« អួយយ! ឈឺ..មីន..ឈឺ...ឈប់វ៉ៃទៅ» នាងតូចនិយឡើងទាំងពេបមាត់បែរមករកគេ ដឹងតែចេញស្នាមបាតដៃគេពេញគូទហើយបើវាយខ្លាំងៗបែបនិង ណាមួយមិនបានស្លៀកលីអូរទៀត វាយសាច់ពិតៗតែម្តងហលយនេះ
« ឈប់ឌឺឬនៅ!! បើនៅតែឌឺ ..ខ្ញុំនិងវាយរហូតដល់ហើមមិនខាន » ជីមីននិយាយឡើងទាំងមើលមុខរបស់នាងដោយមុខងាប់ធ្វ់ដូចជាខឹងនាងណាស់ចឹង! ជីមីនសម្លឹងមើលគូទរបស់នាងដែលវាមានស្នាមបាតដៃរបស់គេតែម្តងឡើងក្រហមពេញតែម្តង គេពុះកញ្ជ្រោលខ្លាំងពិតមែនពេកសម្លឹងមើលខាងក្រោមរបស់នាង តែទ្រូវទប់!!
« ឈប់..ឈប់ហើយ ហឹក...ហឹក..វ៉ៃអូនឈឺណាស់ៗ ឈប់លេងមួយហើយ ...ហឹក...» នាងតូចនិយាយឡើងពេលដែលរាងក្រាសប្រលេងនាង មិននិងរត់ចូលបន្ទប់ទឹកបាត់តែម្តង
« ហឹម...យ៉ាប់ណាស់ ....ចរឹកមីនក្មេងម្នាក់នេះ..»ជីមីនក្រវីក្បាលនិងអត្តចរឹករបស់នាងងរងក់សម្បើមណាស់គ្មាននរណាដូចតែម្តង!
« អាឡូអេន!! ឯងទៅផ្ទះយើងយកឈុតឲឆេយ៉ុងនិងឈុតយើងមកផង! » ជីមីនខលទៅកូនចៅរបស់ខ្លួនឲយកសំលាក់បំពាក់របស់ខ្លួននិងឆេយ៉ុងមកឲ មុមនិងដើរទៅធ្វើការធម្មតាវិញ
« ហឹម .....ឈឺក្បាលណាស់ ....»ជីមីនយកដៃឈ្លីលើក្បាលរបស់ខ្លួន វាស្ទើរតែផ្ទះហើយពេលនេះ ពិតជាចម្លែកណាស់! ពេលវេលាចេះតែបន្តទៅមុខរហូតអស់ពេលជាយូរកូនចៅគេក៏មិនទាន់យកសំលាក់បំពាក់មកឲនាងតូចក៏មិនទាន់ចេញមកទៀត ពិតជាចម្លែកណាស់ ទើបសម្រេចចិត្តចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទៅមើល!!
ក្រេក!!
« ឆេ!! មិចនៅអង្គុយបែបនេះ មិចមិនចេញទៅក្រៅ...» ជិមីនបើកទ្វាភ្លាមចងចញ្ជើមយកតែម្តងនេះកើតអ្វីនិងបាជាមិនព្រមចេញមកក្រៅ? សុខចិត្តអង្គុយលើពូកលេងក្រចកទៅវិញ
«ទេ...!» ឆេយ៉ុងឆ្លើយមួយម៉ាត់ដោយមិនមើលមុខគេ
« កើតអីមែនទេ?អ្នកណាធ្វើអី! » ជីមីននិយាយឡើងដោយដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរនាងតូចនុងសសៀលទៅរកនាងតែនាងសសៀលចេញពីគេរហូតតែម្តង
« អឹប!! ចេញគេចទៅណាហាស៎! មិចមិនស្លៀកពាក់?សុខចិត្តអង្គុយរុំកន្សែងទៅវិញ?» រាងក្រាសចាប់នាងតូចអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេជីមីននិងសម្លឹងមើលរូបរាងនាពេលនេះ មានត្រឹមតែកន្សែងរុំខ្លួន
« គ្មានស្អីស្លៀកទេ ..លេងខ្ញុំ...!» មែនហើយនាងគឺគ្មានអ្វីស្លៀកឡើយ ចំណែកអាអាវសាមីរបស់គេនិងក៏នាងងូតទឹកសើមអស់ហើយ
« ហឹម...ចាំមួយភ្លេតខ្ញុំឲគេយកមកឲហើយ! នាងខឹងខ្ញុំ? »ជីមីមចោតសួរឡើងទាំងមើលទឹកមុខរបស់នាង នាងមិនព្រមមើលមុខគេសោះ វាធ្វើឲគេពិបាកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង
« ទេ..!»
