Hope Beyond Deprivation (Defiant Youth Series #8) [COMPLETED]

Chapter 20: Cherish

[Warning: R-18]
Read at your own risk!

Maganda ang sikat ng araw. Presko ang hangin sa paligid taliwas sa nakasanayan kong squatter.

Napatingin ako sa malawak na karagatan, ang ganda-ganda talaga. Para akong nasa paraiso. Nililipad ng hangin ang buhok ko habang pilit ko naman itong hinahawi dahil tumatabon ito sa aking mukha.

Napaigtad ako nang biglang may yumakap saakin mula sa likuran. Dahan-dahan akong lumingon at hindi nga ako nagkamali. Alam na alam ko na talaga ang mga hawak niya.

“Ang ganda,” saad niya. Tumango naman ako at tumingin muli sa dagat. Hinayaan ko siya sa ganoong posisyon.

“Ang ganda mo,” wika niya ulit. Napalingon ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. “Banat mo Apollo bulok!” saad ko.

Bumitaw siya sa yakap at hinawakan ang kamay ko. “It's tru3!”

Palihim na napangiti ako. Mahigit isang buwan na pala simula nang magtapat kami sa isa't-isa. At heto kami ngayon, ipinagdidiwang ang unang buwan ng pagsasama namin.

Kahit kailan ay hindi ko inasahan na dadating ako sa puntong ganito na may ganito palang mangyayari sa future ko.

“Happy monthsary!” bati ni Apollo. Humarap ako sa kaniya at sandaling tinignan siya. Napakagwapo talaga niya palagi, bagay na bagay sa kaniya ang polo niyang kulang sa botones. Pa'no ba naman eh hindi lahat binutones.

“I'm yours!” saad niya. Napaiwas ako ng tingin nang mapansin niyang kanina pa ako nakatitig sa kaniya.

“Alam ko!” natatawang tugon ko. Hinila niya ako papalapit sa kaniya, muntik pa akong matisod mabuti na lamang ay agad akong nakahawak sa braso niya.

Agad naman niya akong niyakap ng mahigpit dahilan para mamula ang pisngi ko.

Nandito kami ngayon sa isang resort. Pinagpaalam naman niya ako kay mama kanina pero hindi ko alam na dadalhin niya pala ako rito. Ang ganda-ganda talaga kasi rito. I love seas, sun, moon and everything about nature.

Bumitaw ako sa mahigpit niyang yakap. “Forgive me Arestaeus for I'm inlove with your father Apollo!” sigaw ko.

Seryoso lang nakatingin saakin si Apollo habang ang kamay niya'y nasa kaniyang bulsa. Hinahangin ang buhok niya't mas lalong nagpagwapo sa kaniya.

“I'm the luckiest man alive,” he mouthed. Lumapit ako sa kaniya at tumitig sa perpektong mukha niya. Mula sa makapal niyang kilay, sa maladagat niyang mata, sa mataas niyang pilik mata, ang matangos niyang ilong at ang kaniyang namumulang labi. Para akong nananaginip.

Mas maganda pa nga ang kutis niya kumpara saakin. Nahiya tuloy ako at ako pa naman ang babae saaming dalawa, ang tangkad pa niya kaya nagmukha na talaga akong basahan kapag kasama ko siya.

“I love you!” saad niya. Nakaramdam ako ng kung ano sa aking tiyan. Mahangin naman ngunit uminit ang aking pakiramdam.

Minsan lang magsabi si Apollo ng tatlong salitang iyan ngunit kapag sinabi niya ay para talagang may fireworks sa paligid.

“I love you more than more Apollo,” mahinang wika ko. Ako na mismo ang yumakap sa kaniya. When I said I love him more, it's not just I love him more but it means more than the trials were facing, more than the bad days we've conquered and more than anyone who tried to stop us.

Hawak-kamay kaming bumalik sa cottage na binayaran niya. Paulit-ulit ko ngang inuulit sa kaniya na ayokong gumastos siya pero matigas talaga ang ulo niya.

