៏បន្លឺឡើងមកដោយដៃរបស់រាងក្រាសគេក៏ប្រញាបើចុះដើរតម្រង់ទៅខុនដូរ គ្រាន់តែចូលមកដល់ភ្លាមមនុស្សម្នានាំគ្នាមើលមកគេមិនឈន់ដោយសារភាពសង្ហានិងរូបរាងល្អឥតខ្ចោះរបសើគេនោះហើយ ស្រីណាឃើញហើយក៏ប៉ងប្រាថ្នាចង់បានធ្វើជាគូរ! គេប្រញាប់ប្រញាល់ដើរទៅយ៉ាងលឿនដោយមានអេនជានាំមុខគេក្បែរគេនិងធ្វើអ្វីៗជំនួសគេថាទៅអេននេះចេះណាស់ស្អីក៏ចេះដែល គ្មានធ្វើឲជីមីនខកចិត្តបន្តិចសោះតែម្តង
« ឯងទៅសម្រាកចោះហត់មួយយប់ហើយ~~» ជីមីននិយាយប្រាប់ទៅកាន់អេន ព្រោះថាគេហត់មិនចាញ់ខ្លួនឡើយការងារ100ជំពូកចឹងហលយបានជាឲសម្រាកខ្លះ អេនលឺហើយប្រញាប់អោនគោរពចាកចេញទៅ ចំណែកឯងជីមីន ក៏ប្រញាប់រត់ទៅសាកថ្មយ៉ាងលឿនតាមដែលអាចធ្វើបាន
« កាលចេញលោកអើយយ» រាងក្រាសអង្គុយចាំទូរស័ព្ទបើគ្រឿងទាំងរសាប់រសល់នៅមិនសុខព្រោះចង់ដឹងថានាងនៅ៉ងណាញុាំបាយហលយឬនៅស្មើរនេះ គេមិនដឹងឡើយថា ភរិយាគេនៅពេលនេះបិសរស់បិសស្លាប់ផង!
« ហេតុអីមិនចូលមើល?» រាងក្រាសប្រញាប់ឆាយទៅនាងសួរយ៉ាងមួយខ្សែរទៅកាន់នាងហើយក៏សុំទោសទៅកាន់នាដែលចាកចេញមកដោយមិនបានប្រាប់ តែចាចេះតែចាំមិនឃលញនាងតបសារគេសោះ ធនវើឲគេកើតក្តីកង្វល់ក្នុងចិត្តជាលំដាប់តែម្តង
« សម្រួលអារម្មណ៍...ដកដង្ហើមចេញដកដង្ហើមចូល...» ជីមីនខិតខំសម្រួលអារម្មណ៍កុំឲស្លន់ស្កោរនិងភ័យបារម្ភពីនាងខំព្យាយាមគិតវិជ្ជមានថានាងមិនទាន់ក្រោកៗ
« ...» ជីមីនដោយអារម្មណ៍ទប់ប្រមុលក៏ចូលទៅបន្ទប់ទឹកសង្ឃឹមថាមកវិញនិងឃលញសាររបស់នាង!
~~១៥នាទីក្រោយមក~~~
« នាងទៅណា...!» ជីមីនចោរសួរខ្លួនឯងដោយក្តីបារម្ភ ទើបប្រញាប់ចុចខលទៅកាន់នាងជាច្រើនលើកជាច្រើនសារតែពុំមានទទួលបានអ្វីមកសោះ...អារម្មណ៍ចាប់ផ្តើមភ័យព្រួយនៅមិនសុខតែម្តង
« ម៉ែដោយ~~ពិតមែនហើយម៉ែដោះ!» ជីមីនក៏ប្រញាប់ចុចខលទៅកាន់គាត់
ទឺតៗ!//
« អាឡូម៉ែដោះ!»
< ច..ចាស៎..សួរស្តីអ្នកប្រុសតូច!!> ម៉ែឆ្លើយតបវិញទាំងចម្ងល់ មិចបានជាចំបាច់ខលបែបនេះមិចមិនចុះមកខាងក្រោយដោយផ្ទាល់ឬមួយគេនៅឯងណា?
