ភូមិគ្រឹះផាក
តុក តុក//
សំឡេងគោះទ្វាដែលជាស្នាដៃរបស់ជីមីនបានបន្លឺឡើងមក ដោយនាងតូចតូចទលបតែចេញពីបន្ទប់ទឹកហ្មម ក៏ប្រញាប់ទៅបើកទ្វា
« អេ!! ...ជីមីន...ឈប់កុំអាលចូល...»
នាងតូចគ្រាន់តែឃលញថាជីមីនក៏ភ្ញាក់តែម្តង ដោយនាងគិតថាជាម៉ែមានដឹងថាជាជីមីនឯងឯងណាទាំងដែលខ្លួននាងនៅពេលនេះគឺ! មានត្រឹមតែកន្សែងប៉ុណ្ណោះ
« បិទបាំង...!» ជីមីនចងចញ្ជើមនៅពេលដែលនាងចង់ទាញទ្វាមិនចង់ឲគេឃើញរូបរាងនាង នេះនាងចង់បានន័យថាមិចកំណាញ់ឬ? ខ្នាញ់និងចរឹកនិងសម្បើមណាស់ធ្វើដូចគេអត់ដឹងឃលញចឹងមកឯងបិទបាំងបែបនេះ!!
« អត់ទេ...!»
« ចោះចង់បិទទ្វាដើម្បីអ្វី?»
«.....»ឆេយ៉ុងស្ងាត់
« អៀនឬ...?» ជីមីនចោតសួរទាំងបាញ់កែវភ្នែកឌឺទៅនាង ញោះនាងកុំឲនាងពិបាកចិត្តស្មុកនិងបញ្ហាដែលជាពីថ្ងៃមិញនេះចោលខ្លះ
« ទេ..គ្មានស្អីគួរឲអៀនទេ...មើលមុខឆេឲច្បាស់....គ្មានថ្មីអៀនៅឡើយ!!» នាងតូចនិយាយឡើងដោយចង្អុលមកមាត់របស់ខ្លួន!
« ហឹស..មិនជឿរទេស...ថាអៀនក៏ថាទៅ..បងអត់ថាអីណា...»
« ទេថាអត់ទេ...បើមិនជឿរខ្ញុំលាត់ឲមើល!» នាងពិតជាឆេះឈួលណាស់នៅពេលដែលស្តាប់លឺគេនិយាយនាងមិនសុខចិត្តទេ មិចក៏គេថានាងបែបនេះ
« កាត់មកឲតែខ្លាំង....ហឹស..» ជីមីនញញឹមចុងមាត់សើច ក្មេងនេះបានតែនិយាយទេមិនហ៊ានធ្វើទេមើលទៅ
ក្តុក!!
« មើលទៅ...មើលទៅបើខ្លាំង»
នាងមិនបាននិយាយលេងសើចឡើយនាងទម្លាក់កន្សែងចោលនៅមុខគេតែម្តងត្រឹមកាយអាក្រាតតែម្តងនាពេល គេចំហមាត់ភ្លាមៗ
« ន..នេះ....ឆេ...ឆ្កួតទេហី មិនឃើញបើកទ្វាទេឬ? មិនចេះខ្មាសគេទេឬ » ជីមីននេះមិនបានឡើយគ្រាន់តែមើលហើយភ្លាមប្រញាប់ស្រីនាងនិងយកកន្សែងធ្លាក់មិននិងមកចងនាងយ៉ាងលឿនខ្លាចក្រែងមាននរណាមកទាន់ឃើញនាងក្នុងសសភាពបែបនេះចប់តាម៉ង់ហើយពេលនេះ
« ហឹស....ឃើញទេ?»
« ទៅ..អឺបើជឿរហើយ បងនិយាយផ្គើនលេងទេមិចក៏ហ៊ានទម្លាក់បែបនេះ ចោះបើមានគេមកឃើញនោះ?» នាងរុញទ្វាបិទយ៉ាងលឿន
« ផ្គើនអ្នកណាមកផ្គើនអូន...»