“I'm your engineer and you're my nurse. You will take care of me and I will build our future,” saad niya. Natatawa akong umiling.

“Corny mo na talaga!” saad ko. Piningot niya lang ang ilong ko at napasimangot. Ang cute tuloy niya.

Napatingin ako sa mga babaeng nasa kabilang cottage na kanina pa tingin nang tingin kay Apollo. Sino ba naman kasing hindi magpapansin sa kaniya? Lahat nga ng nakakasalubong namin ay tinitignan siya.

“Don't mind them love,” aniya. Hinampas ko ang kamay niyang nasa baywang ko sapagkat may kiliti ako roon.

“Nakakakiliti!” wika ko. Pilyong tinignan niya ako. “Ayusin mo 'yang tingin mo Apollo!” pagbabanta ko.

Tumawa lang siya at nilagyan na ng pagkain ang plato ko.

Napatingin ako sa labas at medyo makulimlim na. Uulan siguro ngayon? Wala namang balita na may bagyo ah.

Nagulat ako nang subuan ako ni Apollo. Siraulo talaga 'to! Agad ba namang sinubo saakin ang isang kutsara!

Hindi ako makapagsalita kaya sinamaan ko lang siya ng tingin. “You're my baby so let me feed you love!” malakas na wika niya.

Napatingin ako sa kabilang cottage at nanlaki ang mata nila. Pahamak talaga 'tong si Apollo, nakakahiya tuloy!

Napatingin kaming dalawa sa labas nang biglang bumuhos ang malakas na ulan. Hala ang lakas talaga!

“Ang lakas!” saad ko.

“Ang lakas ng tama ko sa'yo!” tugon ni Apollo. Inirapan ko siya dahil nahirapan pa siyang e pronounce 'yon. Medyo conyo kasi pakinggan si Apollo kapag nagtatagalog dahil siguro sanay siyang mag English.

Biglang humangin ng malakas kaya naabutan kami ng patak ng ulan. Dali-dali akong inalalayan ni Apollo.

“I pay a room, doon muna tayo!” saad niya. Tumango ako. Hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming pumasok sa kwarto na iyon.

Napatingin ako sa buong kwarto. Masyadong malaki ito at paniguradong mahal din ang binayad ni Apollo rito.

“Magkano binayad mo?” tanong ko. Tinignan niya ako sandali at nagpatuloy sa pagkuha ng tirintas ng sapatos niya.

“It doesn't matter.” Tinaasan ko siya ng kilay. Naglakad ako patungo sa harapan niya at napamewang sa harapan niya.

“Anong it doesn't matter ka riyan? Diba sinabi ko—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil hinila niya ako palapit sa kaniya dahilan para mapaupo ako sa lap niya.

“Sshh,” saad niya. Tatayo na sana ako nang hinila niya ulit ako kaya napaupo ako pabalik.

“Apollo, isa!” banta ko. Tumawa siya ng mahina at inamoy ang buhok ko. Mabuti na lamang ay nakapagshampoo ako ngayong araw.

Humarap ako sa kaniya ngunit maling galaw pala iyon. Napakalapit ng mukha namin sa isa't-isa. Konting galaw ay maglalapat na ang mga labi namin.

Hindi ko alam ngunit hindi ako makagalaw at nakatitig lamang ako sa dalawang mata niyang parang sinisigop ang buong pagkatao ko.

Unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Parang may kumukontrol sa katawan ko dahilan para mapapapikit na lamang ako habang dinadama ang paglapat ng aming mga labi.

Lumalalim na ang halik niya. Hindi ako tumutugon ngunit habang tumatagal ay parang naisaulo ko na ang galaw ng aming mga labi.

I don't know where this end but all I know that his kisses are too addicting that I can't stop myself from responding. From slow, our kisses went wild.

I don't even notice that I'm already lying on the bed while he was on my top while busily kissing every part of me.

He stops and stared at me for seconds, “Will I?” he asked. I don't know but I'm craving for more. I slowly nodded. He slowly undressed me.

I stared at him for seconds. I love him so much and I believe that I will never regret giving it to him.