« ម៉ែដោះ? ឆេយ៉ុងនៅឯងណា? មិចក៏ខ្ញុំខលទៅនាងមិនលើក! នាងទៅខាងក្រៅឬ?»
< អ្នកនាងតូច? អ្នកនាងតូចគាត់បីខាងលើតើអ្នកប្រុស អត់ទាន់ឃើញអ្នកនាងតូចចុះមកទេ!!>
« មិនទាន់ឃើញចុះមកហេរ!! ម៉ែដោះឡើងទៅមើលនាងខ្ញុំបន្តិច ឲលឿនបន្តិចមក» ជីមីនក៏ប្រហោងពោះតែម្តងនៅពេលលឺហើយខ្លាចក្រែងដួលសន្លប់ឬឈឺច្បាស់ជាស៊តធំជាមិនខានហើយពេលនេះ
<ចាស៎ អ្នកប្រុស..> ម៉ែដោះប្រញាប់ប្រញាល់រត់ទៅខាងលើដែលជាបន្ទប់របស់នាងតូច ដោយកាន់កូនសោរទៅជាមួយផងដែល។ ចំណែកឯងជីមីន៉ងណេសវិញអន្ទះសារខ្លាំងណាស់
< អ្នកប្រុស!!! អ...អ្នកនា...អ្នកនាងមិននៅបន្ទប់នេះទេ!!> ម៉ែដោះគាត់ពិតជាតក់ស្លុតនៅពេលដែលរកគ្រប់កន្លែងអស់ហើយនៅក្នុងបន្ទបើនេះបែរជាមិនឃើញសោះហលយទូរសព្ទក៏នៅលើក្បាលដំណេញដូចគ្នាតែអ្វូដែលចម្លែកគឺស្នាមដីស្បែកជើង
« ថ...ថាមិចម៉ែដោះរកកន្លែងហើយមែនទេ»ជីមីនគេស្ទើរតែគាំងមួយកន្លែងនាពេលស្តាប់គាត់និយាយហើយ បេះដូងស្ទើរតែឈប់ដំណើរការទៅហើយវាលោកកន្រា្តក់ៗ ជិតភ័យព្រួយបារម្ភនាងខ្លាំងណាស់
< រកហើយអ្នកប្រុសប៉ុន្តែ...ប៉ុន្តែមានស្នាមស្បែកជើង..តាមខ្ញុំមើល...ជាមនុស្សប្រុស!>
_____________
« ថាមិចដុតឃ្លាំងអាវុធឬ!!!» ជុងហ៊ូគេស្ទើរតែគាំងមួយកន្លែងនាពេលដែលទទួលបានដំណឹងមួយនេះ ឃ្លាំងអាវុធដែលបន្តដំណែងជាច្រើនសតវត្សបែរជាត្រូវរលាយត្រឹមតែមួយពព្រិចតើគេត្រូវធ្វើដូចម្តេចបន្ត វាខ្ទិចគ្មានសល់សូម្បីតែសពពិតជាព្រៃផ្សៃខ្លាំងណាស់
« អាចង្រៃយ៍...អាថ្លើធំ...ហ៊ានដុតឃ្លាំងអាវុធយើង... ផាកជីមីន...យើងនិងឲ៉ងឈឺចាប់បំផុត!!» ជិងហូរនាពេលដែលបានស្តាប់វាហើយគប់ទូរសព្ទទៅនិងឌិនមួយទំហឹងដោយសេចក្តីនិងឈឺបំផុត..។បើម៉ាក់របស់គេដឹងច្បាស់ជាសន្លបើជាមិនខានហើយ តំណែលដូនតាដែលអស់រយះពេលជាច្រើនរលាយត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែកវាពិតជាហួសហេតុខ្លាំងណាស់
« good morning កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់!!» អ្នកស្រីលីហាឡើងនៅពេលដែលបានឃើញកូនប្រុសរបស់ខ្លួនចុះពីលើផ្ទះដោយទឹកមុខក្រម៉ូវ ទើបប្រញាប់សួរស្តីទៅគេខ្លាចគរមានអារម្មណ៍ល្អមកវិញខ្លះ
