پیش از آنکه فرصتم تمام شود

دوم برج نگهبان سال ۳۹۶۱

دوم برج نگهبان سال ۳۹۶۱

من لیاقت آن فرشته را ندارم. خوب می‌دانم. شاید اگر دشمنم نبود می‌توانست سربه‌راهم کند. برای به دست آوردن دلش آرام و رام می‌شدم. پسر خوبی می‌شدم و معنی هر گل را پیدا می‌کردم و برایش می‌بردم. آن‌قدر به او خوبی می‌کردم و توجه نشان می‌دادمش که مرا بپذیرد ولی او در سرزمین دشمنم است و تنها یک‌راه برای وصلت یک شمالی و جنوبی هست و آن‌هم پیشکشی عهدنامه‌ی صلح است.

من برای به دست آوردن او مجبورم وحشی‌تر و دیوانه‌تر شوم.

هرچقدر بیشتر دماغ و فک و دنده می‌شکنم، حس می‌کنم بیشتر از قلب او دور و به بدنش نزدیک‌تر می‌شوم.

می‌توانم تشخیصش بدهم که هر بار، بعدازاین که خرابکاری‌های مرا درمان می‌کند، بیشتر از قبل از من ترسیده و فراری می‌شود.

من نمی‌توانم قلب کوچکت را بلرزانم عزیز کوچک من اما می‌توانم بدن، زندگی و اختیارت را فتح کنم درست مانند مرزهای سرزمینت. مانند همان کاری که پدرم با مادرم کرد.

*ووت فراموش نشه قشنگ‌های من*