« មើស៎មកណេសសិនមក បងប្រាប់!» រាងក្រាសទាញដៃនាងតូចទៅពូក
« អត់ទេ...ឆេអត់ធ្វើវាទាំងថ្ងៃទេ!» នាងតូចមិនព្រមដើរតាមគេឡើងឈប់ មិនធ្វើដំណើរទៅមុខទៀតសោះ
« ???...កើតអីឬ?....យល់សប្តិទាំងថ្ងៃមកណេសមក បងមិនធ្វើអីទេ ឲឆាប់!»ជីមីននិយាយឡើងដោយបក់ដៃហៅនាង
« ហីយ៉ា....» នាងសឹងតែខោក្បាលខ្លួនឯងទេចេះតែមានហើយគិតអីតែផ្តេរផ្តាស!.
« បងចង់និយាយ...ចាំពីពេលនេះតទៅឈប់ទៅធ្វើការស្អីនិងទេ...នៅផ្ទះមើលថែរខ្លួនទៅបានហើយ បងជាមហាសេដ្ឋីមិនខ្វះលុយឲចាយទេ..នៅផ្ទះមើលថែរខ្លួនឲបានល្អទៅបានហើយ ហើយកុំបារម្ភអីរឿងនោះបងបានចាត់ចែងរួចអស់ហើយ បើសិនជាអូនចង់ទៅណាមកណាប្រាប់បង បងនិងជូនទៅ...កុំទៅម្នាក់ឯងអីគ្រោះថ្នាក់ណាស់ពេលនេះ...» គេស្តាយណាស់ ដឹងចឹងគេមិនបង្ហសញមុខនាងមិនឥនរណាឃើញឡើយ ពេលនេះនាងរឹតតែគ្មានសុវត្ថិភាពបន្ថែមទៀតហើយ....
« អូខេ.. daddy ...តាមចិត្តdaddyឲតែគិតថាសម ពេលនេះ...ចេញសិនទៅណាអូនផ្លាស់ខោអាវសិនណា...» នាងតូចនិយាយឡើងដោយយល់ព្រមទើបប្រញាប់សុំគេឲចាកចេញពីទីនេះ
« ផ្លាស់មុខបងក៏បានដែល....» ជីមីននិយាយផ្គើននាងហើយក៏ចាកចេញទៅបាត់
__
« ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាថ្ងៃនេះខ្ញុំគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនម៉ងមិនបានសោះ! ហេតុអ្វីខ្ញុំបញ្ចេញកាយវិការផ្អែមល្ហែមទៅកាន់នាង »ជីមីនអង្គុយនៅតុធ្វើការរបស់ខ្លួនហើយគិតពីទង្វើរបស់ខ្លួនឯង ពិតជាខ្មាសខ្លួនឯងណាស់
« ហីយ៉ាអាមីន...ហែងមិនចេះខ្មាសខ្មោចទេឬ...» ជីមីនអង្គុយគិតទាំងចិត្តខ្មាសនិងនាទៅវិញ ទាំងដែលនាងពេញចិត្តស្តូកនៅទង្វើនេះ!!
« ឈប់គិតៗ វាហួសហើយ....» ជីមីនខំព្យាយាមសម្រួលចិត្ត មិនឲគិតពីរឿងនេះមិនដល់ប៉ុន្មានវិនាទីផងសំឡេងទូរសព្ទបានបន្លឺឡើងគ្មាននរណាក្រៅពីអេនឡើយ!
« អាឡូ...»
(អាឡូចៅហ្វាយ...គឺថា.....)
.......
//ពេលយប់//
ពេលយប់ដ៏សែនស្ងាប់ស្ងាត់របស់អ្នកកម្លោះដែលកំពុងតែធ្វើការក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួនយ៉ាងម៉ាញឹកឥស្រាក់ស្រាញសោះតែម្តងភ្នែកខំព្យាយាមសម្លឹងការងារអត់ឈប់ តែចិត្តគិតនឹកដល់នាងតូចទៅវិញ...