« បាទ...ខ្ញុំរវល់មួយភ្លេតមិនបានកំដរម៉ាក់ទេ» ជុងហ៊ូនិយាយហើយក៏ខំព្យាយាមគេចមុខពីម្តាយរបស់ខ្លួនឡើយ
« គេកើតអីនិង?ថ្ងៃនេះចម្លែកណាស់!» អ្នកចងចញ្ជើសម្លឹងមើលកូនប្រុសបើកឡានចាកចេញទៅបាត់
«ចៅហ្វាយ...ដឹងពត៌មាននោះហើយមែនទេ...» លឹកក៏ចោតសួរទៅកានើចៅហ្វាយគេ តែភ្នែកសម្លឹងមើលទៅផ្លូវមិនឈប់ ខ្លាចក្រែងមានគ្រោះថ្នាក់
« ដឹងហើយ....បើជ្រុលជាបែបនិងទីហើយសម្លាប់ប្រពន្ធវាចោលនៅនិងតែម្តងទៅ រួចចាំទុកដុតផ្ទះវាចោលម្តង!!» ជុងហ៊ូនិយាយឡើងទាំងក្នុងចិត្តពពោពេញទៅដោយគំនុំជាខ្លាំង គេពិតជាមិនអាចធ្វើអ្វីបានឡើយបំណុលក៏ចាប់ផ្តើមកើនឡើងហើយពេលនេះដោយសារតែរឿងគ្រឿងអាវុធនេះ វារញ៉េរញ៉ៃពេករហូតដល់គេបិទគ្រឿងទូរសព្ទ!
« ....» លឹកលឺហើយក៏ពុំបាឆ្លើយតបទៅកាន់គេវិញដែលបានត្រឹមតែនៅស្ងៀមប៉ុណ្ណោះ
~~~~~~~~
ឈូ~~~
សំឡេងជះទឹកបានបន្លឺឡើងមកមួយទំហឹងជះលើខ្លួនតូចញីញ័រនោះ ធ្វើឲម្ចាស់សាមីខ្លួនបើកភ្នែកមកតិចៗ ទាំងគ្មានកម្លាំងកំហែង ខ្លួនប្រាណក៏ពោពេញទៅដោយការឈឺចាប់ជាពន្ធពេក
« ហ..ហឹម...ឈឺ...ឈឺណាស់» នាងតូចខិតខំព្យាយាមងើបដោយសេចក្តីឈឺចាប់បំផុតដែលទទួលបាន នាងពិតជាចង់ចាកចេញពីទីនេះខ្លាំង កន្លែងនេះវាគួរឲខ្លាចណាស់...ពេលដែលគ្មានជីមីននៅក្បែរ!
« កុំមាយាទពេកនាង...កុំគិតថាយើងអាណិតនាងឲសោះ» ពួកបុរសនាឌធំដែលជាពួកអ្នកយាមនាងតូចនោះក៏ចាប់បោចសក់នាងងើយឡើងលើឥមើលមុខរបស់គេ ហើយនិយាយពាក្យដែលមិនគូរនិយាយមកកាន់នាងថែមទៀត!
« អាថោកទាប...»
/ផាច់!//
សំឡេងទះកំភ្លៀងដែលវាជាស្នាដៃរបស់កូនចៅជយងហ៊ូទះលើផ្ទៃមុខរបស់នាងយ៉ាងខ្លាំងតែម្តង!
« នាងកុំមកខ្លាំងជាមួយយើង គ្មាននរណាជួយនាងឡើយ » បុរសអានាមិកនោះទះនាងតូចមួយដៃរហូតដល់បែកមាត់តែម្តងវាពិតជាឈឺខ្លាំងណាស់តែវាមិដល់ចិត្តដែលនាងកំពុងឈឺនេះឡើយ។
« សម្លាប់យើង..សម្លាប់ទៅ...ហឹក...មិនបាច់យើងរស់ទៀតទេ!!បើខ្លាំងក៏សម្លាប់ទៅ..» នាងពិតជាទទួលយកមិនបានឡើយ ធ្លាប់តែមានជីមីននៅក្បែរតាមកការពារចោះពេលនេះ?គេទៅណាហើយ មិចក៏មិនមកជួយនាងបែបនេះ??