« បើថាខឹងក៏ថាមក ខ្ញុំមិនសូវចេះលួងទេ »
« ហឹស....លោកមើលគូទខ្ញុំទៅវាស្នាមហើយ ស្នាមខ្លាំងទៀតផង ឲខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិច វាស្ទើរតែឡើងជាន់ហើយនេះ ខ្ញុំអត់សុខចិត្តទេតើខ្ញុំធ្វើអីខុសហាស៎»ឆេយ៉ុងនិយាយឡើងតែម្តង បើនាងមិននិយាយច្បាស់ណាស់ថាជីមីនលួងនាងឡើយ
« ជាម់ឬ? សូមមើលបន្តិចមក!» ជីមីនលឺហើយគឺគាំងនេះនាងខឹងគេរឿងវាយគូទមែនទេ?តែវាធំដុំប៉ុណ្ណាទៅហាស៎
«ទេ ...មិនបាច់មើលទេ..» ឆេយ៉ុងនិយាយទាំងរើចង់ចុះពីភ្លៅគេ
« ផឹប!! ជាម់ពិតមែន! ថែមទាំងខ្លាំងទៀតផង ឈឺដែលទេ? »ជីមីនចាប់នាងតូចបោះទៅដេកផ្គាប់មុខ លាត់មើលដោយខ្លួនឯងតែម្តងដោយមិននិយាយច្រើនមិនគិតថានាងខ្មាសឬអត់ឡើយ
« លោកឆ្កួតទេហី! ថយមើស៎!!» នាងតូចនិយាយឡើងមុខចាប់ផ្តើមក្រហមដញចប៉ែងប៉ោះតែម្តងដោយសារតែអៀននិងទង្វើរបស់គេតែម្តង
« យ៉ាងមិច? មើលបន្តិចមិនបានឬ? បើមិនចង់ឲខ្ញុំមើល ចង់ឲនរណាមើលហាស៎? » ជីមីនចោតសួរទាំងមួរតែម្តង!
« ហឹស....»ឆេយ៉ុងបែរមុខចេញពីគេ
« ចាំបងរកថ្នាំឲលាប!» ជីមីននិយាយឡើង មុននិងងើបចេញពីពូកបើគេនៅឈ្លោះជាមួយនាងទៀតមួយខែមិនទាន់ចប់ផង រៀនធ្វើមនុស្សចាញ់ខ្លះ
" ចុម! នេះគេកើតអីនិងហៅខ្លួន៉ងបង ខ្ញុំយល់សប្តិមែនទេ?"នាងតូចចោតសួរខ្លួនឯងទាំងក្តីរំភើប នាពេលដែលជីមីនចាកចេញពីបន្ទប់
________
មួយសន្ទុះក្រោយមកជីមីនក៏កាន់មកជាមួយថ្នាំនិងសំលាក់បំពាក់របស់គេនិងរបស់នាងមកជាមួយផងដែល!
« បែរក្រោយមក ចាំខ្ញុំលេបថ្នាំឲ» ជីមីននិយាយឡើងពេលទម្លាក់ខោអាវលើពូកហលយនិយយាឲនាងបែរកករោយស្រួលគេលាបថ្នាំឲនាង
« មនុស្សយើងប្រែប្រួលមិនទៀងពិតមែន ! ម្តងបងម្តងខ្ញុំ....» នាងតញ្ចនិយាយឡើងទាំងមិនព្រមបែរក្រោយសោះ ព្រោះតែនាងអៀន!
« រឿងច្រើនណាស់យើងនិង ចង់តែវ៉ៃឲបែកគូទទេចឹងៗអី កុំរករឿងច្រើនពេក មិនមែនកូនក្មេងទេ!» ជីមីននិយាយហើយចាប់ទាញនាងបែរបើមិនចឹងទេនាងមិនព្រមឡើយ ហើយថែមទាំងរឹងរូសមិនព្រមបែរទៀត
« ឆេយ៉ុងកុំរឹង លឿនៗទៅហ៊ានបានញុំាអី មិនឃ្លនាទេឬ?» និយាយទៅគេដញចជាឪពុកនាងទៅហើយបម្រើនាងសព្វគ្រប់ហើយពេលនេះ!! មនុស្សធ្លាប់តែគ្មាននរណាអាចប្រើបានឬបម្រើបាន តែបែរជាត្រូវមកបម្រើប្រពន្ធទៅវិញ! មិនទទួលបានចម្លើយ
« ខ្ញុំប្រាប់នាងឲហើយ តែនាងនៅតែបន្តខឹងខ្ញុំទៀត ខ្ញុំនិងឃុំនាងនៅបន្ទប់រហូតមិនឲនាងទៅណាជាដាច់ខាត» ជីមីននិយាយឡើងទាំងយកថ្នាំមកលាលើគូទនាងថ្នមៗ ឃើញហើយខ្នាញ់ណាស់ចង់តែទះឲបែកទេ!