"ឈប់នឹកៗៗ" ជីមីននិយាយក្នុងចិត្តទាំងវ៉ៃក្បាលខ្លួនតិចៗជាការដាស់ទៀនកុំអោយនឹកដល់នាងតូចទៀត
« ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា នាងកាន់តែធ្វើអោយខ្ញុំលង់ស្រឡាញ់នាងខ្លាំងណាស់ព្រឹកមិញ!!និងយប់...ខ្ញុំឈ្លក់វង្វេងនិងនាងហើយ .....នាងស្អាតណាស់តាំងពីក្បាលដល់ចុងជើង ខ្ញុំចង់ប៉ះខ្លួននាងម្តងទៀត ចង់ថើបបូរមាត់ផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំរបស់នាង»ជីមីនអង្គុយៗក៏រវើរវាយដល់ណាហើយក៏មិនដឹង មិនខុសពីនាងតូចដែលដេកមើលម៉ោងរងចាំម៉ោង1យប់ចូលទៅបន្ទប់គេតែនេះម៉ោងដើរយឺតណាស់ពេលនេះទើបតែម៉ោង9និងសេដសាហាវម៉ង់ទ្រាំមិនបានទេលោកអើយ។
« អេខ្ញុំឆ្កួតមែនទេ??ខ្ញុំមិនរោគចិត្តដូចប្រពន្ធខ្ញុំទេដាច់ខាតអត់ទេ!» ជីមីនប្រញាប់ពង្រឹងស្មារតីរបស់ខ្លួនឯង បង្វែអារម្មណ៍មកលើការងាវិញ
~~~~~~~
ពេលវេលាក៏ចេះតែកន្លងផុសទៅៗអស់ជាយូរ ជីមីនដោយសារតែចុករយខ្លួនពេកក៏ដាក់ខ្លួនដេកតាំងពីម៉ោង10ឯងណោះ ហត់នឿយនិងការងាពេក។ពេលនេះក៏វាម៉ោង1ដូចគ្នាជាពេលដែលនាងតូចចាំយូរហើយ នាងងងុយដេកសឹងស្លាប់ហើយតែមិនហ៊ានដេកខំពង្រឹងភ្នែកដើរជុំវិញបន្ទប់មើលទូរសព្ទក៏មិនចូលទៀត តែក៏ទាញរឿងភាគស្នេហាបែបស្វីតៗហើយក៏មានភាគ..នោះផងដែលនាងមើលឡើងចំហមាត់វាសាហាវពេកនិងណា នាងមើលរហូតដល់ម៉ោងខ្លួនគំរោងនោះ
« ខ្វោក!»នាងតូចខំព្យាយាមបើវាតិចៗកុំអោយលឺខ្លាំងនិងទាញវាបិទនិងចាក់សោររួចរាល់មុននិងដើរលបៗទៅជិតគេដែលកំពុងតែដេកបែរខ្នងប្រហែលជាដេកលក់យូរហើយ នាងតូចតូចដើរលបៗ ជើងចាប់ផ្តើមឡើងគ្រែរបស់គេតិចៗរហូតបានសម្រេច
« ហូ!»នាងដកដង្ហើមបន្ទូរអារម្មណ៍
«.....»នាងតូចចាប់ផ្តើមសសៀលទៅជិតគេបន្តិចម្តងៗរហូតដល់កៀកគេ លើកដៃខ្លួនទៅប៉ះចង្កេះរបស់គេតែក៏ត្រូវម្ចាស់សមីខ្លួនភ្ញាក់ភ្លាមៗមិនចាំយូរ
« អ្នកណាគេ ថ្លើមធំម្លេស!!»ជីមីនចាប់ដើមដៃរបស់នាងខ្លាំងៗរហូតបង្កអោយកើតមានស្នាមនៅនិងដៃរបស់នាង នាងតូចស្រែកថ្ងូភ្លាមព្រោះវាឈឺ
«អួយឈឺ ណាស់មីន !!»តាមពិតទៅជីមីនបានដឹងខ្លួនតាំងពីលឺសំឡេងបើកទ្វា តែធ្វើជាស្រងំដេកសិននិងណា ចង់ដឹងណាស់ថាអ្នកណាគេមិចក៏ហ៊ានចូលបន្ទប់ហើយចូលតាមទ្វាទៀតបានសោរមកពីណាគេឆ្ងល់ប៉ុន្តែរង់ចាំមើលបន្ត បន្ទាប់ពីលឺសំឡេងដកដង្ហើមជីមីនដឹងច្បាស់100%តែម្តង
« ឆេយ៉ុងមែនទេ » រាងក្រាសងើបអង្គុយសួរទៅអ្នកម្ខាងទៀតដែលអង្គុយស្រែកឈឺ
« អឹម... ឆេនេះហើយ ...ហើយមិចចាំបាច់ច្របាច់ដឹងគេឈឺទេ»ជីមីនគ្រាន់តែស្តាប់សម្តីរបស់នាងបេះដូងសឹងលោតចេញមក្រៅ ខ្យូតសាហាវ