« នាង!!»
« ឈប់ ! នរណាឲឯងវាយនាងហាស៎?» ជុងហ៊ូមកដល់ភ្លាមក៏ស្រែកខាត់តែម្តងនេះវាពិតជាខ្លាំងណាស់ហ៊ានវាយនាងនៅចំពោះមុខគេសមតែសម្លាប់ចោលតើ!
« ចៅ...ចៅហ្វាយ..ខ្ញុំសុំទោស...» គេឆ្លើយទាណងភ័យញ័រ
ក្រឹប//
« លោកធ្វើឆ្កួតស្អីនិង?!»នាងតូចងើយមុខឡើងក៏ឃើញថាជុងហ៊ូកំពុងតែថតរូបរបស់ខ្លួន
« ហឹស..យើងនិងផ្ញើរឲប្តីនាង ..ឲវាឈឺចាប់ដូចវាធ្វើមកលើយើង!!» ជយងហ៊ូនិយាយហើយដើរទៅអង្គុយនៅម្ខាងដើម្បីផ្ញើររូបនេះទៅកាន់ជីមីនវាឈឺចាប់នៅពេលឃើញមនុស្សស្រីជាទីស្រឡាញ់ស្ថិតស្មានភាពពិបាកនិងទទួល!!
« អាថោកទាប...ឯងពិតជាគួរឲស្អប់ណាស់»
« នាងប្រយ័ត្នម៉ាត់របស់នាងផងទៅ បើមិនចង់ស្លាប់» គេនិយាយចប់ក៏ចុចសេរូបភាពទៅកាន់ជីមីនតែម្តង
~~~~~~~~
ទីកន្លែងធំល្វឹងល្វើយដែលមើលមិនដាច់ពីភ្នែកសោះគឺប្រលានយន្តហោះដែលគេកំពុងតែរៀបចំដើម្បីនិងឡើងយន្តហោះដែកជាយន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេតែម្តង ប៉ុន្តែគេភ្លេចថាខ្លួនមិនទាន់បិទគ្រឿងទូរសព្ទក៏ទាញវាយកមកតែក៏ចម្លែកនៅពេលឃើញមនុស្សចម្លែកផ្ញើរសារមកកាន់គេ ទើបប្រញាប់ចុចចូលមើល
« ឆេ~~~~~ន..នេះ..អូន..»ជីមីនគេហាក់ភាំងតែម្តងនៅពេលដែលបានឃលញរូបភាពរបស់នាងដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលមិនធ្លាប់កើតឡើងមុខស្លេកស្លាំង ហើយហើមថែមទៀតឃើញហើយចុកអួលអស់ហើយបេះដូង ទឹកភ្នែកសឹងតែហូរមកអាណិតជាខ្លាណង វាពិតជាពិបាកនិងប្រាប់អារម្មណ៍មួយនេះណាស់នៅពេលគេធ្វើមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់ស្ទើរលេប
« អាចង្រៃយ៍!!» ជីមីនស្រែកយ៉ាងខ្លាំងផ្អើលអស់សត្វលីកនៅពែលដែលឃើញអក្សរដែលបានសរសេរថា
" ឯងកំពុងតែឈឺមែនទេ? ហឹមបើឯងដឹងថាយើងបានសុីប្រពន្ធឯងទៀតមិនដឹងថាឈឺប៉ុណ្ណាទេ..ហឹមបើចង់បនានាងត្រឡប់មកវិញ យកលុយឲយើង100លានសងថ្លៃឃ្លាំងអាវុធ៉ងកន្ទិចមកឲយើងវិញ ទីតាំង ឃ្លាំងអាវុធក្បែរទន្លេ "
« អាជុងហ៊ូយើងនិងសម្លាប់ឯង...ឆាប់ទៅ..ធ្វើយ៉ាងណាឲទៅដល់កូរ៉េឲបានលឿនបំផុត» ជីមីននិយាយដាក់កំហឹងទៅលើអ្នកបើកយន្តហោះរបស់ខ្លួនយ៉ាងមាំស្តាប់ហើយបាស់រោម!