« ទេ!! កុំខឹងឆេអី ឆេសុំទោសណា!!» នាងតូចវាកមកវិញយ៉ាងលឿនតែឃុំ នាងខ្លាច ខ្លាចណាស់ដូចកាលពីយប់មិញវាពិតជាគួរឲ្យកាចណាស់!!
« ហឹមល្អ...បងលាបរួចហើយផ្លាស់ខោអាវទៅ បងឲគេយកអីមកឲញុំា!» ជីមីនបន្ទាប់ពីលាបហលយក៏ញញឹមបន្តិចប្រាប់ឲនាងយកខោអាវទៅស្លៀកហ៊ាននិងបានញុំាអីព្រោះវារៀងថ្ងៃហើយ នាងមិនទាន់បានអីចូលពោះឡើយ
« ដឹងហើយៗ» នាងតូចនិយាយហើយប្រញាប់ទាញខោអាវរត់ទៅបន្ទប់ទឹក!
« ខ្ញុំបិសនិងដាច់ខ្យល់ទៅហើយមុននេះ!! » ជីមីនច្រត់ចង្កេះសម្លឹងទៅបន្ទប់ទឹក ទាំងខ្លួនក្តៅដូចភ្លើងឆេះឈួលដោយសារតែនាងច្បាស់ណាស់ គេសឹងតែ....។ ជីមីនផ្លាស់សំលាក់ដែលខ្លួនឲអេនយកមកឲហើយ ក៏ប្រញាប់ទៅធ្វើការរបស់ខ្លួនបន្ត
តុកៗ//
« ចូលមក!» សំឡេងរបស់ជីមីនបនាបន្លឺ បុគ្គលិកបើកទ្វាចូលបាន មុននិងរុញម្ហូបចូលទៅក្នុងដោយគំនាប !
« អស់ការហើយចេញទៅវិញចោះ!!» រាងក្រាសនិយាយចប់អ្នកបម្រើប្រញាប់ចេញទៅវិញយ៉ាងលឿនមិនឲគេទាស់ចិត្តឡើយ!
« បងមីន! អូស!...របស់ខ្ញុំតើមែនទេ??» នាងតូចចេញពីបន្ទប់សម្រាកដោយស្នាមញញឹម បូកជាមួយនុងសំលាក់បំពាក់សាមញ្ញាមនាអាវក្រៅប៉ាក់ដៃវែងនិងខោរលុងៗពណ៌ពងមាន់ដែលមើលទៅពិតជាស្រស់ស្អាតតាមបែបយុរវ័យណាស់ ម៉ែដោះនេះឲរើសសំលាក់បំពាក់ឲនាងគឺត្រូវចិត្តជីមីនតែម្តង
« ហឹម...ញុំាទៅ...ពេលរួចចាំបងនាំទៅផ្សារ??»ជីមីននិយាយឡើងតែភ្នែកមើលកុងព្យទ័រមិនឈប់សោះតែម្តង
«អូ!!..លោកឈឺមែនទេជីមីន? លោកមានបានញុំាអីខុសឬអត់? ឬមួយលោកយល់សប្តិមកនិយាយជាមួយខ្ញុំ» នាងតូចពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលណាស់នៅពេលដែលលឺគេនិយាយបែបនេះ ឡើងចង់គាំងទៅហើយនេះ
« ខ្លួនលោកដូចអត់មានក្តៅទេ កម្តៅធម្មតា!» នាងតូចដើរទៅជិតយ៉ាងញាប់ទៅរកគេតែម្តងមុននិងយកដៃស្ទាបក្បាលគេនិងម្ខាងទៀតក្បាលខ្លួនឯងទាំងចងចញ្ជើមយកគ្នាតែម្តង!
« ហឹម...ឆាប់ទៅញុំាទៅហ៊ានបានមកវិញ !» ជីមីននិយាយឡើងដោយចាប់ទាញដៃនាងចេញពីក្បាលរបស់គេ យ៉ាប់មែនក្មេងនេះ
« ចាស៎.... ជុបៗ ....» នាងតូចអោនមកថើបបបូរមាត់គេហើយរត់យ៉ាងលឿនទៅកាន់សាឡុងដើម្បីញុំាអាហារឲអស់
